To, że ciało człowieka posiada kształt, który można opisywać przy pomocy różnych proporcji jest dość oczywiste. Nie dla każego jest jednak oczywista geometryczna struktura ludzkiego DNA. Poniższe obrazki ilustrują tę strukturę.
Budowa DNA opiera się na dwunastościanie foremnym. Budowa dwunastościanu foremnego opiera się na Złotym Podziale, a ten z kolei na liczbie Phi... [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=k8FVLcWm6Kk[/youtube] Link alternatywny: [noembed]http://www.dailymotion.pl/video/x9asx6_zyoty-podziay-i-geometria-dna_tech[/noembed]
Splatanie DNA, może przybrać (wg. Wintera) kształt toroidalny przypominający pierścień. Staje się tak na skutek implozji, czyli "rozpalenia ognia w sercu". Przeżywana przez człowieka błogość jest falą fononową - harmonijnym, spójnym (coherent) dźwiękiem płynącym z jego serca, które działa jak zaklinacz węży. Dźwięk ten programuje DNA, splatając je aż do momentu, w którym (dzięki spójności dźwięku płynącego z serca) DNA staje się toroidalne (staje się torusem). Wówczas imploduje ono, wciągając coraz więcej energii OGNIA "osadzając się" czy też "zagnieżdżając się" na zasadzie fraktalnej w energii wszechświata. Czy możliwe stają się wówczas szamańskie podróże w czasie i przestrzeni? Czy człowiek staje się wówczas Władcą Pierścieni? Dan Winter na oba pytania odpowiada twierdząco... Mówi on o tym m.in. w filmie "Purpose of DNA" (Przeznaczenie DNA) http://forum.swietageometria.info/index.php/topic,42.0.html
"Muzyk 21 wieku, wokalista i instrumentalista powinien być całkowicie świadomy i rozumieć rezonans muzyki wewnątrz ciała i rezonans przestrzeni muzycznej wokół ciała" Fabien Maman (...)
Jozue jako przywódca izraelitów ruszył na podbój ziemi obiecanej jak mówi Biblia. Pierwsze miasto na jego drodze to Jeryho - zostało zniszczone za pomocą trąb. Za pomocą instrumentów stworzyli taka falę drgań która była w stanie rozbić mury miasta. Legendarne wysokie C śpiewaczek potrafiło roztrzaskać szklanki. Modyfikując i ukierunkowując fale dźwiękową jesteśmy w stanie uzyskać te i inne efekty.
Relacje w latach 40 podróżników po Tybecie donoszą o obserwacji mnichów , którzy za pomocą odpowiedniej liczby instrumentów – długich trombit wytwarzali odpowiednie częstotliwość, dzięki której unosili wielkie głazy, tworzyli również platformy dźwiękowe, które zaprzeczając grawitacji poruszały głazy w określonym kierunku. Przypominają się bajki o zaczarowanym flecie...
Od tych samych jednak mnichów wywodzi się system uzdrawiania za pomocą mis tybetańskich. Są kute i wykonywane ze stopu 12 metali. Podstawa rezonansu konkretnej częstotliwości jest wielkość. Wytwarzają dźwięki przywracające człowiekowi harmonię. Mnisi potrafią określić dany dźwięk potrzebny konkretnej osobie. Częstotliwość ta jest zawarta w kodzie DNA. Mnisi od kilkaset tysięcy lat wiedza to o czym mówi Maman. Ten nasz pradźwięk musi współgrać z tym dochodzącym zewnątrz. Podobne właściwości mają Gongi, bębny murzyńskie i indiańskie. (...)
Joel Steinheimer, współczesny fizyk francuski odkrył ze otaczające na bezpośrednio pole energetyczne czyli aura – wypełnione jest zawieszonymi dźwiękami. Każda z cząstek składających się na jakiekolwiek zjawisko, charakteryzuje się wyjątkowa częstotliwością. Odwrotnie proporcjonalna do jej masy atomowej. Owe "dźwiękowe" drgania funkcjonują w naszych strukturach molekularnych, w naszym kodzie życia DNA.
Wedle jego teorii odpowiednio dobrany dźwięk, który będziemy intonować lub słyszeć jest w stanie zmienić nasz układ komórek i dalej nawet informacje zawarte w kodzie DNA. Zaobserwował również e częstotliwość podstawowego dźwięku a odpowiada wibracji elektronu (czytaj wibracji superstrun tworzących jego fizyczne wyobrażenie). Wibracja a ma 436 Hz – wchodzi w rezonans z komnata królewską piramidy w Gizie. Według fizyka nastąpiło podwyższenie spowodowane zmianami wibracyjnymi naszego globu – i wynosi teraz 440 Hz.
