GRECJA. Kiedy rząd w Atenach funduje swoim obywatelom gigantyczne cięcia w dziedzinie polityki społecznej i socjalnej oraz forsuje antypracowniczą politykę, jednocześnie kupuje broń od niemieckich i francuskich koncernów wartą miliardy euro.

Greckie władze, na podstawie podpisanej w marcu umowy, zakupią za ponad 1,3 mld euro dwie niemieckie łodzie podwodne oraz 5 fregat i 15 śmigłowców bojowych na mocy majowego porozumienia z francuskim ministerstwem obrony za ponad 2,5 mld euro. Jak podaje „Dziennik” zamówienia te mogą być realizacją nieformalnych warunków przyznania Grecji „pakietu pomocowego” przez Unię Europejską.

Same władze niemieckie zaprzeczają temu deklarując, że porozumienia te są zwieńczeniem długotrwałych negocjacji pomiędzy niemieckimi koncernami zbrojeniowymi a greckim rządem w ramach modernizacji greckich sił zbrojnych, znanego pod nazwą „Archimedes”.

Plan „Archimedes” zakładał kupno trzech nowych i modernizację trzech już istniejących okrętów. Jak powiedział grecki politolog Tanos Veremis, „Rząd w Atenach liczył, że w ten sposób nie tylko dopasuje armię do wymogów nowoczesności i jednocześnie da pracę przeżywającemu wieczne trudności greckiemu przemysłowi stoczniowemu, bo część produkcji miała być wykonywania w kraju”, jednak władze greckie nie chciały zaksięgować tych wydatków. Stąd też jak poinformował przez kilkoma miesiącami niemiecki „Del Spiegel”: „w efekcie gotowe U-booty stoją w kilońskich stoczniach. Nikt nie kwapi się ich odebrać, bo oznaczałoby to zaksięgowanie wydatku i powiększenie deficytu budżetowego”

Naturalnie zarówno Berlin jak Ateny zaprzeczają jakoby porozumienie miało cokolwiek wspólnego z „pakietem pomocowym” oferowanym przez UE Grecji. „Trudno jednak zaprzeczyć, że kompromis jest dla Niemców korzystny i stanowi gwarancję, że przynajmniej część pieniędzy wyłożonych przez Merkel na ratowanie zadłużonej Grecji wróci do kraju. Zarówno Niemcy, jak i Francja przez ostatnią dekadę zdrowo dorabiały się na inwestujących w zbrojenia Grekach. Prowadzone obecnie postępowania sądowe (np. przeciwko niemieckiemu Ferrostaalowi) dowodzą nawet, że nie wahały się sięgać przy tym po łapówki. Przyczyniły się przy okazji do powiększenia greckiego deficytu, za który płaci teraz cała Europa – ocenia amerykański „Wall Street Journal” Na kryzysie można się dorobić Podejrzane zbrojenia to nie pierwszy dowód, że największe unijne gospodarki potrafią dorabiać się nawet na kryzysie. Niedawno niemiecki „Handelsblatt” informował na przykład, że dzięki poprawie warunków emisji obligacji niemiecki budżet zaoszczędził jak dotąd niebagatelną sumę 4 mld euro. Z kolei na słabym euro korzystają też tradycyjnie silne w eksporcie Niemcy, Holandia, Austria oraz Francja. Według najnowszych wyliczeń Niemieckiej Izby Handlowo-Przemysłowej (DIHK) słabe euro w tym roku przyniesie niemieckim eksporterom dodatkowe 5 mld euro zysku” – pisze „Dziennik”.

Jak nie trudno się domyślić greckie plany wywołały ogromne wzburzenie wśród społeczeństwa. Władze forsują plan gigantycznych oszczędności (rzędu 30 mld euro), szczególnie w sferze socjalnej, forsują antypracowniczą politykę przypominającą „Terapię Szokową”, jednocześnie nie zmniejszając wydatków na siły zbrojne.

Zawrzało nawet w samych elitach władzy. Grecki wicepremier Teodoros Pangalos podczas swej wizyty w Turcji przyznał, że Grecja nie potrzebuje nowej broni i czuje się „nakłaniania” do tej transakcji.

Opracowanie: drabina
Na podstawie: gospodarka.dziennik.pl
Źródło: Centrum Informacji Anarchistycznej

amerykańska wersja seksmisji
http://www.ekino.tv/film,Idiokracja-Idiocracy-2006,13384.html

Model Wielkiego Wybuchu obecnie obowiązujący zbudowano na podstawie zaobserwowanego zjawiska wzajemnego oddalania się Galaktyk

Korzystając z ogólnej teorii grawitacji. zbudowano model rozszerzającej się sfery kulistej zwanej potocznie i obrazowo Wielkim Wybuchem. W modelu Wielkiego Wybuchu który jest poprawny w obecnym stanie życia Wszechświata i aktualnej wiedzy o nim, znajduje się punkt zerowy od którego rozpoczął się prapoczątek. O ile przyszłość Wszechświata jest w przybliżeniu przewidywalna matematycznie, to jego początek znajdujący się w punkcie zerowym sfery kulistej sprawia poważne trudności matematyczne i interpretacyjne. Astrofizycy i kosmolodzy twierdzą, że w tym punkcie załamuje się fizyka, tak jak jest ona obecnie rozumiana bowiem jest oparta o teorię klasyczną jaką jest teoria grawitacji. Wobec tego szukają rozwiązania w kwantowej teorii grawitacji której podstawy w postaci grawitonu jeszcze nie są znane. Nie dopuszczają i nie próbują możliwości zastosowania innych rozwiązań. Jest oczywiste że nie można, wywodzić Wszechświata z pojęcia wybuchającej sfery kulistej, bowiem zawsze pojawią się, trudności matematyczne i interpretacyjne, szczególnie gdy zredukujemy jej rozmiary do zera geometrycznego. Model Wielkiego Wybuchu został zbudowany tak ażeby spełniał podstawowe prawa grawitacji, a te jak wiemy narzucają nam właśnie taką interpretację fizyczną i geometryczną a nie inną. Nie wchodząc w szczegóły zarówno początku jak i spodziewanego końca ewolucji Wszechświata, w tym właśnie modelu jego fizyka stanęła wobec trudności nie do pokonania.

