Eksperyment Filadelfijski Autor: Daria Jewak
http://www.ndw.v.pl/art.php?nr=206"
Ten tajny eksperyment kamuflażu elektronicznego, został opracowany w biurze badań marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w Filadelfii i przeprowadzony w 1943 roku przez marynarkę USA w porcie oraz na pełnym morzu. Celem jego było zastosowanie einsteinowskiej jednolitej teorii pola poprzez wypróbowanie działania pola magnetycznego na okręt wojenny, którym był niszczyciel USS "Eldridge" D-173 oraz na załogę przebywającą na jego pokładzie. Użyto do tego magnetycznych generatorów (zwanych degausserami), które miały stworzyć na okręcie i wokół niego potężne elektromagnetyczne pole siłowe, które miało doprowadzić do zniknięcia okrętu i załogi.W listopadzie 1943 r. podobno "Eldrige" zniknął z oczu stojących na brzegu widzów, zmaterializował się w zatoce w Norfolk w stanie Wirginia, a następnie po kilku minutach ponownie zmaterializował się w Filadelfii. Świadkowie twierdzą, że ów niszczyciel znikł naprawdę. Jedyną oznaką, że tam był, była depresja w powierzchni morza ukazująca wypartą przezeń wodę. W tym samym czasie w Bazie Sił Morskich w Norfolk, oddalonej jakieś 375 km (około 230 mil) na północ, amerykańscy marynarze i cywile, stojący na molo, ujrzeli nagle pojawiający się znikąd, mały okręt. Widzieli go przez krótką chwilę, gdyż po chwili obiekt znikł. Osiągnięto nie tylko niewidzialność, ale także teleportację.
Według opisów świadków, na początku ukazała się wokół statku lekka, świecąca, zielonkawa mgiełka, która była często obserwowana podczas niewyjaśnionych zdarzeń w Trójkącie Bermudzkim. Bardzo szybko ogarnęła cały okręt. Pole magnetyczne miało kształt elipsoidy i rozciągało się 100 metrów z każdej strony okrętu. Było widać jedynie niewyraźne zarysy sylwetek osób, które znalazły się wewnątrz pola. Ci, którzy znajdowali się na pokładzie, sprawiali wrażenie, jakby chodzili w powietrzu. Po zwiększeniu siły pola osoby znajdujące się poza nim, nie mogły w ogóle niczego dostrzec, z wyjątkiem wyraźnie zarysowanego na powierzchni wody kształtu kadłuba. Okręt stał się coraz bardziej przezroczysty, aż znikł, pozostawiając na wodzie wgłębiony ślad swego kadłuba od kilu aż po linię wodną.
Po tych eksperymentach wokół Bazy Sił Morskich w Filadelfii krążyły pogłoski, że ponad połowa członków załogi ze statku "filadelfijskiego" została zabrana i przetrzymywana w szpitalu psychiatrycznym Marynarki. Reszta miała rzekomo zginąć na pokładzie statku podczas "podróży" z Filadelfi do Norfolk i z powrotem.
Historia na pozór niewiarygodna, można jednak przyjrzeć jej się z bliska. W roku 1956 ufolog Morris K. Jessup otrzymał dwa listy od półanalfabety, który podpisał się jako Carlos M. Allende. Mężczyzna twierdził, ze jako marynarz na SS "Andrew Furuseth" znajdującym się w pobliżu Norfolk, był świadkiem eksperymentu i znal los załogi "Eldrige'a.
"Może to pana zainteresować. że teoria jednolitego pola Einsteina została ukończona w latach 1925 - 1927, ale dobry doktor odwołał ją, nie ze względów matematycznych, lecz humanitarnych. Jego późniejsze przeliczenia, zrobione wyłącznie dla sprawdzenia siebie i dla satysfakcji, przeraziły go. Dlatego mówi się nam dzisiaj, że teoria ta jest niekompletna. Dr Bertrand Russell przyznał prywatnie, że została ona ukończona, ale że człowiek jeszcze do niej nie dorósł. Mimo to obliczenia dokonane na jej podstawie przez mego przyjaciela dr. Franklina Reno zostały wykorzystane. Były one poprawne, jeśli chodzi o matematykę i rezultaty fizyczne. A JEDNAK MARYNARKA WOJENNA OBAWIA SIĘ JE WYKORZYSTAĆ. Są one dowodem, że teoria jednolitego pola, przynajmniej w jednym zakresie, jest poprawna. Poza ten zakres nikt o zdrowych zmysłach nie odważy się wyjść".