Maman w laboratorium badał wpływ dźwięków na komórki żywe. Następowały wyraźne zmiany podczas kiedy wpływały na nie dźwięki, stanowiące energetyczną wibrację. Kryształ górski poddany działaniu akordu śpiewanego na 3 głosy stał się wielokrotnie jaśniejszy i światło rozbiło się w trzech kierunkach. Maman opracował metodę odszukania dźwięku osobistego, własnej częstotliwości, stanowiącej indywidualny rezonans z dna oraz klucz do łączenia się z polem morfogenetycznym, będącym jak wiadomo zapisem dokonań każdej formy życia.
Jesteśmy skonstruowani jak kamerton – przypisana mamy konkretna częstotliwość, osobistą wibrację. Która jest naszym znakiem wypalonym przez stwórcę. Funkcjonujemy w pewnym przedziale energetycznym, wyznaczonym dla nas. ZA pomocą praktyk duchowych i nie tylko, możemy poszerzać , tworząc harmonijne wibracje.
W książce „Rola muzyki XXI” wieku Maman daje sugestie jak szukać osobistego dźwięku. Musimy dokonać tego w ustronnym i cichym miejscu. Po chwili wyciszenia i koncentracji należy zaśpiewać kolejne dźwięki gamy z rozmaitymi głoskami. Kii, keej, ho, a, o (itp) i wybrać najbardziej odpowiadającą. Po kilkunastu takich próbach nadejdzie moment, kiedy gdy zaśpiewa się dźwięk, który spowoduje, że znajdziemy się jakby w rezonansie z naszym wnętrzem i z otoczeniem o kilku minutach śpiewania własnego dźwięku nie będziemy w stanie powiedzieć czy to my wydajemy go siebie czy to otoczenie śpiewa. Poczujemy, że wypełni nas w całości. Co wrażliwsi odczują mrowienie, lub drganie ciała. Jeśli śpiewamy właściwy ton, powinniśmy słyszeć również o kwintę, pięć tonów niżej jako delikatne echo. To echo stanowi podstawowa wibrację osobistego pola energetycznego – aury i wiąże się z energetycznym wzorcem otrzymanym przez naturę, który jest jakby stroikiem naszego organizmu. Dźwiękiem pozwalającym dostroić sie do wszechświata.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Andrzej Bednarz mistrz i nauczyciel Reiki z Wrocławia, cytuje Joganandę we wstępie do mantry: Słowo w człowieku jest duchem w człowieku.
"Mantra Jogi jest to joga dźwięku. - mówi Andrzej Bednarz - Opiera się na wiedzy o właściwościach dźwięków, o sile, wartości i znaczeniu ich wibracji. W żywych organizmach wibracje dźwiękowe wywołują odpowiednie reakcje a nawet zmiany strukturalne. Oddziaływają też na funkcje fizjologiczne oraz procesy podświadomości. Dźwięk ma wielką siłę. Działa on w światach wyższych, o ile jest odpowiednio dobrany i skierowany. Może działać tak twórczo, jak i niszcząco. Dlatego też na co dzień trzeba bardzo uważać, co się mówi, a w praktyce ezoterycznej, zanim nie osiągnie się pewnego stopnia rozwoju, nie należy stosować mantr o nieznanej treści i wibracji." Mantry pierwotnie oznaczały modlitwę a obecnie już wiemy, że oznaczają one pożądane wibracje. Są one używane przy ceremoniach i obrzędach religijnych, wypowiada się pewne słowa mocy, wywierające w ciałach niewidzialnych człowieka zamierzony skutek.
"Wibracje dźwięku wytworzone przez mantrę wzbudzają podobne wibracje w sferze eterycznej i wywołują w niej fale mające harmonizujący wpływ na nasze ciało eteryczne, astralne i mentalne zestrajając je w jedności. Każda mantra ma swój własny kształt myślowy a najświętsze mantry tworzą myślokształt o wielkiej czystości i sile. Wibracje dźwięków wytworzone przez mantry pobudzają tkanki ciała i czakry do większej aktywności, do wyższego poziomu wibracji. Powoduje to oczyszczenie organizmu ludzkiego oraz środowiska z wibracji niekorzystnych. Godny uwagi jest fakt, że nie tylko mantrujący podlega wpływowi mantry, ale i jego otoczenie. Nie ma większego znaczenia, czy mantra jest mówiona, intonowana czy powstaje jedynie w myśli. Jej działanie jest jednakowe".