Poniżej przedstawię inny model Wszechświata, w którym Wielki Wybuch będzie jego fragmentem a nie założeniem podstawowym, oparty na prawach elektrodynamiki wynikającej z teorii kwarków, co może dziwić zagorzałych zwolenników obecnie obowiązującej teorii Wielkiego Wybuchu. Oddziaływania grawitacyjne zostały zastąpione oddziaływaniami elektromagnetycznymi wypadkowych ładunków elektrycznych mas w rozbieżnym polu magnetycznym. Tyle wstępu, szczegóły znajdujemy poniżej.

 KWANTY ENERGII STAŁEJ PLANCKA W STRUKTURZE WSZECHŚWIATA.

 Hipoteza, której podstawy fizyczne pokazuję poniżej opiera się na wynikach uzyskanych w rozwiązaniach wewnętrznej budowy kwarków. Znalazło się tam sformułowanie że być może Wszechświat jest wypełniony morzem kwantów energii Plancka, które w procesie niemowlęcym Wielkiego Wybuchu doprowadziło do wykreowania aż trzech rodzaji energii, w tym dwie oddziaływujące grawitacyjnie. Poniżej rozwinę tą sugestię.

Jeżeli w jakiejś dostatecznie dużej przestrzeni sferycznej wypełnionej równomiernie kwantami energii Plancka, pojawi się lokalne zaburzenie jej stanu statycznego, wtedy w wyniku reakcji łańcuchowej zaburzenie to rozprzestrzeni się na całą jej objętość przekształcając ją w stan dynamiczny. W wyniku powstałych oddziaływań w morzu tym nastąpią przekształcenia prowadzące do wyodrębnienia się następujących postaci energii:

 

- energii pola strumienia magnetycznego

 

- energii cząstek obojętnych słabo aktywnych grawitacyjnie

 

- energii cząstek aktywnych grawitacyjnie w postaci cząstek elementarnych

 

Taka separacją cząstek może doprowadzić do postania struktury Wszechświata w którym obok oddziaływań grawitacyjnych równocześnie oddziaływać będą siły natury elektromagnetycznej.



Na rysunku zaznaczono morze kwantów Plancka, w którym tylko ich część uległa przekształceniu do kwarków, pozostała część pozostała w stanie podstawowym nie przekształconym, i w modelu grawitacyjnym może być źródłem brakującej masy, aczkolwiek w modelu elektrodynamicznym nie jest to konieczne, bowiem jest on zbudowany na innych zasadach, w pewnym sensie bez użycia teorii grawitacji. Oczywiście model grawitacyjny jest poprawny za wyjątkiem Jego punktów osobliwych.

ODDZIAŁYWANIA ELEKTRODYNAMICZNE

Ponieważ Galaktyki mogą posiadać nie zerowy ładunek elektryczny, wobec tego w rozbieżnym a następnie zbieżnym polu magnetycznym będą się one poruszać w przestrzeni Wszechświata ruchem solenoidalnym znanym z elektrodynamiki klasycznej, co pokazano na rysunku głównym. Z uwagi na brak bliższych danych nie pokazuję odpowiednich wzorów i wyników obliczeń.  Oznacza to, że dynamika i kinematyka Wielkiego Wybuchu jest bardziej złożona aniżeli tylko czyste oddziaływania grawitacyjne. W obszarze naszej Galaktyki, gdzie w przybliżeniu można wyznaczyć wypadkowe ładunki elektryczne planet taką kinematykę a dokładniej dynamikę w postaci oddziaływań między nimi,  postaram się pokazać. Wiemy skądinąd, że Ziemia jak i inne ciała niebieskie posiadają nie zerowy ładunek elektryczny. Umieszczony np: w rozbieżnym polu magnetycznym o indukcji Bo, będzie poruszał się w nim po torze spiralnym o zmiennym promieniu. W obszarze tym sfera opisana na tym ładunku będzie powiększała swą objętość do chwili, gdy pole rozbieżne zacznie wykazywać cechy pola zbieżnego.

Taka chwila nastąpi w punkcie krytycznym Dc, pokazanym na rysunku. Osiągnie swą najmniejsza wartość wchodząc do tunelu, w którym pole magnetyczne jest polem jednorodnym.