Allende wspomina dalej o prawdziwości eksperymentu, zaznaczając na końcu pierwszego listu:
"Chciałbym jeszcze wspomnieć, że okręt eksperymentalny zniknął z doków Filadelfii, by zaledwie po kilku minutach pojawić się przy nabrzeżu w Norfolk, New port News, w rejonie Portsmouth. Miejsce to zidentyfikowano dokładnie, ale wówczas okręt znów zdematerializował się i po kolejnych kilku minutach powrócił do swojego doku w Filadelfii".Marynarz opisał dokładnie widziane przez siebie i kolegów zjawisko:
"Rezultatem eksperymentu była całkowita niewidzialność okrętu - niszczyciela i całej jego załogi. Zastosowane pole miało kształt sferoidalny, spłaszczony na biegunach i rozciągało się sto jardów poza kadłub. Osoby znajdujące się wewnątrz pola miały niewyraźne sylwetki i wyglądało, jakby stąpały po niczym. Osoby znajdujące się poza polem - nie widziały nic, wyjąwszy wyraźnie zarysowany na powierzchni wody kształt kadłuba. Oczywiście, jeśli osoby te znajdowały się tuż poza obrębem pola ".Członkowie załogi niszczyciela prawdopodobnie zginęli, a pozostali byli szaleńczo obłąkani. Miały im się przydarzyć zjawiska samospalenia i niekontrolowane zniknięcia oraz pojawienia się. Połowa oficerów i załogi okrętu oszalała, zachorowała i zmarła, stanęła w płomieniach, przechodziła przez ściany lub całkiem zniknęła. Dalsze badania miały zostać zarzucone. Niektórzy marynarze, przez dłuższy czas po eksperymencie, trzymani byli w specjalnych ośrodkach, gdzie otrzymywali specjalistyczną naukową pomoc. U wielu z członków załogi pozostały zwiększone zdolności psychiczne oraz zdolność transmutacji czyli czasowego znikania lub pojawiania się w różnych miejscach.
Do typowych skutków ubocznych zbyt długiego przebywania w polu magnetycznym należało: "unoszenie się w powietrzu", "tkwienie bez ruchu" oraz "zamarzanie". Przykładowo człowiek, który "tkwił bez ruchu" nie mógł poruszać się z własnej woli. Jeżeli w takiej chwili nie podbiegło do niego kilku kolegów, znajdujących się z nim w polu magnetycznym i nie położyło na nim swoich rąk, wówczas "zamarzał". Kiedy człowiek "zamarzał" oznaczało się dokładnie jego pozycję i wyłączało pole magnetyczne. Wszyscy poza "zamrożonym" mogli znów poruszać się w swoich materialnych ciałach. Następnie członek załogi o najkrótszym stażu musiał iść w to miejsce gdzie był "zamrożony" i odszukać jego twarz lub fragment skóry nie osłonięty mundurem. Było to potrzebne do zastosowania specjalnie skonstruowanej maszyny do "rozmrażania". "Rozmrażanie" trwało od jednej godziny do sześciu miesięcy (tyle potrzebowano na uratowanie pierwszego "zamrożonego"). Allende pisał, iż dla "rozmrażania" skonstruowano wysoce skomplikowaną aparaturę "wartości pięciu milionów dolarów", a prace nad jej zastosowaniem prowadzono w "specjalnym basenie portowym". Poza tym stanem chory mógł popaść w głębokie zamrożenie, trwające dłużej niż kilkanaście godzin. Allende pisał, że: "zwykle "głęboko zamrożony" szalał i bełkotał, oraz, że w takim stanie "człowiek nie był świadomy czasu, takiego, jaki my znamy".