3 sierpnia 2008 odbyła się ceremonia "Miłość i wdzięczność dla Wody" nad jeziorem Bajkał. Uczestniczyli w niej ludzie z całego świata - mała grupa na miejscu i wiele osób intencjonalnie wysyłając Bajkałowi intencję "miłości i wdzięczności". Zrobiono fotki kryształków wody przed ceremonią i po ceremonii. Poniżej dwa bajkalskie kryształki sprzed ceremonii i dwa uzyskane po ceremonii: http://www.masaru-emoto.net/english/baikalcrystal.html
Poniżej fragment instrukcji dla uczestników ceremonii spoza Bajkału. Instrukcja pochodzi z maila rozsyłanego wówczas po całym świecie. Dla niektórych może się wydać nieco hm... zabobonna? Fakt. Jest dość spektakularna. Cytuję:
"Wydrukujcie zdjęcie Jeziora Bajkał, które znajduje się poniżej. Proszę, pomódlcie się w intencji wody w szklance, wykorzystując następującą modlitwę Przeprosin (za spowodowanie zanieczyszczeń przez ludzkość), Miłości, Wdzięczności i Szacunku. Wodo, przepraszam Cię. Wodo, kocham Cię. Wodo, dziękuję Ci. Wodo, szanuję Cię.
Niech waszą intencją będzie to, aby woda w szklance była przepełniona wibracjami Przeprosin, Miłości, Wdzięczności i Szacunku. Możecie zbliżyć obie dłonie do szklanki i zwizualizować, że wibracje płynące z waszego serca przenikną do wody w szklance za pośrednictwem waszych rąk. Niech każda molekuła wody w szklance świeci jasno niczym miniaturowe słońce. (Możecie zamknąć oczy, jeżeli tak wam wygodniej podczas wizualizacji czy medytacji)
Następnie, za pomocą intencji sprawcie, aby wibracje waszej modlitwy Miłości, Wdzięczności i Szacunku, za pośrednictwem zdjęcia Jeziora Bajkał, przeniosły się ze szklanki do wód Jeziora Bajkał. Ponieważ woda jako całość połączona jest za pomocą kolektywnej świadomości, wasza modlitwa poświęcona szklance wody w naturalny sposób rozszerzy się na wody Jeziora Bajkał.
Teraz, niech waszą intencją będzie, aby wibracje które przepełniają wody Jeziora Bajkał, rozeszły się po wodach całego świata. Zwizualizujcie, że wszystkie molekuły wody na Ziemi pięknie emitują złote i srebrne światło. "
Film "Woda. Wielka Tajemnica" składa się z wypowiedzi wybitnych naukowców i badaczy z Rosji (m.in. Korotkov), Japonii (Emoto), Kazachstanu, Szwajcarii, Izraela, USA, Anglii, Austrii, Argentyny, Chin i Tybetu, którzy przedstawiają wyniki swoich badań i doświadczeń z wodą. Większość badaczy twierdzi, że woda posiada właściwości, które wykraczają daleko poza nasze zwykłe codzienne wyobrażenia... http://www.intentionmediainc.com/water.asp http://www.masaru-emoto.net/english/baikal.html
Japończyk Masaru Emoto pokazał w swoich doświadczeniach, że woda po zamrożeniu przybiera różne formy krystaliczne. Pobierał próbki wody, następnie zamrażał je, po czym wkładał pod mikroskop i fotografował je w stanie zamrożenia, kiedy woda przybierała różne formy krystaliczne. Okazało się, że kształt form krystalicznych zależał od kilku czynników.
Po pierwsze, zależy on od miejsca pobrania próbki wody. Jeśli twierdzenia o "harmonii sfer" są prawdziwe i rzeczywiście świat opiera się na dźwiękach (symfonia stworzenia), to otrzymane w procesie zamrażania wody formy krystaliczne powinny być w jakiś sposób harmonijne. I rzeczywiście tak jest! Okazuje się, ze formy krystaliczne z wody pobranej z czystych ekologicznie terenów odznaczają się harmonijnymi kształtami. Natomiast kryształki wody, która w taki lub inny sposób została zanieczyszczona tracą swe regularne, harmonijne kształty.
