Nassim Haramein, 2012 i... zagadka "obcych" => Słońce, Układ Słoneczny i rok 2012 => Wątek zaczęty przez: radoslaw Maj 02, 2010, 00:07:03



Tytuł: David Wilcock - 18 kwietnia 2010
Wiadomość wysłana przez: radoslaw Maj 02, 2010, 00:07:03
"
David Wilcock - 18 kwietnia 2010

(http://www.schodamidonieba.pl/images/phocagallery/articles/wilcock300.jpg)

18 kwietnia 2010 pojawił się ciekawy wywiad z Davidem Wilcockiem (http://divinecosmos.com/ (http://divinecosmos.com/)) w Co-Creator Radio Network (http://www.co-creatornetwork.com/archive_pease.htm (http://www.co-creatornetwork.com/archive_pease.htm)). Poniższy tekst jest dość swobodnym transkryptem wyrażonych tam opinii, spisanych na bieżąco przy odsłuchiwaniu rozmowy panów Davida Wilcocka z Robertam Pease.

Transkrypt popełniony przez Andrzeja Bazgiera z portalu http://www.schodamidonieba.pl (http://www.schodamidonieba.pl):


Nasza Galaktyka jest pierwotną świadomością, ma swoją osobowość, swoją inteligencję i jest żyjącą - jak wszystko - istotą. To koncept, z którym nie wszyscy się jeszcze oswoili, ale nawet na poziomie dziś dostępnych danych naukowych można taki stan rzeczy potwierdzić. Świadomość pierwotna - Stwórca - Jedność - pozwolił swoim cząstkom - galaktykom - na doświadczenie  separacji, by móc się tą drogą doświadczać. Stąd możemy mówić o osobowości i inteligencji galaktyki, albowiem są to atrybuty czasowego oddzielenia od Jedności.


Nasze obecne zdolności "paranormalne" osiągają szczyt swoich możliwości. Jeden z badaczy na których Wilcock się powołuje, który badał przez 25 lat tzw. ludzkie "zdolności paranormalne" poczynił takie spostrzeżenie, że w momencie, gdy znajdujemy się na powierzchni naszej planety w miejscu, które w danym momencie jest niejako "w opozycji" do centrum naszej Galaktyki (domyślam się, że chodzi o zrównanie miejsca obserwatora, środka Ziemi oraz środka Galaktyki) wówczas nasze zdolności paranormalne zwiększają się o około 400%. Wilcock zauważa, że zamykający się właśnie cykl precesji Ziemi ustawia całą naszą planetę w podobnej "opozycji" do centrum Galaktyki, co może skutkować masowym wzrostem zdolności parapsychologicznych jej mieszkańców - w skali globalnej. Co zresztą ma miejsce, jeśli się rozejrzeć dookoła.

Nasze życie jest determinowane różnymi cyklami - także cyklami makrokosmicznymi. Różne badania przywołują cykl 62  milionów lat, ale też i cykl 25 - 26 milionów lat oraz inne okresy czasu, które w jakiś ciekawy sposób korespondują z szacowanym przez współczesną naukę okresem 250 milionów lat obiegu naszej Galaktyki wokół jej Centralnego Słońca. Oczywiście wszelkie próby określenia tych cykli bazują na zapisach kopalnych. Rzecz w tym, że te zapisy pokazują, że  na granicy tych wielkich cykli WSZYSTKO ulegało totalnej i gwałtownej przemianie. I dotyczy to zarówno warunków fizycznych, które kształtowały się na powierzchni naszej planety, jak i gwałtownej przemiany form życia, która na granicach owych cykli następowała.

Innymi słowy wydaje się, że przemiany przypisane do końca wielkich kosmicznych cykli nie są - z naszego punktu wiedzenia - ewolucyjnymi, lecz gwałtownymi. I wcale nie musi to zaskakiwać, biorąc pod uwagę chociażby spopularyzowany mocno w sieci eksperyment przekształcenia DNA żaby w DNA salamandry, którego dokonali rosyjscy naukowcy za pomocą laserowej projekcji DNA salamandry na zapładniane jajeczko żaby. Przemiana DNA dokonała się natychmiastowo, w ramach jednego pokolenia z jajeczka żaby zrodziła się salamandra, która nie wykazywała żadnych cech genetycznych swojego żabiego pierwowzoru.