List Carlosa Miguela Allende zawierał również informacje, gdzie należy szukać potwierdzenia przedstawionej przez niego historii. Na poparcie prawdziwości swoich słów, podał swój marynarski numer identyfikacyjny Z-416175 oraz nazwiska członków załogi statku SS Andrew Furuseth, chief Mowsiey i Richard "Splicey" Price, którzy razem z nim obserwowali przebieg eksperymentu. Pozostałe dane powinny jego zdaniem znajdować się w dzienniku pokładowym statku należącego do Matson Line lub w Archiwach Straży Wybrzeża.
Postać Allende nadal pozostaje osnuta tajemnicą. Marynarz pisał, że Marynarka Wojenna nie przypuszczała, że ludzie mogą stawać się niewidzialni samorzutnie poza obrębem działania pola, że podczas jednej z prób dwóch marynarzy znajdujących się w obrębie pola "odeszło w nicość". Głównym dowodem Allende ( poza jego własnymi zapewnieniami) jest artykuł z 1943 roku, który potwierdził informację o dematerializacji marynarzy w barze portowym. Opatrzony tytułem "Dziwne okoliczności bójki w tawernie" tekst opisuje interwencję policjantów z Filadelfii, którzy odebrali telefon od członków straży przybrzeżnej, proszących o pomoc w stłumieniu bójki w barze. Po przybyciu na miejsce, policjanci nie zastali w barze nikogo, a dwie przestraszone kelnerki powiedziały, ze dwaj uczestniczący w bijatyce marynarze "jakby rozpłynęli się w powietrzu..." Kobiety były trzeźwe, co odrzuca teorię ich niepoczytalności. Inny przypadek "ubocznych efektów" wydaje się być jeszcze bardziej szokujący. Jeden z członków załogi "całkowicie widzialny", podczas wizyty w domu rodzinnym "po prostu przeszedł przez ścianę domu", na oczach żony, dzieci i znajomych. Przeszukano całą okolicę, zainstalowano przenośny aparat wytwarzający pole i nie odnaleziono niczego, co pomogłoby wytłumaczyć to przedziwne zjawisko.
Zajmujący się ta sprawa Jessup, do którego Allende posłał oba listy, wpadł w depresję, a w roku 1959 popełnił samobójstwo. Co ciekawe, wiadomość o jego śmierci nadeszła w chwili, jego znajomi uważali, że bliski jest wyjaśnienia zagadki. Okoliczności do tej pory pozostały niejasne, i niektórzy do dziś uważają, iż dr Jessup został zlikwidowany, gdyż wiedział zbyt wiele. Jeżeli to prawda, to posunięcie dało odpowiednie efekty, gdyż po jego śmierci szybko zapomniano o Eksperymencie Filadelfijskim. Wrócono do sprawy dopiero po dziesięciu latach, kiedy Carlos Miguel Allende osobiście zgłosił się w redakcji "APRO-Journal" w stanie Arizona. Tam potwierdził przedstawione w obu listach informacje, oraz oświadczył, że widział, jak okręt wojenny klasy niszczyciel, o numerze ewidencyjnym DE-173, znikał.
Dziennikarze Charles Berlitz oraz William Moore szybko ustalili, że Allende rzeczywiście był jesienią 1943 roku członkiem załogi SS Andrew Furuseth oraz, że posiadał książeczkę marynarską Z-416175. Osób, które wymienił z nazwiska, nie udało się jednak odnaleźć choć również figurowali na liście załogi. Najbardziej kłopotliwe okazało się ustalenie, czy niszczyciel DE-1 73, czyli USS Eldridge, mógł spotkać się z SS Andrew Furuseth, gdyż dziennik pokładowy okrętu wojennego zaginął, a statku handlowego został zniszczony "na polecenie władz". Oficjalnie SS Andrew Furuseth odbył jesienią 1943 roku dwa rejsy do Afryki Północnej, a wodowany 25 lipca 1943r. USS Eldridge był do końca roku testowany w rejonie Bermudów, skąd w styczniu 1944 roku wyruszył, eskortując konwój do Europy i pozostał na Morzu Śródziemnym aż do końca wojny.