PODSTAWY BUDOWY I MECHANIKI MODELU

 Proponowany model odchodzi od modelu rozszerzającego się wszechświata z punktu osobliwego i ogólnej teorii grawitacji, na rzecz modelu elektromagnetycznego w którym naładowane elektrycznie Galaktyki "G1", "G2" pokazane na rysunku, są umieszczone w rozbieżnym strumieniu pola magnetycznego. Galaktyki takie będą poruszały się po torach spiralnych powiększając w sposób ciągły promień swojej orbity. Dwie Galaktyki umieszczone na takich torach będą się widziały tak jak gdyby się od siebie oddalały. Oddziaływania elektromagnetyczne w rozbieżnym strumieniu pola magnetycznego są wystarczające do utrzymania ich na torach spiralnych Wiemy z magnetodynamiki, że każde pole magnetyczne jest polem wirowym, co oznacza, że w polu takim nie mogą pojawiać się punkty osobliwe bowiem takowe nie istnieją. Rozbieżność strumienia pola magnetycznego w polu wirowym uzyskamy, gdy nadamy mu kształt toroidu o zmiennym przekroju. W takim strumieniu naładowane elektrycznie masy będą się od siebie oddalały tym szybciej im większy będzie promień ich orbit. W obrazie sferycznym (czterowymiarowym) będziemy mieli wrażenie zjawiska, które nazwiemy Wielkim Wybuchem.

W tym mechaniźmie oddziaływania grawitacyjne mas planet lub Galaktyk zastąpiono z tym samym skutkiem ilościowym, przez oddziaływania elektromagnetyczne ich ładunków elektrycznych w polu magnetycznym Wszechświata proponowanego modelu.

Tak zbudowany toroid podzielić możemy na trzy odcinki, rozbieżny, zbieżny i jednorodny. Pierwszy z nich nazwiemy odcinkiem symulującym Wielki Wybuch, drugi zaś Wielkim Kolapsem. Trzeci natomiast o jednorodnej strukturze strumienia nazwę Tunelem, co oczywiście jest zgrubnym i umownym przybliżeniem tego odcinka sfery Wszechświata, i nie należy go rozumieć dosłownie.

Jeżeli w przedstawionym modelu, rozbieżnego strumienia pola magnetycznego, wytniemy obszar kulisty "B" zawierający jakąś liczbę galaktyk "G", obszar ten będzie się powiększał i taką sferę możemy nazwać Wielkim Wybuchem ze względu na jego geometrię, ale i również na to, że zawarte w nim galaktyki będą się od siebie oddalały. Galaktyki w takiej sferze pozornie oddalają się od punktu zerowego tej sfery, w rzeczywistości przemieszczają się swobodnie wzdłuż linii sił rozbieżnego pola magnetycznego zawartego w toroidzie o zmiennym przekroju, przy czym wycięta sfera będzie się powiększać co może być interpretowane jako wybuch, jeżeli innego modelu nie znamy.

Należy przy tym zauważyć, że żadna z tych sfer nie posiada ostrych krawędzi, to znaczy, iż jej ściana zewnętrzna jest rozmyta ciągła oraz, że mogą się one przenikać, czego nie przewiduje obecnie obowiązująca interpretacja naszego Wszechświata. Sfera kulista Wielkiego Wybuchu jest niestety tworem teoretycznym - sztucznym wymaganym przez fakt, że obiekty materialne w postaci galaktyk lub ich gromad rzeczywiście oddalają się od siebie, porównaj "RG01-G02" z "RG1-G2" , co sprawia wrażenie rozprężania się jakiejś sfery od zerowego punktu geometrycznego. Fakt oddalania się obiektów materialnych nie wynika z rozprężania się sfery, lecz z praw elektrodynamiki nie zerowych ładunków elektrycznych tych obiektów umieszczonych w rozbieżnym polu magnetycznym zawartym w toroidzie. Umieszczenie galaktyk (materii) w punkcie zerowym sfery kulistej, a następnie zainicjowanie ich wybuchu wydawało się dotychczas najprostszym rozwiązaniem tłumaczącym obserwowane fakty.


Uwolniwszy się od geometrycznego gorsetu Wielkiego Wybuchu pragnę napisać kilka zdań z zakresu fizyki owego punktu osobliwego. Nie wiem jak wyobrażają sobie astrofizycy stan materii w punkcie osobliwym. Ponieważ dotychczas cząstki elementarne przedstawiane są w postaci quasi punktowych twardych obiektów kulistych, przy czym ich kwarki nie uzyskały żadnej interpretacji geometrycznej i fizycznej mimo nadania im takich parametrów jak masa, spin i ładunek elektryczny,  nie można było stworzyć w miarę sensowną teorię energii w punktach osobliwych. Skądinąd wiemy, że między cząstkami elementarnymi pierwiastków materii panują duże odległości, można powiedzieć duże puste przestrzenie, można je wobec tego zagęszczać, ale tylko do określonych objętości. Nie będą to jednak objętości zbliżone do zerowych, i tutaj pojawiają się znane trudności, zarówno matematyczne, fizyczne jak i pojęciowe.

Jak przedstawiać się będzie fizyka punktu osobliwego w interpretacji struktury kwarka kolorowego? Kwarki są w tym przypadku oscylatorami energii elektromagnetycznej generowanymi przez oscylujące pole magnetyczne "Bo". Prawa elektrodynamiki pozwalają takim obiektom przenikać się wzajemnie bądź interferować. Trzy kwarki protonu, bowiem jest on największą strukturą przestrzenną każdego pierwiastka, możemy zatem ścisnąć tak ażeby ich oscylatory przeniknęły się wzajemnie. Otrzymamy w ten sposób jeden obiekt o określonych rozmiarach geometrycznych złożony z trzech interferujących ze sobą oscylatorów elektromagnetycznych. W obiekcie takim zauważymy trzy składowe harmoniczne, które w każdej dogodnej chwili mogą się rozdzielić tworząc trzy niezależne fizycznie i geometryczne kwarki kolorowe. Co będzie działo się dalej z takim obiektem, gdy zechcemy go dalej ścisnąć? Otóż każdy kwark, tutaj trzy interferujące oscylatory mogą zmieniać swe parametry fizyczne oddając swą energię spoczynkową (masę), do pola magnetycznego ich momentów magnetycznych, które mogą być dalej zagęszczane w postaci wzrostu ich indukcji magnetycznej.