Wiemy już, że strukturą opisującą podstawowe prawa kierujące życiem całego kosmosu jest geometria, a właściwie święta geometria. Ta sama geometria obowiązuje na poziomie małych organizmów oraz całego Uniwersum. Więc jeśli możliwe są kwantowe, skokowe przemiany na poziomie dla nas dostrzegalnym, to są też możliwe na poziomie kosmicznym.

Wiemy też, że nasze DNA przechodzi gwałtowną przemianę. Badacze tematu zwracają uwagę na to, że DNA człowieka z przed 5 000 lat jest dużo bliższe w swej budowie DNA człowieka pierwotnego, niż naszemu DNA współczesnemu. To ukazuje pewną rewolucyjną koleinę, w które się znajdujemy TERAZ. Dotyczy to także naszej świadomości - nie tylko globalnego wzrostu inteligencji, ale przede wszystkim zdolności do abstrakcyjnego myślenia.

Jak czytasz The Law of One to odnajdujesz tam informacje o 12 podstawowych archetypach ewolucji, poprzez doświadczenie których musimy przejść. Nasza Galaktyka ma swoją świadomość zaś ekspresją tej świadomości jest życie, w tym ludzkie ciało. Podróż przez owe archetypy jest doświadczeniem nie do pominięcia i my teraz także jesteśmy w takiej archetypowej podróży.

Jak popatrzysz na filmy Hollywood, to tak naprawdę one wszystkie się rozgrywają wokół takich archetypowych sytuacji. Bez względu na to, czy jest to komedia, czy kino akcji.
Archetypem czasów obecnych jest Hero - Bohater. Typowy zestaw to Hero, który musi się skonfrontować ze swoim wrogiem - archetypowym Nemezis - które zresztą jest formą ekspresji jego ego. Ważnymi elementami tej konstrukcji jest z jednej strony - potrzeba zaspokojenia przez Bohatera głęboko satysfakcjonujących go potrzeb, z drugiej zaś konieczność przekroczenia swoich ograniczeń w konfrontacji z Nemezis - emanacją cienia. Towarzyszy temu jakaś forma inicjacji oraz konieczność odpowiedzenia sobie na pytane, czy na pewno taką drogą chcę podążać?

W pokonywaniu tej drogi pomaga nam nasze Wyższe Ja. Nasze Wyższe Ja tak naprawdę jest niczym innym, jak nami samymi z przyszłości. Ponieważ czas jest linearna ułudą tylko dla nas, to nasze Wyższe Ja, które już wie, jak się potoczą nasze losy (bo jest nami z przyszłości) stara się nami sterować tak, byśmy z jednej strony jak najpełniej przeżyli nasze życie, a z drugiej, byśmy spełnili nasz zamiar przeżycia odpowiedniego zestawu doświadczeń, które są nam potrzebne na drodze naszej kosmicznej ewolucji samopoznania. Musisz pamiętać, że Wyższe Ja bezwzględnie używa Twojego ciała jako wehikułu doświadczenia, więc nie dziw się, że w koszyku tych doświadczeń  są także urazy, wypadki, czy śmierć.

Pojawiły się też ciekawe badania nad reinkarnacją. Dr. Ian Stevenson oraz inni badacze dokonali badań porównawczych zawartości informacyjnej wspomnień karmicznych 4 000 przebadanych osób - z możliwymi do odtworzenia danymi historycznymi. Korelacje były szokujące - potwierdzały się osoby, imiona, daty, miejsca i okoliczności. Ciekawym eksperymentem było też zastosowanie policyjnej techniki odtwarzania wyglądu twarzy w 3D na podstawie komputerowej analizy czaszki - ukazała one szokujące podobieństwa pomiędzy wyglądem obecnego i poprzednich wcieleń tej samej duszy.