Na ślad naprowadza jednak raport kapitana USS Eldridge o zaatakowaniu U-boota dnia 20 listopada 1943 roku, dwieście mil od Casablanki, około trzech tysięcy mil od Bermudów, gdzie zgodnie z oficjalną dokumentacją powinien się w tym czasie znajdować.
Przyjmując teorię o stworzeniu pola magnetycznego, warto się zastanowić za kolejną wskazówką, a mianowicie wymienieniem przez Allende Alberta Einsteina jako jednego z jego współtwórców. Od 1905 roku, kiedy Einstein opracował teorie pola niestatecznego, wiadomo z obliczeń, ze mogłoby ono w miarę upływu czasu zmieniać strukturę cząsteczek.
Gdyby wiec cząsteczki, z których zbudowany jest człowiek, oddaliły się od siebie, przybrałyby formę tak rozrzedzoną, iż ludzie staliby się dla siebie niewidoczni.
Archiwa personalne armii amerykańskiej w St. Louis zawierają dokumenty jasno stwierdzające, że Albert Einstein zatrudniony był dorywczo w Departamencie Marynarki Wojennej jako "pracownik kontraktowy Służb Specjalnych", czyli konsultant naukowy Biura Uzbrojenia. Naukowiec pracował dla US Navy od 31 maja 1943 r. do 30 czerwca 1946 r. Miał on odegrać kluczową rolę w tworzeniu projektu, którego jednym współtwórców miał być Nikola Tesla.
Teoria zastosowana rzekomo przez marynarkę, a stworzona przez największych fizyków naszych dziejów dotyczyła możliwości odchylenia światła o około dziesięć procent, co miało wystarczyć, aby obiekt stał się niewidzialny lub wywołać efektu mirażu. W pierwszym przypadku odchylone światło "opływałoby" okręt i stwarzało coś na miarę baśniowej czapki niewidki. Efekt mirażu natomiast sprawiałby, że obraz okrętu zostałby przesunięty w inne miejsce, umożliwiłoby zmylenie celowniczych okrętów przeciwnika. Tymczasem wojna trwała i wiosną 1942 roku potęga japońska na Pacyfiku była u swego szczytu, co mogło zagrażać wojskom amerykańskim. Wdrożenie tajnego projektu Einsteina mogłoby dać amerykańskiej marynarce wojennej niesłychaną wręcz przewagę. Możliwe, że eksperyment filadelfijski był początkiem zmiany losów II wojny światowej zważywszy na to, że na przełomie lat 1942/43 roku Amerykanom udało się powstrzymać napór japoński i zaczęli nawet zyskiwać inicjatywę strategiczną. Czyżby tak było w istocie?
Wg relacji badaczy, wraz z dr Reno przedyskutowano możliwe efekty uboczne eksperymentu, podejrzewając, że może wystąpić rozszczepienie światła oraz duża jonizacja powietrza otaczającego pole elektromagnetyczne. Uczeni mieli jednak rzekomo otrzymać polecenie pozostawienia tego problemu grupie prowadzącej eksperymenty. Amerykański fizyk, w anonimowym wywiadzie dla Williama Moora stwierdził, że na przełomie lat 1939 i 1940 amerykańskiemu Komitetowi Obrony Narodowej został przedłożony projekt programu, który w swej początkowej wersji miał obejmować kwestię odchylenia toru nieprzyjacielskich pocisków przy użyciu silnego pola elektromagnetycznego, wytworzonego wokół okrętu. Fizyk potwierdził również, że jednym z głównych projektodawców był Albert Einstein, pracujący razem z prof. Rudolfem Ladenburgiem, fizykiem z uniwersytetu Princeton.