Jak głęboko można sprężać pole magnetyczne tego nie wiemy, ale na pewno głębiej aniżeli twarde masywne obiekty kuliste? Ponieważ model Wszechświata bez osobliwości zaproponowany w tej hipotezie w ogóle nie posiada żadnego punktu zerowego w sensie geometrycznym problem fizyki energii w punkcie osobliwym został wyeliminowany.

Kreacja materii w postaci cząstek elementarnych a następnie pierwiastków i galaktyk wynika z fuzji gorących neutrin u wylotu z tunelu, nie istnieje potrzeba sprężania istniejącej w naszym Wszechświecie materii do stanu punktu osobliwego, co oznacza, że problem Wielkiego Wybuchu w wersji obecnie obowiązującej nie istnieje.

Obecnie trwają próby ratowania teorii Wielkiego Wybuchu przez wprowadzanie ciemnej materii i energii. O ile jest to konieczne do wyhamowania ekspansji Wielkiego Wybuchu do nieskończonych rozmiarów, przedstawiony model elektromagnetyczny takiej energii i masy nie potrzebuje. Naturalną konsekwencją tego modelu jest przejście Wszechświata przez punk Dc  a następnie zanurzenie się w obszar zbieżnego pola magnetycznego. Po przejściu przez tunel Wszechświat wynurzy się i ponownie będzie ulegał ekspansji zwanej Wielkim Wybuchem. Takie przejścia powtarzają się cyklicznie, z tym, że każdorazowo pojawiający się Wszechświat będzie inny od tego który wniknął do tunelu. W tunelu istnieje możliwość mieszania się składników materialnych kilku lub kilkunastu różnych Wszechświatów, bowiem do niego równocześnie lub prawie równocześnie wnika większa liczba innych równoległych Wszechświatów

W przypadku modelu Wszechświata pokazanego w tej pracy, wykorzystałem toroid jako konstrukcję fizyczną a nie matematyczny (geometryczny) torus. W tym przypadku toroid jest w sensie geometrycznym torusem o zmiennym przekroju, wewnątrz którego przepływa strumień pola magnetycznego o indukcji Bo. Zbiorowi takich toroidów w ich najmniejszym przekroju (przewężeniu) nadałem nazwę tunelu, o którym piszę poniżej..

W modelu tym każda naładowana cząstka (w skali kosmologicznej Galaktyki są materialnymi punktami naładowanymi elektrycznie) punkt w przestrzeni poruszać się będzie w rozbieżnym polu magnetycznym po torze spiralnym o zmiennej średnicy pętli toru (zwoju). W stosunku do innego punktu (Galaktyki) będzie się od niego oddalał, tak jak sugerują nam to pomiary astronomiczne.

 TUNEL

Pojęcie tunelu wynikające z przedstawionego powyżej rysunku jest mylące, jeżeli będzie odczytywane tak jak potocznie jest rozumiane i używane, na przykład w postaci rury lub przepustu pod drogą lub tym podobnym konstrukcjom. Autor ma na myśli pewien obszar przestrzenny bez wyraźnych granic w którym strumień pola magnetycznego do niego wnikający jest polem równoległym uporządkowanym o stałej indukcji Bo. Ponieważ interpretacja taka wydaje się zbyt uboga, wobec tego "pogdybam" jak może być inaczej.

W tunelu indukcja pola magnetycznego jest wielokrotnie wyższa od indukcji Bo generującej Protokwarki dlatego że masy spoczynkowe kwarków materii wpływających do tunelu zostały zredukowane do fizycznie możliwego minimum, i przekazane do pola magnetycznego

GENEZA I FIZYKA PRAWSZECHŚWIATA   s-f

 W mózgu każdego człowieka zainstalowany jest system operacyjny zwany potocznie "psychiką", który każe zawsze pytać: dlaczego, skąd, jak? Jednym z narzędzi, którym posługuje się nasz mózg, jest "negacja" prowadząca do tych pytań. Wiemy w przybliżeniu jak zbudowany jest Wszechświat w którym żyjemy, ale nie wiemy dlaczego jest taki a nie inny, oraz skąd lub z czego powstał. Jest to ciąg pytań, które się nie kończą, nawet wtedy, gdy odpowiemy na jakieś pytanie. Natychmiast do głosu dochodzi negacja i nowa seria pytań. I to jest poprawne, bowiem negacja prowadzi do postępu cywilizacyjnego ludzkości. Nie możemy się rozwijać bez negacji. Dla przykładu, negując stan wiedzy o elektronie musimy dojść do wewnętrznej struktury kwarków, bowiem bez tej wiedzy nie można zbudować Jego  (elektronu - leptonów) budowy kwarkowej. Przy okazji przedstawionego powyżej modelu Wszechświata, muszą pojawić się kolejne negacje i szereg pytań, na które pragnę odpowiedzieć. Odpowiedź jest na granicy fantazji, i dlatego proszę o wyrozumiałość.