DISCLOUSURE nadchodzi

Temat Disclousure (czyli ujawnienia obecności ET na Ziemi i poza nią, więcej http://www.disclosureproject.org/ (http://www.disclosureproject.org/)) jest już poza kontrolą sił, które starają się do niego nie dopuścić. Barack Obama mówi o eksploracji Marsa i jego księżyców. Buzz Aldrin potwierdza konsekwentnie, że na Phobosie znajduje się MONOLIT (2001 Odyseja Kosmiczna…). Phobos to jeden z księżyców Marsa - tajemniczy obiekt na temat którego Richard Hoagland napisał ostatnio wiele ciekawych wiadomości. Przede wszystkim Hoagland (http://www.enterprisemission.com/Phobos.html (http://www.enterprisemission.com/Phobos.html)) uzyskał dostęp do informacji, którymi dysponuje ESA (European Space Agency), które pochodzą z ostatnio dokonanego przelotu jednej z sond w bezpośredniej bliskości Phobosa. A te informacje są rewelacją. Phobos już samym swoim wyglądem daje dużo do myślenia i wzbudza wątpliwości, czy aby jest naturalnego pochodzenia. Natomiast pomiary dokonane w czasie ostatniego przelotu wskazują na to, że jest on całkowicie sztucznym tworem. I ma w swoim wnętrzu sześcienną "komnatę" szacowaną na około pół mili średnicy. Czy jest obiektem porzuconym, czy działającym, tego nie wiemy. Wiemy, że w 1989. Rosjanie wysłali sondę, która miała go zbadać i ta sonda została stracona. Nie wiadomo, czy za sprawą usterki, czy aktywności Phobosa, czy też za sprawą "obcych". Rosjanie twierdzą, że na chwilę przed utratą łączności z sondą uzyskali dane wskazujące na obecność niezidentyfikowanego obiektu w bezpośrednim sąsiedztwie sondy i Phobosa.
W każdym bądź razie konkluzja ESA jest taka, że Phobos nie jest obiektem naturalnym. Istnieje silna rywalizacja między NASA i ESA. NASA jest całkowicie zależna od frakcji Rockefellerów w USA. ESA nie. ESA zamierza ogłosić swoje wyniki już w niedługiej przyszłości - jeszcze w bieżącym roku. NASA jest ostatnim bastionem uniemożliwiającym pełne UJAWNIENIE.

Barack Obama jest główną postacią dramatu, która właśnie przechodzi przez taki archetypowy proces rozpoznania swojego Nemezis i konfrontacji z nim. Z całego środowiska alternatywnie myślących i publikujących ludzi  (z kręgu tych, których publikujemy na "Schodach") niewiele osób publicznie wsparło Obamę w jego działaniach, ale są wśród nich David Wilcock i Richard Hoagland. Wilcock potwierdza swoją wiarę w Obamę. Zwraca uwagę na to, że w skutek jego działań dziś już świadomość roli Wall Street, Federal Reserve i całego kartelu bankowego w obecnym światowym kryzysie jest powszechnie znana. I nikt normalny nie będzie płakać nad ich likwidacja. Zwraca też uwagę na fakt rozprawy z Goldman Sachs, która się toczy w ostatnich dniach i tygodniach. Twierdzi, że Goldman Sachs jest głową hydry, która wykreowała całą tę chorą otaczającą nas kryzysową rzeczywistość. Odnosi się też do śmierci Kennedy'ego oraz do zamachów 9/11 twierdząc, że to były przykłady dwóch kategorycznych komunikatów ze strony sił cienia, by nie wnikać za kurtynę. I twierdzi, że Obama musi prowadzić swoją być może wieloznaczną politykę, by poradzić sobie z siłami cienia….


Wilcock potwierdza też świadome działanie ciemnych sił którego skutkiem są ostatnio nagminne kataklizmy - od trzęsień ziemi, poprzez tsunami aż po wulkany i sugeruje, że w tych wydarzeniach istotną odgrywa rolę HAARP oraz inne satelitarne technologie, do których mają dostęp tzw. Illuminati, jeśli już zgodzić się na skrót myślowy utożsamiający ich z siłami ciania. Ale dysponują nimi także - w kategoriach państwowych - Rosja, Chiny, Japonia i USA - i to pomiędzy nimi odbywa się rozgrywka, której nie jesteśmy świadomi.


Przewidywania

David kończy swoją nową książkę. Wśród rozlicznych tematów,  które mają się w niej zawrzeć ma tam też być kompilacja różnego rodzaju przepowiedni i przewidywań dotyczących przyszłości naszego świata. Wilcock twierdzi, że ogromna większość znanych mu tekstów odnosi się w ten czy inny sposób do końca cyklu precesji i przez to także - mniej lub bardziej bezpośrednio - do roku 2012. Stawia tezę, że większość znanych nam przepowiedni jest odbiciem przekazów Zoroastrianizmu (Zaratusztrianizmu), gdzie jest zapowiedź ognia, który ma dokonać oczyszczenia naszej cywilizacji u progu nowej epoki i na końcu starej. Ten ogień ma inaczej potraktować sprawiedliwych, a inaczej nieprawych… David stawia jednak tezę, że wszelkie interpretacje apokaliptyczne mają swoje źródła w tym, że prorocy w swoich wizjach dochodzili do "ściany ognia" i nie umieli przeniknąć wizją DALEJ, poza tę ścianę. A interpretowanie jej w kategoriach apokaliptycznych jest tylko jedną z możliwych interpretacji. Wszak jest też wiele zapowiedzi Złotej Ery, która ma nastąpić  po owym oczyszczeniu, które nas czeka na końcu dni Starego Świata…

