Witam!
W tym wątku znajdą się napisy do całej serii pt. Przekroczyć Horyzont Zdarzeń.
Napisy do części pierwszej (wraz z czasem filmowym) zostały nieco poprawione (11.10.2009) już
po zamieszczeniu filmu na You Tube.
Poprawiono zauważone literówki i w kilku miejscach stylistykę, dzięki czemu przekaz jest jeszcze jaśniejszy.
Napisy w pliku:
http://rapidshare.com/files/294791995/1.0_Crossing_the_Event_Horizon_-_The_Search_for_the_Fundamental_Pattern.rarPrzekroczyć Horyzont Zdarzeń 1.0: Nassim Haramein - W poszukiwaniu pierwotnego wzorca0:00:01:Tłumaczenie:|Lucyfer, ferlucy@o2.pl; Leszek, lec1@op.pl|/swietageometria.darmowefora.pl
0:00:06:Prezentacja, którą państwo obejrzą|została sfilmowana w kwietniu 2005 r.
0:00:10:Mamy zaszczyt pokazać państwu pionierską|pracę naukowca Nassima Harameina.
0:00:16:Jest to rezultat jego 20 lat badań w różnych|obszarach, takich jak zaawansowana fizyka,|kosmologia, starożytne cywilizacje, jak|również filozofia i studia nad świadomością.
0:00:31:Zachęcamy państwa do obejrzenia tej serii DVD|z możliwie małymi przerwami pomiędzy każdą|z jej części w celu zachowania ciągłości|i osiągnięcia maksymalnych korzyści.
0:00:39:Podzielcie się tym doświadczeniem ze swoimi|przyjaciółmi i rodziną. Proszę usiąść wygodnie|i być gotowym na zmieniającą życie przygodę.|Niech stanie się to szczególnym wydarzeniem.
0:01:33:Nassim Haramein|przedstawia
0:01:48:Przekroczyć Horyzont Zdarzeń
0:01:51:Część I|W poszukiwaniu pierwotnego wzorca
0:02:02:Dziękuję,|dziękuję bardzo...
0:02:07:Dziękuję, że jesteście tutaj,|to wspaniale mieć was tutaj.
0:02:11:Bardzo się cieszę, że jestem|tu z wami w tym pokoju
0:02:15:i mam okazję przekazać|te informacje po raz kolejny.
0:02:20:Jestem naprawdę podekscytowany ponieważ|mam cały pęk nowych rzeczy do omówienia.
0:02:27:Więc chcę opowiedzieć wam trochę|o tym jak odkryłem te informacje,|o tym jak się z nimi zmierzyłem,
0:02:37:o mojej logice jaką się posłużyłem|i ścieżce jaką poszedłem.
0:02:41:I jeśli przeprowadzę was ścieżką, którą|sam poszedłem, to zobaczycie, że jest to|w istocie bardzo prosta ścieżka; że jest to|bardzo prosty sposób myślenia,
0:02:53:że są to podstawowe i bardzo proste|aksjomaty, które wymagają tylko małych|korekt w naszej aktualnej fizyce i nauce itd.
0:03:05:by stworzyć troszkę inny obraz,|który otwiera drzwi do zupełnie|nowego sposobu istnienia.
0:03:13:I mimo, że wszystkie te informacje mogą|wydać się dość złożone, to faktycznie|są bardzo przystępne dla każdego.
0:03:24:Uczę tego 7 latków, 8 latków|i każdy może to pojąć,
0:03:33:więc miejcie otwarte umysły, miejcie|otwarte serca i wszystko stamtąd przyjdzie.
0:03:39:Tak naprawdę zaczęło się to kiedy miałem|mniej więcej 9 lat. Mogłem mieć 10 czy 9,|ale pamiętam bardzo dokładnie tą pierwszą|lekcję w szkole.
0:03:55:I co interesujące, odkryłem, że wielu|innych ludzi ma ten sam rodzaj wstrząsu,|kiedy idą na swą pierwszą lekcję geometrii.