                     Jaka jest geneza i fizyka takiego PRAWSZECHŚWIATA?

Kwantowy elektrodynamiczny model Wszechświata w postaci wirujących osiowo toroidów o zmiennym przekroju określony na rysunku jako Megaświat został opisany powyżej. Jest to stan fizyczny , który rozwinął się ze stanu wcześniejszego, który roboczo nazywam "PRA WSZECHŚWIATEM".  Jaka jest geneza i fizyka takiego PRAWSZECHŚWIATA?. Jak już wcześniej wspomniałem, - w hipotetycznej przestrzeni wypełnionej równomiernie kwantami Plancka, jej stan fizyczny był w jednorodnej równowadze statycznej ( 0 ). Kwanty energii Plancka nieposiadające dominującego ładunku elektrycznego i masy nie reagowały między sobą.  Dwie identyczne porcje energii nie reagują na siebie ani grawitacyjnie ani elektrodynamicznie, mimo, że zawierają w sobie te wielkości. Wyobraźmy sobie, że w pewnej chwili lokalne zakłócenie równowagi ( 1 )spowoduje przekształcenie się pojedynczego lub grupy kwantów do postaci PROTOKWARKÓW. W konsekwencji nastąpi spontaniczne wytrącenie pewnego obszaru ze stany równowagi statycznej do stanu nierównowagi dynamicznej.

W początkowym okresie zaburzenie będzie miało kształt wirującej sfery, która z upływem czasu zacznie przekształcać się topologicznie do wirującego toroidu ( 2 ). Toroid taki w którym pojawi się wirujący ładunek elektryczny zacznie wytwarzać spiralnie wirujący strumień pola magnetycznego. Pod wpływem tego pola , toroid zacznie przekształcać się do obrotowej powłoki o zmiennym przekroju wypełnioną kwantami Plancka przekształconymi w międzyczasie do mieszaniny masywnych PROTOKWARKÓW i kwarków kolorowych, ażeby następnie wygenerować cząstki elementarne, z których powstaną gwiazdy i Galaktyki. Po wyczerpaniu paliwa następuje uspokojenie w postaci ukształtowanego już MEGAŚWIATA ( 3 ), który pokazałem wcześniej na rysunku.

 Przedstawiony powyżej mechanizm powstania Wszechświata, przed Jego narodzinami jest czystą fantazją autora, która być może jednak zrealizowała się w praktyce, bowiem kiedyś musi paść pytanie, - jak i kiedy oraz w jakich warunkach powstał nasz Wszechświat i Megaświat, jeżeli takowy istnieje?. Oczywiście pozostanie jeszcze pytanie kiedy i skąd powstał stan statyczny morza kwantów Plancka. Nie wiem i upłynie wiele czasu do zbliżenia się do jakiejkolwiek wiedzy na ten temat, nawet tak fantastycznej, jak ta którą przedstawiłem wcześniej.

Mimo to jestem przekonany, że postęp w nauce, bez szczypty fantazji, dociekliwości i rzetelnej wiedzy nabytej , ale też i szczęścia bądź przypadku nie jest możliwy.

całość tutaj:
http://broks2006.republika.pl/Wszechswiat.htm

No prawie, różnicą polega na trójwymiarowej budowie elektromagnesów toroidalnych, i trójwymiarowym przepływem energii.
Czarna dziura "zasysa" energie- materie, sferycznie do "środka" i  jest tworem wielowymiarowym


http://broks2006.republika.pl/Wszechswiat.htm
właściwie to już trzeba by umieścić w  dziale odnośnie tej teorii" Elektryczny wszechświat "
http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=648.0

east tylko się nie denerwuj  ale takie info musi być w oryginale sry  dodam foty  


KWARKI W CZĄSTKACH ELEMENTARNYCH - INACZEJ

W pracy tej przyjęto całkowity elementarny ładunek elektryczny kwarków nie zależny od zapachu i koloru, spin kolorowy złożony z dwu spinów, wewnętrznego i orbitalnego, wyznaczono wartości liczbowe i wymiar takich pojęć jak kolor i ładunek, oraz wprowadzono momenty magnetyczne kwarków jako niezbędne do poprawnego wyznaczania ich mas spoczynkowych. Leptony uzyskały strukturę kwarkową podobną do pozostałych cząstek elementarnych, głównie protonu, w wyniku czego podział cząstek na leptony i bariony lub mezony ułegł zatarciu.

     Czy kwarki mogą być określonymi stanami kwantowymi kwantu stałej Plancka h ?.- Tak.

Oznaczać to może, że Wszechświat wypełniony kwantami energii stałej Plancka może je wykorzystywać do produkcji potrzebnej mu masy grawitacyjnej w postaci widzialnej i ciemnej. Opis matematyczny tej hipotezy znajduje się w rozdziale " Podstawy teoretyczne".

 

                                  WSZECHŚWIAT - INACZEJ

Proponowany model odchodzi od modelu rozszerzającego się wszechświata z punktu osobliwego i ogólnej teorii grawitacji, na rzecz modelu elektromagnetycznego w którym naładowane elektrycznie obiekty, są zanurzone w rozbieżnym strumieniu pola magnetycznego, zaś ich masa jest przekształconą postacią morza kwantów Plancka.