Wilcock mówi o różnych ujęciach kwestii "ciągu dalszego". Jedną z nich jest doktryna "trzech dróg"
1. dla spolaryzowanych negatywnie (STS -  Service To Self - Służyć Sobie)
2. dla spolaryzowanych pozytywnie (STO - Service To Others - Służyć Innym)
3. droga środka (bez przewagi STS ani STO)
Wszystkie ona prowadzą do tzw. czwartej gęstości (obecnie doświadczamy trzeciej gęstości), także dla tych, którzy są negatywnie spolaryzowani. Docelowo, zdaniem Davida, dążymy do szóstej gęstości, gdzie już nie ma miejsca na negatywną polaryzację, ale do tego szóstego poziomu - jest. I kwestia wyboru pomiędzy każdą z tych trzech dróg jest kwestią indywidualną. Przychyla się też do koncepcji równoległych rzeczywistości (Ziem), na których odnajdą się ci, którzy wybiorą daną drogę. Innymi słowy skłania się ku koncepcji, że po prostu w zależności od naszego poziomu świadomości i rozwoju własnego znajdziemy się na tej Ziemi, która będzie temu odpowiadać, zaś ludzie, którzy się odnajdą na "innej Ziemi" po prostu znikną z naszego planu widzenia.

Istoty z szóstej gęstości zasadniczo mają się tak opiekować Ziemią, byśmy jej nie zniszczyli i to jest granica ich nieinterwencji w naszą czasoprzestrzeń. Wszelako, zauważa Wilcock, istoty owe dopuściły do zniszczenia atmosfery na Marsie, gdzie uprzednio toczyło się życie zakończone katastrofą wojenną i dopuściły do zniszczenia planety, po której pozostał nam znany pas asteroidów (Madruk…). Więc nie jest tak, że możemy spocząć na laurach i założyć, że oni wszystko za nas załatwią.

Pytany o koncepcje Zachariasza Sitchina zwraca uwagę, że jego zdaniem poza Annunaki i Reptylianami w rozwój wydarzeń na Ziemi włączyła się jeszcze jakaś inna siła, która dokonała czegoś, co Wilcock nazywa "major upgrade", czyli "wymiana systemu operacyjnego na lepszy", której istotą było aktywowanie szyszynki w naszym mózgu. Szyszynka, czyli stargete każdego z nas jest obecnie cywilizacyjnie stłumionym gruczołem, który przejawia szczątkową aktywność, ale ma się aktywować właśnie w tych czasach przełomu, w których żyjemy. By opisać jej możliwości David przywołuje cytat z jednego z badaczy szyszynki, który ponoć powiedział, że gdybyśmy umieli wykorzystać choć 1/4 możliwości i potencjału naszej szyszynki, to "moglibyśmy zoomować wszechświat w dowolnym jego fragmencie naszą świadomością". Aktywacja szyszynki ma w nas uruchomić takie możliwości, że nasi iluzoryczni "władcy i stworzyciele" - reptylianie - nie będą mogli się wydostać poza kontinuum czasowo-przestrzenne, poza którym my się znajdziemy z naszą aktywowaną szyszynką.

Nikt nie jest w stanie przewidzieć rozwoju wydarzeń, które nastąpią PO -  jakkolwiek symbolicznie rozumianej  - dacie 2012. Rzecz w tym, że do tego momentu wszelkie możliwości wglądu - zarówno naszego jak i istot  wyższych - są ograniczone. Albowiem nasza dotychczasowa rzeczywistość jawi się w postaci nieskończonej ilości warstw czasu, które są przypisane do różnych wariantów możliwych zdarzeń. Znane słowo SINGULARITY (OSOBLIWOŚĆ) używane przez wielu w odniesieniu do tego, co ma się zdarzyć na końcu czasów oznacza ten moment, w którym wszystkie te warstwy czasu ulegną scaleniu. I dopiero wtedy się skrystalizuj przyszłość ale…. i przeszłość! Innymi słowy to właśnie SUMA owych świadomości i czynów, która dotąd była rozbita na owe nieskończone warstwy czasowe ukonstytuuje nową rzeczywistość, która określi WSZYSTKO. A ponieważ linearność czasu jest tylko nam daną iluzją, to owo WSZYSTKO dotyczy tak samo przyszłości, jak i … przeszłości! Tak więc w momencie owej OSOBLIWOŚCI może się okazać, że Atlantyda nie zatonęła, że atmosfera na Marsie nie spłonęła, że Madruk się nie rozpadł… i że wszystkie te dramaty historyczne, do których mamy jakiś cząstkowy dostęp świadomością - one się NIE WYDARZĄ… ;)