0:04:08:Więc nauczyciel podszedł do tablicy|i powiedział „Dzisiaj będziemy uczyć się|geometrii i pierwsza lekcja geometrii|jest o wymiarach”
0:04:19:I naprawdę się podekscytowałem, bo|miałem cały ten niesamowity świat,|którym żyłem w swojej głowie
0:04:29:i miałem te wszystkie interakcje z tymi|wszystkimi wymiarami w mojej głowie.
0:04:35:I pomyślałem "o mój boże ten nauczyciel|będzie o tym mówił i pierwszy raz w życiu|będę miał dorosłego, który o tym mówi"|i byłem tym bardzo podekscytowany.
0:04:46:I bardzo, bardzo się zawiodłem...
0:04:53:To w ogóle nie było to czego oczekiwałem.|Nauczyciel podszedł do tablicy|i narysował małą kropkę.
0:05:02:Napisał obok kropki Wymiar 0 (0D)|i powiedział "to jest kropka, która|oznacza wymiar, który nie istnieje.
0:05:20:Już w tym momencie byłem zakłopotany.|Pomyślałem "o mój boże, to nie wygląda|dobrze, prawdopodobnie nie zdam tej klasy”
0:05:33:Ponieważ widziałem kropkę,|a on mi mówił, że ona nie istnieje...
0:05:39:Więc już w tym momencie miałem problem z|tym podstawowym aksjomatem, a to naprawdę|jest kluczowe, to jest bardzo istotne|dla zrozumienia rzeczywistości.
0:05:52:Ten podstawowy aksjomat dotyczący wymiaru|"krwawi" w zaawansowanej fizyce,|zaawansowanej matematyce i|wszystkich dziedzinach nauki.
0:06:03:I naprawdę zmienia obraz tego|w jaki sposób widzimy rzeczy|jeśli jest on nietrafny.
0:06:13:Nie znałem tego wszystkiego, ale|mówiłem "cóż widzę kropkę lecz|jeśli mówisz, że ona nie istnieje|to po prostu to przyjmę.
0:06:21:On powiedział, cóż... to nie istnieje|bo nie ma objętości, więc jeśli|połączysz grupę punktów i stworzysz|linię, to nadal nie masz objętości,
0:06:32:ale nazwiemy to wymiarem 1|i ten również nie istnieje.
0:06:39:No i wiecie po prostu dalej za tym|podążałem i widziałem jak inne|dzieci w klasie starają się jakoś|zrozumieć o co w tym chodzi.
0:06:46:I ostatecznie połączył ze sobą|4 linie, by stworzyć płaszczyznę.|Nazwał ją wymiarem 2
0:06:54:i powiedział, że to również nie istnieje,|bo nadal nie ma objętości, że jest to|dwuwymiarowa płaska płaszczyzna.
0:07:02:I wiecie, mogłem to zobaczyć, bo|użył przykładu rysunków w książce|z obrazkami, które nie istniały...
0:07:10:więc widziałem jak inne dzieci|były bardzo zawiedzione...
0:07:16: Potem zrobił coś wyjątkowego, coś cudownego,|coś co zaintrygowało mnie jeszcze bardziej.
0:07:25:Wziął sześć płaszczyzn, złożył z nich|sześcian, nazwał to 3D i powiedział, że|ten wymiar istnieje ponieważ ma objętość.
0:07:39:I widziałem jak wszyscy pomyśleli "OK..."
0:07:44:Był w tym problem z logiką...
0:07:47:Dowiedziałem się dużo później, że|Buckminster Fuller miał dokładnie|ten sam problem w swojej szkole|na jego pierwszej lekcji geometrii.
0:08:00:Był tam problem ponieważ, jeżeli masz punkt,|który nie istnieje, który tworzy linię która|nie istnieje, która tworzy płaszczyznę,|która nie istnieje...
0:08:14:to nie możesz otrzymać istnienia|z sześciu nieistniejących płaszczyzn.
0:08:22:Więc to co uzyskujesz, to jakaś nieznana|właściwość, którą można nazwać tylko|„Nie-Bytem” do potęgi czwartej...
0:08:35:Nie-Byt!...
0:08:38:Więc mamy tutaj do czynienia|z fundamentalnym problemem.