Po drugie, okazuje się, że człowiek może zmieniać strukturę wody emitowanymi przez siebie myślami. Najogólniej występuje tu taka prawidłowość: przekazane wodzie pozytywne myśli tworzą harmonijne formy krystaliczne, a negatywne myśli tworzą chaotyczne wzory... Czyżby nasze myśli były dźwiękami (emitowały dźwięki?) tylko, że są to dźwięki znajdujące się poza zakresem słyszalności ludzkiego ucha?
Po trzecie, gdy poddamy wodę oddziaływaniu tworzonej przez człowieka muzyki, to okazuje się, że w zależności od rodzaju muzyki, skrystalizowana woda także przybiera różne kształty. Najprościej mówiąc - harmonijna muzyka tworzy harmonijne kształty, a muzyka oparta na dysharmonii i dysonansach tworzy chaotyczne kształty kryształków wody.
Po czwarte, okazuje się, że woda reaguje także na uczucia kierowane ku niej bezpośrednio (np. w modlitwie czy medytacji), ale także na słowa napisane na kartce i przyklejone do naczynia, w którym znajduje się woda. Jak można się domyśleć pozytywne uczucia i słowa tworzą "ładne kształty", a negatywne słowa tworzą "brzydkie kształty". Eksperyment z przyklejanymi do naczynia słowami może budzić metodologiczne wątpliwości, gdyż te same znaczenia słów wyrażane są w różnych językach przy pomocy innych liter. Wydaje się jednak, że woda nie reaguje w tym przypadku na litery "jako takie", lecz na pozytywną lub negatywną wibrację (dźwięk?), którą ktoś "wkłada" w pisane przez siebie słowo, które następnie przyklejane jest do naczynia z wodą. Okazuje się, że woda jest nośnikiem informacji i zapisuje to, co jej w taki lub inny sposób przekażemy. W odpowiedzi na nasz przekaz, woda (po zamrożeniu) pokazuje nam kryształki lodu - fizyczny kształt naszego przekazu.
O ile więc "harmonia stworzenia" tworzy w rejonach ekologicznie czystych harmonijne wzory (widoczne w pobranej i zamrożonej wodzie z tych rejonów), o tyle działalność człowieka wyrażana przez jego uczucia, myśli, słowa, muzykę i inne formy ekspresji niekoniecznie tworzy harmonijne wzory. Można powiedzieć, że gdy przekażemy wodzie swoją wibrację (swój dźwięk) i następnie wodę zamrozimy, to ukaże nam ona w odpowiedzi kształt naszych myśli i uczuć. W tym sensie woda może stać się naszym "nauczycielem" mówiąc do nas jasno i wyraźnie:
CZŁOWIEKU ZOBACZ JAKI JESTEŚ W ŚRODKU...
ODKRYCIE MASARU EMOTO Masaru Emoto jako pierwszemu udało się doświadczalnie potwierdzić możliwość energetyzowania wody za pomocą naszych myśli. Wszystko jest wibracją, energia jest wibracją. Czym jest wibracja? Wibracja jest życiem. Tak twierdzi japoński badacz. To twierdzenie popiera powtarzalnymi doświadczeniami, związanymi ze sposobem krystalizacji próbek wody. Wykonał on szereg eksperymentów, które przeprowadzał wraz ze swoim zespołem badawczym. Rezultaty jego doświadczeń są zdumiewające, wręcz niewiarygodne.(...)
1. Masaru Emoto bada wodę, z której korzystamy na co dzień - tą z kranów, studzien, rzek, stawów, jezior: inne:
2. Emoto wykonał doświadczenie, pokazujące wpływ muzyki na wodę. Poniżej zdjęcia efektów doświadczenia:
inne:
3. Emoto zbadał jak uczucia wyrażone w słowach pisanych wpływają na kształt kryształów wody. Przykładowy obrazek z książki "Przesłanie od Wody", pokazujący krystalizację słów "Dziękuję Ci" oraz "Ty głupku". inne:
4. Skoro uczucia wyrażone w słowie wpływają na kształt kryształków wody, to tym bardziej powinny wpływać na nią nasze uczucia przekazane bezpośrednio. I tak jest w istocie.