Naukowcy do tej pory zastanawiają się, czy badania Einsteina miały sens i mogły dojść do skutku. Być może rozwiązanie tego problemu ujawniłoby prawdę na temat eksperymentu Filadelfijskiego. Czy możliwe jest odpowiednie ugięcie światła, tak aby opływało jakiś przedmiot? Wiadomo że światło rozchodzi się po liniach prostych i zmienia kierunek, jeśli odbija się od jakiegoś ośrodka lub przechodzi do innego. W polu grawitacyjnym światło jest uginane i gdy, przykładowo, wiązka światła biegnie w pobliżu Słońca jest przez nie przyciągana. Wszystko co posiada energię, posiada i masę, ale nie w potocznym tego słowa znaczeniu, lecz w tym sensie, że ulega przyciąganiu grawitacyjnemu. Ponieważ światło ma energię, to ma i masę, i tym samym jest przyciągane przez inne masy.
Zastanawiające jest, w jaki sposób człowiek może przeniknąć przez ścianę tak, jak to miał uczynić jeden z członków załogi USS Eldridge po przeprowadzeniu Eksperymentu Filadelfijskiego. Jeżeli bombarduje się cienką folię aluminiową elektronami, to okazuje się, że elektrony przechodzą przez folię. I nie ma w tym nic tajemniczego. Oglądana gołym okiem folia jest solidnym kawałkiem materii, ale w dużym powiększeniu, gdy można zobaczyć pojedyncze jej cząsteczki, okazuje się, że jest sporo miejsca między atomami, przez które przechodzą elektrony. Tak więc materia może przenikać przez materię. Pytanie tylko, czy zjawisko to można zastosować do znacznie większych obiektów czy istot.
Kwestię straszliwego wpływu ubocznego "Eksperymentu" na zdrowie i psychikę ludzi w nim uczestniczących tłumaczą dość dobrze badania psychofizjologów. Badacze są zdania, że działanie pola elektromagnetycznego wpływa na pracę ludzkiego mózgu, zachowanie się oraz stan psychiczny i fizyczny, co może doprowadzić do stanów epileptycznych i imaginacyjnych. Dr Michael Persinger z laboratorium psychofizjologii kanadyjskiego uniwersytetu Laurentian uważa, że dłuższa obecność w silnym polu magnetycznym o bardzo niskiej częstotliwości może powodować amnezję, stan szoku, okresową ślepotę, ślady na powierzchni skóry przypominające oparzenia, a także kłopoty ze snem, koszmary senne oraz zaburzenia hormonalne. Psycholog Susan Korbel z Harper College w stanie Illinois podejrzewa, że długotrwałe działanie pola elektromagnetycznego na organizm ludzki może spowodować nawet zmianę struktury genetycznej.
Lucjan Znicz-Sawicki, słynny polski ufolog, poddaje w wątpliwość prawdziwość opisywanego eksperymentu. Powołuje się przy tym na to, że w wyniku ugięcia się promieni słonecznych na energetycznym pęcherzu sferycznego czy półsferycznego pola magnetycznego wytworzonego przez degaussery, załoga statku pozostałaby ślepa, gdyż żaden promień światła nie dotarłby do oczu marynarzy. Dodatkowo zakładając, że do zakrzywienia przestrzeni i zarazem zmuszenia promieni świetlnych do ominięcia USS Eldridge potrzebna jest energia elektryczna, należy przyjąć, że energię tą okręt i jego degaussery musiały czerpać z siłowni okrętu, która wytwarzałaby energię o niewyobrażalnej mocy. Zgodnie z jego teorią, plotka o Eksperymencie filadelfijskim był potrzebny po to, by zrealizować między innymi Incydent w Roswell.
Program, którego częścią byt Eksperyment Filadelfijski, został wstrzymany, jeśli wierzyć różnym informatorom, w końcu 1943 roku lub na początku 1944. Wszystko wskazuje na to, że w ramach oszczędności uznano go za niewarty dalszych nakładów pieniężnych. Marynarka amerykańska oficjalnie nigdy nie przyznała się do przeprowadzenia takiego eksperymentu. Wszelkie wieści zostały pochłonięte przez cenzurę. Zachowała się jedynie krótka notka w jednej z gazet filadelfijskich i zeznania pojedynczych świadków."
http://www.bibliotecapleyades.net/sumer_anunnaki/reptiles/reptiles17b.htm#9%20-%20The%20Ancient%20Hebrews
Pokaż wiadomości