0:08:43:I ten problem odnosi się do naszego|rozumienia jak wyłania się rzeczywistość,
0:08:50:jak generowane są wymiary i jak możemy|otrzymać egzystencję, rzeczywistość|- atomy, obiekty, rzeczy w przestrzeni
0:09:04:i jak rozwiązujemy równania, które opisują|w jaki sposób te obiekty w przestrzeni|trwają i jak w niej powstały.
0:09:13:To jest bardzo fundamentalne. Nie znałem tego|w tamtym czasie, ale wiedziałem, że ta zasada,|którą mi przedstawiono nie była|do końca prawidłowa,
0:09:25:że zdecydowanie trzeba|wprowadzić tam ulepszenia.
0:09:29:I naprawdę czułem, że nie chcę spędzić|kolejnych dni swojego życia nie wiedząc|czym jest wymiar. Więc zdecydowałem,|że to rozwiążę.
0:09:43:I wiecie, miałem długą podróż autobusem|jadąc z powrotem do domu. To było jakieś|półtorej godziny jazdy z tej szkoły.
0:09:54:A to z powodu wyrzucania mnie ze|szkół, które były bliżej mojego domu,|więc byłem coraz dalej i dalej
0:10:03:i ktoś powiedział mi, mój fizyk powiedział|mi pewnego dnia, że w ten sposób|posuwam się dalej w swej edukacji...
0:10:10:I miał rację bo miałem dużo czasu|na rozmyślania w autobusie. Więc byłem|w autobusie i myślałem o tym problemie
0:10:18: i zdecydowałem, że muszę go|rozwiązać zanim wysiądę z autobusu.
0:10:23:Nie zdawałem sobie sprawy, że ten problem|był już dyskutowany i pracowało nad nim|wielu filozofów w różnych epokach itd.|aż po szkoły pitagorejskie.
0:10:36:Chciałem po prostu to rozwiązać,|właśnie "tu i teraz"...
0:10:40:Więc myślałem i myślałem, w autobusie|był coraz większy i większy tłok|i było mi coraz duszniej i duszniej.
0:10:46:i gdy zrobiło się już naprawdę niewygodnie,|zamknąłem oczy i w wyobraźni uciekłem|z autobusu, by poczuć się wygodniej.
0:11:00:I kiedy zacząłem się unosić, zauważyłem,|że autobus zmienił się w kropkę.
0:11:06:Potem wzniosłem się wyżej i zobaczyłem,|że Ziemia zmienia się w kropkę.
0:11:10:I uniosłem się jeszcze wyżej i zauważyłem,|że System Słoneczny zmienia się w kropkę.
0:11:15:I kiedy uniosłem się jeszcze dalej,|zobaczyłem, że galaktyka stała się kropką.
0:11:20:I następnie zacząłem lecieć z powrotem|- w galaktykę, w System Słoneczny|i z powrotem na Ziemię
0:11:28:i zlokalizowałem autobus w którym byłem,|powróciłem do tego autobusu i do mojego|ciała i otworzyłem oczy, spojrzałem na|swoją dłoń i pomyślałem
0:11:40:„A może mógłbym wlecieć w swoją dłoń?”|Więc zamknąłem oczy jeszcze raz|i pomyślałem o locie w swoją dłoń.
0:11:47:Zobaczyłem, że w mojej dłoni są kropki,|które nazywa się komórkami i w tych|komórkach są miliony i miliony|innych kropek nazywanych atomami.
0:11:58:Pewnie nie wiedziałem wówczas czym jest atom.|Kontynuowałem podróż i zobaczyłem jądro |atomu zrobione z mniejszych kropek i potem|znów mniejsze kropki i tak dalej...
0:12:14:I wtedy do mnie to dotarło. To był ten moment|iluminacji w autobusie, gdy wracałem ze szkoły|O tak! Jedynym rozwiązaniem tej zagadki,
0:12:25:jedynym sposobem jej rozwiązania,|jedynym sposobem w jaki możesz|wizualizować i zrozumieć wymiary,
0:12:35:jest przyjęcie na początku dokładnie|przeciwnego aksjomatu, mówiącego|że jedyna rzecz jaka istnieje to punkt.