                      KWARKI W CZĄSTKACH ELEMENTARNYCH - INACZEJ

W pracy tej przyjęto całkowity elementarny ładunek elektryczny kwarków nie zależny od zapachu i koloru, spin kolorowy złożony z dwu spinów, wewnętrznego i orbitalnego, wyznaczono wartości liczbowe i wymiar takich pojęć jak kolor i ładunek, oraz wprowadzono momenty magnetyczne kwarków jako niezbędne do poprawnego wyznaczania ich mas spoczynkowych. Leptony uzyskały strukturę kwarkową podobną do pozostałych cząstek elementarnych, głównie protonu, w wyniku czego podział cząstek na leptony i bariony lub mezony ułegł zatarciu.

     Czy kwarki mogą być określonymi stanami kwantowymi kwantu stałej Plancka h ?.- Tak.

Oznaczać to może, że Wszechświat wypełniony kwantami energii stałej Plancka może je wykorzystywać do produkcji potrzebnej mu masy grawitacyjnej w postaci widzialnej i ciemnej. Opis matematyczny tej hipotezy znajduje się w rozdziale " Podstawy teoretyczne".

 

                                  WSZECHŚWIAT - INACZEJ

Proponowany model odchodzi od modelu rozszerzającego się wszechświata z punktu osobliwego i ogólnej teorii grawitacji, na rzecz modelu elektromagnetycznego w którym naładowane elektrycznie obiekty, są zanurzone w rozbieżnym strumieniu pola magnetycznego, zaś ich masa jest przekształconą postacią morza kwantów Plancka.

Uczyć się, lecz nie myśleć, to bezużyteczne
Lecz myśleć, a nie uczyć się to niebezpieczne                          ( Staro chińskie  Lunyu II,15)

W staro chińskiej filozofii funkcjonuje wyraz "Wuji" który oznacza "prapoczątek" a dosłownie "brak początku".

Cytaty z "Wielkie religie etniczne" strona 24, wyd. Bibl. Gazety Wyborczej, W-wa 2009

Od autora: Przedstawiony poniżej model wszechświata bez osobliwości należy rozumieć nieomal jak staro chińskie Wuji. Nie ma w nim początku ani końca. Świat wciąż jeszcze powstaje, staje się - taka jest filozofia tunelu i jego wylotu z Wielkim Wybuchem i Kolapsem. Jest wciąż jeszcze pełny niezrealizowanych możliwości. Staro chińskie Wuji oddaje dosłownie to co chcę przekazać czytelnikowi w stosunku do przedstawionego modelu Wszechświata, jego dynamiki i kinematyki, jak i powstawania i anihilacji materii oraz czym jest Zycie we Wszechświecie. Jest bowiem ono epizodem w szeregu zdarzeń rozgrywających się na przestrzeni miliardów lat. Będzie istniało w tej lub innej postaci w ciągu następnych miliardów lat, tak długo jak długo nie pochłonie je wlot do tunelu, po to ażeby pojawić się ponownie u jego wylotu. Filozofią tego modelu jest nieskończona kreacja i anihilacja materii w zaklętym kręgu toroidu o zmiennym przekroju i zmiennej prędkości czasu.






To samo odnosi się do pojęcia " PROTOKWARKA", który pojawia się i ginie cyklicznie bez początku i końca w otchłani czasu życia Wszechświata. Wszechświat i zawarte w nim Zycie będą istniały tak długo jak długo będą istniały Protokwarki a dokładniej mechanizm fizyczny je kreujący.

                                                                                                                   J.K.M. JANSON





W tym celu należało stworzyć całkowicie nową specyficzną dla nich teorię opartą na innych założeniach od tych, które znane są z teorii cząstek elementarnych i chromodynamiki kwantowej. Taką teorią jest teoria wewnętrznej budowy kwarków kolorowych. Boską cząstką nie będzie w niej bozon Higgsa, lecz PROTOKWARK, zgęstek energii elektromagnetycznej generowany w polu magnetycznym Wszechświata. To nie jest pomyłka, lecz realna rzeczywistość. Grawitacja jest jedną z dwu podstawowych postaci energii we Wszechświecie. decydujących o jego budowie i dynamice. Wyniki uzyskane z zastosowania tej teorii głównie dla leptonów i barionów zostały porównane z danymi pochodzącymi z licznych publikacji, i pokazane w tablicy umieszczonej poniżej. Okazuje się, że leptony mogą być zbudowane z takich samych kwarków jak  bariony i mezony, z tym że w barionach i mezonach zostały dokonane pewne modyfikacje, które są omówione szczegółowo w odpowiednich rozdziałach tematycznych. Oto ta tablica.
http://broks2006.republika.pl/






KRÓTKIE WPROWADZENIE

O kwarkach kolorowych zarówno teoretycznie jak i praktycznie nie wiemy nic. Wiemy tylko, ze cząstki elementarne i to nie wszystkie są zbudowane z kwarków, którym nadano pewne cechy fizyczne nie określając ich wartości liczbowych ani wymiaru. Nic absolutnie nie wiemy czym jest kolor, zapach, jaka jest ich energia spoczynkowa i moment magnetyczny, ale też ich spin. Wprawdzie kilku z nich, wyżej wymienionych, nadano wartości liczbowe raczej szacunkowo na wyczucie, ponieważ po bliższym ich poznaniu nie rokują one dalszego rozwoju fizyki cząstek elementarnych, wprost przeciwnie rozwój ten hamują skutecznie. Przykładem są liczne cząstki elementarne z grupy leptonów, ale też w barionach szczególnie neutronie nie dzieje się lepiej. Ponieważ brak jest jakichkolwiek wiarygodnych danych doświadczalnych, braki te są uzasadnione. Hipoteza, którą przedstawiam poniżej, bowiem nie można jeszcze mówić, że jest to teoria, ze względu na brak potwierdzenia jej wniosków ze strony doświadczalnej, zbudowana została o szereg założeń, które leżą u jej podstawy.

