“Człowiek człowiekowi przyjacielem, współwędrowcem i bratem”.

Cóż może być ponad tę zasadę?

Jednakże społeczeństwo, mimo deklaracji nawet najszczytniejszych ideałów, samo przez się nie stanie się idealne. Wymaga to odpowiedniej nauki i pracy.

Harmonijne stosunki w społeczeństwie zależą od umiejętności każdego jego członka “gaszenia” w sobie emocji negatywnych, ustępowania w tych sytuacjach konfliktowych, gdy “zagrożone” są jego prywatne interesy, jak również zdolności stałego podtrzymywania w sobie i szczodrego darowania innym harmonii i radości Życia i Miłości.
Miłość matki do dziecka, miłość dziecka do matki, miłość małżonków, miłość do krewnych i przyjaciół, miłość do współtowarzyszy wspólnej sprawy, miłość do ojczyzny, miłość do wszystkich ludzi na Ziemi, miłość do pracy, którą służysz ludziom, miłość do zwierząt i roślin, miłość do wszystkiego co żywe i nieożywione, miłość do całej planety, na której żyjemy, miłość do całego Wszechświata, miłość jako czułość, jako oddanie, jako poświęcenie, wyrzeczenie się własnych interesów dla dobra innych aż do ofiarowania własnego życia ... — to jeszcze nie wszystkie aspekty tego wielkiego pojęcia, które zwie się Miłość.

Dla wszystkich wymienionych aspektów Miłości istnieje jedno prawo: w Miłości nie ma egoizmu.

Lecz jak się tego nauczyć? Jak odnaleźć harmonię ze wszystkimi ludźmi i z każdym człowiekiem? Przecież z tym się człowiek nie rodzi.

Stąd też, aby nauczyć się naprawdę kochać, trzeba głębiej poznać zarówno siebie, jak i obiekt swojej miłości.

Wiecej znajdziesz tu
http://www.swami-center.org/pl/text/Happy.html

Sztuka bycia szczęśliwym … jakże często pozostaje sztuką dla sztuki …
A przecież może to być takie proste … wystarczy dotknąć … i poczuć …  :)
------------------------

Wołanie

dotknij mnie – ono wciąż woła
jam – w barwie motyla
jam – w sosny zapachu
jam – w drugiej dłoni cieple
moja symfonia w ciszy zaklęta
usłysz i poczuj
te wibracje wieczne

lecz ty 
za szczęściem swoim goniąc
o jednorożca białego
wciąż się potykasz

20.09.1998

Odpowiedź podano linijkę wyżej :


Wystarczy porzucić egoizm. Tam , gdzie nie ma egoizmu istnieje pole, które wszystko ze soba łączy. Igmana podała kilka przykładów "jam" w swoim wierszu . Owo "jam" fizycy nazwaliby raczej polem zerowym. Wszystko jest w tym  polu połączone. Einstein opisał je jako "upiorne działanie duchów na odległość " . A jednak przejawia się ono różnie dla każdej istoty żywej inaczej.

Czy my, ludzie  moglibyśmy nazwać to "pole"  miłością  ?