0:12:48:Więc tu w tym punkcie są wszystkie wymiary.|W tym punkcie mamy całą strukturę|czasoprzestrzeni. W tym punkcie wszystkie|inne możliwe wymiary zaczynają istnieć.
0:13:09:W ten sposób to widziałem, mając na myśli, że|jeżeli będziemy dzielić kropkę, to znajdziemy|coraz mniejsze i mniejsze kropki i będą one|jak skale wymiarów.
0:13:23:I jedyna rzecz, która istnieje to kropka,|a definiowanie skali w jakiej postrzegasz te|wymiary, wynika tylko z twojej perspektywy.
0:13:37:To był zupełnie inny sposób patrzenia.|Pomyślałem, cóż jeśli kropka, jeśli wymiar '0'|to wszystkie wymiary w jednym, to oznacza to,|że wszyscy na których patrzę w autobusie
0:13:56:mają wszystkie te wymiary, całą|tą strukturę czasoprzestrzeni|upakowaną w każdej kropce.
0:14:04:Nie znaczy to, że myślałem wtedy|w kategoriach czasoprzestrzeni, ale|myślałem w kategoriach fraktalnych wymiarów.
0:14:12:Nie znałem fraktali, ale zdefiniowałem je|w swojej głowie i bardzo się podekscytowałem.
0:14:20:Chodziłem w chmurach, wstałem w autobusie|i nie wiedziałem co zrobić. Pomyślałem „O mój|boże, wydaje mi się, że to zrozumiałem”...
0:14:27:...wszystko to kropka, każda kropka ma w|sobie nieskończoność, wszystko może być|dzielone w nieskończoność i te punkty|w nieskończoność - nieskończenie wielkie,
0:14:37:nieskończenie małe... żyjemy w wielkiej|kropce, która ma w sobie małe kropki|i małe kropki w kropkach. Wszędzie|widziałem kropki...
0:14:47:Byłem naprawdę podekscytowany.
0:14:49:I wiecie, gdy masz objawienie, to chcesz|to komuś powiedzieć i nie wiedziałem z kim|o tym pogadać. Nie mogłem porozmawiać|z kierowcą autobusu...
0:14:59:Więc kiedy wysiadłem z autobusu|to pobiegłem do domu i czekałem|aż moja mama wróci z pracy.
0:15:07:I kiedy moja mama podeszła do drzwi|zacząłem: „Mamo, mamo rozwiązałem|dziś w szkole coś bardzo ekscytującego”.
0:15:14:Moja mama bardzo się ucieszyła. Pomyślała,|„O mój boże wreszcie radzisz sobie w szkole.”
0:15:22:Wtedy zacząłem jej o tym opowiadać...|i mówię mojej mamie „myślę, że masz w sobie|kropki, które mają kropki z nieskończoną|ilością kropek w środku ” i tak dalej...
0:15:35:Moja mama patrzyła na mnie zrozpaczonym|wzrokiem. Wzrok włoskiej matki w rozpaczy,|to wzrok, który ma w sobie siłę jakiej|jeszcze nie zbadano...
0:15:55:Więc ona w jakiś sposób mogła to rozumieć,|ale wiedziała, że to nie było częścią mojego|programu w szkole i powiedziała mi to.
0:16:05:Powiedziała ”jeśli odpowiesz w ten sposób|na swoim egzaminie to prawdopodobnie|nie wyjdzie to na dobre”
0:16:11:i powiedziała: ”Tak czy siak, przepracowałam|właśnie 8 godzin w pracy i nie czuję się|nieskończona.”
0:16:18:I kiedy to powiedziała zadzwonił mi w|głowie dzwonek, że ona ma argument,|ma bardzo ważny argument.
0:16:27:Zatrzymałem się i zacząłem o tym myśleć.|Jeśli to prawda, że nieskończoność jest|upakowana w każdym punkcie, to jak|to jest, że mamy te skończone granice?
0:16:42:Jak to możliwe, że przedmioty po prostu|nie zapadają się w sobie w nieskończoność?