W pracy tej przyjęto całkowity elementarny ładunek elektryczny kwarków nie zależny od zapachu i koloru, spin kolorowy złożony z dwu spinów, wewnętrznego i orbitalnego, wyznaczono wartości liczbowe i wymiar takich pojęć jak kolor i ładunek, oraz wprowadzono momenty magnetyczne kwarków jako niezbędne do poprawnego wyznaczania ich mas spoczynkowych.

Każda hipoteza zbudowana jest na założeniach poczynionych przez autora. W tej pracy poczyniono następujące założenia

1. Kwarki są oscylatorami harmonicznymi energii fali elektromagnetycznej





Uzupełnieniem tych założeń jest informacja, że:

Zapach , jest dodatnim lub ujemnym znakiem elementarnego ładunki elektrycznego kwarka

Kolor, jest funkcją kwantową opisującą harmonikę energii spoczynkowej  kwarka w cząstce elementarnej.

Energia spoczynkowa kwarka, jest wielkością zmienną elastyczną, zależną od wartości liczbowej momentu magnetycznego kwarka, jego koloru i zapachu

Kwark kolorowy jest zredukowanym Protokwarkiem po otrzymaniu koloru i zapachu 

(jego właściwości fizyczne i budowę opisano w rozdziale "Podstawy teoretyczne" - jest to komórka macierzysta wszystkich kwarków kolorowych)

Hipoteza ta oraz jej założenia, wymagały zrewidowania niektórych zasad dotychczas obowiązujących, i sprecyzowania nowych, które mogą być trudne do przyjęcia przez fizyków - teoretyków. Szczególnie trudne okazać się może, przyjęcie całkowitego elementarnego ładunku elektrycznego obok ułamkowego, kolorowego spinu, elektronu, oraz dikwarkowego modelu neutronu i neutralnie naładowanego mezonu pi.   Przedmiotem niniejszej pracy nie jest krytyka chromodynamiki kwantowej i dyskusja jej założeń teoretycznych. Jest ona jej równoważna oparta jednak na innych założeniach i na innym aparacie matematycznym. Historycznie, sytuacja jest podobna do mechaniki kwantowej, w której istnieją dwie równoważne teorie: Schrodingera i Heisenberga, każda oparta na innych założeniach i aparatach matematycznych.  Praca niniejsza jest równoległą i równoważną wersją chromodynamiki kwantowej, która usuwa poważne wady tej ostatniej. Nadaje kwarkom szereg nowych właściwości fizycznych, urealnia i uściśla jego  wartości liczbowe i wymiar fizyczny. Usuwa sztuczny podział cząstek elementarnych na leptony i bariony w sensie ich budowy kwarkowej i parametrów fizycznych. Praca ta nie neguje chromodynamiki kwantowej w jej obecnym stanie, lecz jest jej wersją falową . Chromodynamika kwantowa,  ma szereg ograniczeń wynikających z tego, że jest ona oparta o szereg właściwości poszczególnych kwarków ustalonych arbitralnie, których wartości liczbowe i ich wymiar fizyczny nie są znane lub są przybliżone.

W załączonych poniżej rozdziałach opracowano ponownie parametry fizyczne kwarków w mezonach i barionach, oraz dodatkowo omówiono bozon Higgsa jako strukturę kwarkową i nadano mu nowe parametry. Dodatkowo pokazano nowy model Wszechświata bez osobliwości Wielkiego Wybuchu i Kolapsu w korelacji z podstawami teoretycznymi tej pracy. Równania różniczkowe indukcji Faraday"a opisujące kwarki sa z nim związane przyczynowo, i dlatego ten temat nie mógł być pominięty. Poniżej w skrócie przedstawiam spis tematów stanowiących przedmiot tej pracy.

A. Podstawy teoretyczne - omawiają nowe parametry i zasady budowy wewnętrznej struktury kwarków kolorowych i Protokwarka.

B. Pokazano kwarkową budowę leptonów ( elektronów, mionów, taonu, neutrin i fotonu). Obliczenia ich mas spoczynkowych, spinów i momentów magnetycznych, kanałów rozpadu

C. Pokazano kwarkową budowę mezonów, szczególnie naładowanego mezonu pi i mechanizm jego rozpadu powodujący rozpad neutronu w stanie swobodnym.

D. Pokazano kwarkową budowę barionów dwukolorowych, oddziaływań silnych kolorowych bez pośrednictwa gluonów i nową strukturę neutronu w postaci sześciokwarkowej. Pokazano nowe opracowanie barionu delta ++ z kwarków U,d.

E. zaproponowano kwarkową budowę bozonu Higgsa

F. Pokazano nowy model Wszechświata bez osobliwości i jego związek z teorią kwarków kolorowych.

Na rysunku poniżej pokazano w skrócie jak powstają kwarki kolorowe i jaki jest mechanizm ich przekształceń wewnętrznych umożliwiający im strukturalną i dynamiczną budowę LEPTONÓW, już nie jako obiektów bez struktury wewnętrznej, ale cząstek złożonych takich jak bariony i mezony.