Poniżej video, w którym Buzz Aldrin mówi o MONOLICIE na PHOBOSie oraz gdzie możesz ów monolit... zobaczyć.


http://www.youtube.com/v/UEUjQCCcCeA&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/UEUjQCCcCeA&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>

"

źródło:
http://www.schodamidonieba.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=636:david-wilcock-18-kwietnia-2010&catid=56:swoje&Itemid=55 (http://www.schodamidonieba.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=636:david-wilcock-18-kwietnia-2010&catid=56:swoje&Itemid=55)


Tytuł: Odp: David Wilcock - 18 kwietnia 2010
Wiadomość wysłana przez: MEM HEI SHIN Maj 02, 2010, 01:04:00
Nasze życie jest determinowane różnymi cyklami - także cyklami makrokosmicznymi.

 Krótko i na temat mówiąc -  życie jest  zdeterminowane parametrami energii i informacji o tworzeniu. A więc formy życia ich świadomości zależą od kompresji energii - informacji.
Zbiliżamy się więc chyba do maximum tej kompresji, czyli tzw.punktu ''zero'' (kompresjii), który ma ponoć nastąpić 21.12.2012.


Tytuł: Odp: David Wilcock - 18 kwietnia 2010
Wiadomość wysłana przez: radoslaw Maj 02, 2010, 01:23:25
(http://www.goldenmean.info/coincidence/geoffstray1.gif)

rozdział z książki Wilcocka na temat cykliczności czasu:
http://divinecosmos.com/index.php/start-here/books-free-online/26-the-end-of-our-century/145-chapter-06-cyclology-the-mathematics-of-history (http://divinecosmos.com/index.php/start-here/books-free-online/26-the-end-of-our-century/145-chapter-06-cyclology-the-mathematics-of-history)

badania rosyjskich naukowców na ten sam temat:
http://www.astrotheos.com/guide.htm (http://www.astrotheos.com/guide.htm)

... wszystko dość ładnie zebrane do kupy trochę wcześniej:

(http://quarterbloom.com/blog/wp-content/uploads/2009/11/mayan_calender2_vnm1.jpg)


Tytuł: Odp: David Wilcock - 18 kwietnia 2010
Wiadomość wysłana przez: Michał-Anioł Maj 02, 2010, 14:05:55



Dane paleontologiczne dostarczają nam licznych dowodów na to, że zmiany ewolucyjne miały jednak różną intensywność. Okresy względnego zastoju ewolucyjnego przeplatały się z okresami bardziej burzliwymi, w czasie których wymierało wiele gatunków czy nawet całych linii rozwojowych.
Na przykład, za przyczynę wielkiego wymierania w Permie, w czasie którego wyginęło około 90% istniejących wtedy gatunków, do niedawna uważano zderzenie z meteorem lub asteroidą. Jednakże najnowsze badania pokazują, że wymieranie to było procesem na tyle rozciągniętym w czasie, że raczej nie mogło być spowodowane kolizją. Prawdopodobnie nie da się również utrzymać hipotezy, że przyczyną wielkiego wymierania dinozaurów na granicy Kredy i Trzeciorzędu było zderzenia z asteroidą.

Wieloletnie badania krateru Chicxulub w Meksyku, będącego pozostałością po tym zderzeniu pokazują, że miało ono miejsce około 300.000 lat przed okresem wielkiego wymierania. Tak duża różnica czasowa wydaje się wykluczać związek przyczynowo-skutkowy między tymi zjawiskami. Badanie wielkich wymierań zyskało dodatkowy impuls po tym, jak w latach 80. ubiegłego stulecia Raup i Sepkoski, opierając się na analizie danych paleontologicznych z ostatnich 250 mln. lat, zasugerowali, że wielkie wymierania pojawiają się mniej więcej cyklicznie z okresem około 26 mln lat. Hipoteza Raupa i Sepkoskiego spotkała się z dużym sceptycyzmem ze strony uczonych.