0:16:47:Jak to możliwe, że rzeczy istnieją?|Jak definiujemy te granice?
0:16:52:Jak możemy mieć ograniczoną przestrzeń|w tym nieskończonym potencjale?|Jak może to ze sobą współgrać?
0:17:01:Wtedy o tym nie wiedziałem, ale w istocie|poruszałem jeden z fundamentalnych|problemów zaawansowanej fizyki.
0:17:11:Problem radzenia sobie z nieskończonością|i osobliwością, który naprawdę jest "rysą"|na unifikacji w naszych czasach.
0:17:22:To mnie cofnęło. Pomyślałem, że muszę|wrócić do szkolnej tablicy i to przemyśleć|zanim zacznę opowiadać o tym komukolwiek.
0:17:32:W końcu to do mnie dotarło, ale zabrało|bardzo wiele czasu. Byłem dużo starszy kiedy|sobie to uświadomiłem, ale przez całe moje|dzieciństwo pojawiało się coś
0:17:50:co utwierdzało mnie w wierze,|że odkryłem coś bardzo kluczowego.
0:17:55:Czy byłem pierwszym, który wpadł|na ten pomysł? Absolutnie nie!|Inni ludzie myśleli o tym samym.
0:18:07:Nawet nasza teoria „Big Bangu” mówi, że|wszystko wyłoniło się z punktu o rozmiarze|długości Plancka, który jest wyjątkowo mały|- biliony razy mniejszy od atomu.
0:18:18:Jest to poglądowe przedstawienie|osadzonych w sobie nieskończonych skal.
0:19:34:Te idee już rozpatrywano...
0:19:39:ale czy zostały one dobrze| zrozumiane czy też nie?
0:19:44:Oczywiście myślę, że niektórzy mistrzowie,|niektóre cywilizowane istoty, które |nosiła Ziemia, mogły je rozumieć.
0:19:53:Mówiono o nich w kategoriach fizyki,|w kategoriach zaawansowanej nauki,| ale nie zostały opracowane;
0:20:00:nie zostały zrozumiane w detalach,|tak aby można było je zastosować|w dzisiejszej fizyce i matematyce.
0:20:07:Dlaczego mielibyśmy to robić?
0:20:09:Cóż, jeśli chcemy być w stanie zrozumieć,|podstawową strukturę naszego stworzenia,|która zakłada albo zawiera nieskończoność|i skończone granice - wszystko w jednym
0:20:28:musimy znaleźć sposób, by to połączyć,|tak by zrozumieć ich interakcje,|aby zrozumieć jak to działa.
0:20:38:Gdybyśmy tak zrobili, gdybyśmy to zrobili|mielibyśmy klucz do uniwersalnych sił,| mielibyśmy klucz do sił stworzenia.
0:20:52:Byłoby to potężne z powodów filozoficznych|i byłoby to bardzo potężne dla zastosowań|w rozwiniętej nauce i technologii.
0:21:08:Zajęło mi trochę czasu, zanim zdałem|sobie sprawę, że istnieje bezpośrednie |i wymyślne połączenie między |nieskończonością i skończonymi granicami
0:21:19:...i jak je rozumieć |i jak je przedstawić.
0:21:23:Odkryłem ostatecznie, że tym kluczem jest| geometria - ta ważna rzecz, która dała mi|do myślenia najpierw na mojej pierwszej |lekcji geometrii.
0:21:38:Chcę Wam teraz zademonstrować |w bardzo prosty sposób, że możecie |tworzyć nieskończoność w ograniczonym,|skończonym obszarze,
0:21:52:że nie są to przeciwstawne koncepty|i w rzeczywistości uzupełniają się.
0:21:58:Jest nieskończoność, która tworzy skończone|granice i są skończone granice, które tworzą|nieskończoność.
0:22:07:Aby to zademonstrować użyję bardzo prostej|wstępnej grafiki. Cała ta grafika jest prosta|i doskonale pasuje do geometrii, którą |zobaczymy w ciągu dzisiejszego dnia.
0:22:25:Nie jest to coś na opuszczonym polu.|To coś bardzo ważnego. Więc zrobimy
Pokaż wiadomości