B. Wszechświat bez Wielkiego Wybuchu i osobliwości.

Podobnie uczyniono z fizyką Wielkiego Wybuchu w grawitacyjnym Wszechświecie. Grawitacja została uzupełniona i w pewnym sensie zastąpiona prawami elektrodynamiki, wskutek czego Wielki Wybuch jest szczególnym przypadkiem nie posiadającym osobliwości w punkcie zerowym, który w tym modelu nie występuje. Nie zależnie od nowego opisu dynamiki Wszechświata, jego podstawowy parametr został sprzężony z genezą kwarków. Oznacza to, że masa Wszechświata jest sumą mas kwarków generowanych przez jego pole magnetyczne , natomiast brakująca ciemna zimna materia jest energią zawartą w tym polu. W ten sposób powstała struktura wiążąca kwarki z Wszechświatem w jeden nie rozłączny przyczynowo mechanizm fizyczny.
O kwarkach kolorowych zarówno teoretycznie jak i praktycznie nie wiemy nic. Wiemy tylko, ze cząstki elementarne i to nie wszystkie są zbudowane z kwarków, którym nadano pewne cechy fizyczne nie określając ich wartości liczbowych ani wymiaru. Nic absolutnie nie wiemy czym jest kolor, zapach, jaka jest ich energia spoczynkowa i moment magnetyczny, ale też ich spin. Wprawdzie kilku z nich, wyżej wymienionych, nadano wartości liczbowe raczej szacunkowo na wyczucie, ponieważ po bliższym ich poznaniu nie rokują one dalszego rozwoju fizyki cząstek elementarnych, wprost przeciwnie rozwój ten hamują skutecznie. Przykładem są liczne cząstki elementarne z grupy leptonów, ale też w barionach szczególnie neutronie nie dzieje się lepiej. Ponieważ brak jest jakichkolwiek wiarygodnych danych doświadczalnych, braki te są uzasadnione. Hipoteza, którą przedstawiam poniżej, bowiem nie można jeszcze mówić, że jest to teoria, ze względu na brak potwierdzenia jej wniosków ze strony doświadczalnej, zbudowana została o szereg założeń, które leżą u jej podstawy.

Komórka macierzysta w biologii jest komórką, z której powstają zróżnicowane w sensie biologicznym komórki właściwe narządów naszego ciała. PROTOKWARK - jest odpowiednikiem fizycznym komórki macierzystej z którego powstają różnorodne kwarki kolorowe. Protokwark jako samodzielna cząstka nie istnieje, bowiem jest tylko stanem przejściowym między zaburzonym lokalnie statycznym skalarnym polem elektromagnetycznym Wszechświata a kwarkiem kolorowym. W procesie przekształcania, Protokwark wybiera jeden z dwu stanów kwantowych nazywanych zapachem, a następnie jeden z trzech stanów kwantowych nazywanych kolorem.







KRÓTKIE PODSUMOWANIE

 Kwark jest specyficzną postacią geometryczną zwiniętego w kłębek, okresowo zmiennego strumienia pola magnetycznego, którego najbliższy obraz jest podobny do tokamaku. Podobne struktury spotykamy w nawiniętej na kłębek włóczce dziewiarskiej. Kwark jest bezstratnym oscylatorem harmonicznym energii elektromagnetycznej posiadającym zdolność do kwantowego przekształcania swych parametrów zgodnie z obowiązującymi go zasadami.- nie jest zatem obiektem podzielnym na mniejsze składniki tak jak widzimy to w przypadku cząstek elementarnych. Istnieje duże prawdopodobieństwo że jest to dynamiczna postać stałej Plancka. Kwarki są obiektami falowymi, mogą się wzajemnie przenikać i interferować zgodnie z wszelkimi zasadami elektrodynamiki falowej. Są jednak uwięzione wewnątrz toroidu i nie mogą się swobodnie rozprzestrzeniać, pobierać lub emitować energię, - są obiektami oscylującymi bez strat. Mogą tylko przekształcać się wewnętrznie w ramach posiadanego ładunku kolorowego.







całość tu:
http://broks2006.republika.pl/
http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=514.msg3143#msg3143
http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=648.0

Nowe pomiary jego promienia różnią się od wcześniejszych o 4 proc. Można by rzec, iż prawie się nie zmieniły. Ale w tym wypadku "prawie" może oznaczać jakiś feler w teorii elektrodynamiki kwantowej (QED), która zwana jest "klejnotem fizyki", bo opisuje z niespotykaną w dziejach nauki dokładnością zjawiska związane ze światłem i z elektrycznością.

Jak można wyczytać w podręcznikach, proton składa się z trzech kwarków (dwóch "górnych" i jednego "dolnego"), ale zgodnie z teorią kwantową w rzeczywistości wypełnia go morze kwarków i antykwarków, które non stop pojawiają się i w mgnieniu oka znikają. Tworzą one kulistą chmurę ładunków, której rozmiar nieznacznie wpływa na orbity w atomie, a więc też na częstości jego promieniowania, kiedy elektron przeskakuje między orbitami. To promieniowanie można mierzyć w laboratorium, a potem za pomocą skomplikowanych rachunków w ramach teorii QED wyliczać promień naładowanej chmury, czyli protonu. Dotąd wychodziło 0,877 fm (biliardowej części metra).