Po pierwsze, analiza danych paleontologicznych obarczona jest dość dużym stopniem niepewności i periodyczność wielkich wymierań nie wynika z niej jednoznacznie. Istnieje jednak jeszcze drugi, nie mniej ważny argument sceptyków wobec hipotezy Raupa i Sepkoskiego, a mianowicie brak wytłumaczenia dla tak dużych odstępów czasowych między wielkimi wymieraniami.

Ziemski ekosystem nie wydaje się być wystawiony na działanie takiego periodycznego zewnętrznego czynnika o okresie kilkudziesięciu milionów lat, który mógłby być przyczyną wielkich wymierań. Niektóre z nich można co prawda powiązać ze wzmożoną aktywnością wulkaniczną czy też zderzeniami z ciałami niebieskimi, jednak nie wydaje się, aby te zdarzenia powtarzały się cyklicznie.

Należy wspomnieć, że poszukiwanie takiego czynnika stało się inspiracją do stworzenia interesujących, ale jak na razie niepotwierdzonych hipotez głównie astrofizycznych, które cykliczny wzrost prawdopodobieństwa zderzenia z ciałami niebieskimi wiążą z istnieniem pewnych hipotetycznych obiektów, takich jak na przykład gwiazda bliźniacza do naszego Słońca.

Pewne teorie wiążą też periodyczność wielkich wymierań z ruchem obiegowym Słońca w płaszczyźnie Drogi Mlecznej lub z pewnymi zjawiskami geofizycznymi. Przyjmując hipotezę o periodyczności wielkich wymierań, i przy braku powszechnie akceptowanego jej wytłumaczenia, można zapytać, czy aby otrzymać oscylacje na tak dużą skalę, ziemski ekosystem musi być poddany działaniu zewnętrznego periodycznego czynnika, który generowałby te wymierania. Tak postawione pytanie sugeruje od razu pewną alternatywę, a mianowicie, że być może ekosystem niejako sam z siebie może generować periodyczne wymierania.

Pojawianie się periodycznych zmian w prostych ekosystemach jest znane od dawna. Klasycznym przykładem są oscylacje w populacjach drapieżników i ich ofiar. Eleganckie uzasadnienie tych oscylacji podali prawie sto lat temu Lotka i Volterra, tworząc tym samym podwaliny matematyczne dla współczesnej dynamiki populacji.
Co kilkadziesiąt milionów lat wielkie wymierania dziesiątkują ziemski ekosystem. Zrozumienie przyczyn ich pojawiania się jest z pewnością wielkim wyzwaniem i wymagać będzie zjednoczenia wysiłków naukowców wielu dyscyplin. Ekosystem nasz był i jest wystawiony na działanie rozlicznych czynników zewnętrznych, takich jak aktywność wulkaniczna, zmiany klimatyczne, zderzenia z ciałami niebieskimi, a współcześnie również działalność człowieka.

Czynniki te w istotny sposób wpływają na ewolucję ekosystemu i mogą prowadzić do wymierania wielu gatunków. Ale wymierania gatunków są również naturalną konsekwencją dynamiki ekosystemu, nie wymagającą działania żadnego czynnika zewnętrznego. Co więcej, wymierania w naszym modelowym ekosystemie mają charakter cykliczny. Definitywne stwierdzenie, czy cykliczność wielkich wymierań jest indukowana z zewnątrz czy też jest immanentną cechą naszego ekosystemu, może okazać się bardzo trudne, ale na pewno warte jest dalszych badań.
Źródło: KOSMOS
http://srodowisko.ekologia.pl/przyroda/Cyklicznosc-wymierania-gatunkow,3957.html


Tytuł: Odp: David Wilcock - 18 kwietnia 2010
Wiadomość wysłana przez: radoslaw Maj 05, 2010, 13:53:03
Uprzejmie donoszę że jest już dostępna najnowsza produkcja Wilcocka.

Proszę nie mylić z Nassimem - film ma tytuł "2012 Event Horizon".

http://www.youtube.com/v/cEyqT2_ricA&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/cEyqT2_ricA&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>

pozdrawiam


Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

neverdie proskills watahafernflower skandynawistyka watahanowiu