Książki Masaru Emoto w języku polskim: Ta książka, bogato ilustrowana zdjęciami kryształów zamrożonej wody, udowadnia sensacyjną tezę, że woda ma właściwości zapisywania w swojej strukturze dźwięków, obrazów i emocji. Autor, Masaru Emoto, od kilkunastu lat zajmujący się badaniem wody, opisuje szereg eksperymentów, które przeprowadzał wraz ze swoim zespołem badawczym. Wodę pochodzącą z tego samego źródła poddawano oddziaływaniu różnych czynników - różnych rodzajów muzyki, naklejano na pojemniki napisy o różnym zabarwieniu emocjonalnym, ustawiano naczynia na rożnych fotografiach - i po zamrożeniu okazało się, że obraz krystaliczny jest w każdym przypadku inny. Badania te wywołały ogromne zainteresowanie w świecie nauki. http://www.empik.com/woda-obraz-energii-zycia-ksiazka,1843,p?slotName=BoxSale http://merlin.pl/Woda-obraz-energii-zycia_Masaru-Emoto/browse/product/1,385617.html;jsessionid=7A79228D489939CC8FE545214E48B099.LB4?gclid=CN228r-v0JgCFQsJ3wodWhDt1Q
W Nowym Testamencie św. Jan tak rozpoczyna swą Ewangelię: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Wszystko przez Nie się stało" (J 1:1-3).” Można oczywiście przetłumaczyć “Słowo” jako “Boski Dźwięk” jako "pierwotna wibracja wszechświata". W tym znaczeniu Bóg, niepoznawalna przyczyna wszechświata, wprawia swym dźwiękiem w ruch atomy. W hinduizmie za pierwszy we wszechświecie uznaje się dźwięk Om (także Aum, ॐ). Dlatego jest on uważany za najświętszą sylabę hinduizmu. <---- OM "Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja, jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Wisznu. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą." http://www.tapetynapulpitmania.com/Wallpapers-Religia-Vallas/Tapet-Hinduizm/Tapetki-Om/tapeta-mantra-om.htm
Tak więc na początku był dźwięk, który wprawił wszystko w ruch i dzięki któremu z głębokiej ciszy wyłoniły się formy i kształty, które przenikają cały wszechświat. Jeśli nawet na początku był jakiś jeden dźwięk to jakimś sposobem stało się tak myślimy o wszechświecie jako "muzyce sfer", czyli o wielości dźwięków i oktaw, tworzących symfonię stworzenia. Dźwięki połączone są ze sobą tak jak siły. Harmonijne współbrzmienia mają pozytywne działanie, a dysonanse działają w sposób zakłócający i destruktywny.
Współczesne badania nad wykorzystaniem dźwięku do tworzenia materialnych form zwane CYMATYKĄ (Cymatics) pokazują, w jaki sposób określony ton dźwiękowy tworzy określony kształt materialny. Nauka ta daje pewne wyobrażenie o tym, co mogli mieć na myśli pitagorejczycy, gdy mówili o muzyce (harmonii) sfer... CYMATYKA CYMATYKA to po prostu nauka o falach dźwiękowych i ich oddziaływaniu na substancje fizyczne. Jednym z pionierów cymatyki był szwedzki naukowiec Hans Jenny. Rejestrował on na taśmie filmowej oddziaływanie dźwięku na proszki i płyny. Zauważył, że drgania dźwiękowe wytwarzają geometryczne kształty. Niskie częstotliwości wytwarzały proste koło opisane pierścieniami. Przy wyższych częstotliwościach wzrastała liczba kręgów umieszczonych koncentrycznie wokół jednego koła. Wraz ze wzrostem częstotliwości rosła złożoność kształtów.
Poniżej przykłady eksperymentów obrazujących w jaki sposób zmieniająca się wibracja (wysokość tonu dźwiękowego) rzeźbi w materii (wodzie i piasku) różne formy. TEN SAM TON dźwiękowy tworzy zawsze TEN SAM KSZTAŁT, tworzony przez tzw. stojące fale. *
Ukryty świat: Cymatyka (Cymatics) Alexandra Lauterwassera Badacz dopatruje się podobieństw między "kształtami wody" powstającymi w jego laboratorium i kształtami występującymi w przyrodzie.
Zdjęcia kształtów ("stojących fal") tworzonych przez tony dźwiękowe o różnych wysokościach (A. Lauterwasser) wysokość tonu 30.5 Hz wysokość tonu: 34.3 Hz wysokość tonu: 35.1 Hz wysokość tonu: 102.528 Hz Źródło:http://www.wasser-symposium.ch/galerie/lauterwasser.php?dn=2
<--- dźwięk i kształty (tzw. stojące fale wody)
Kształty tworzone przez głosy ludzi, zwierząt i instrumenty (English)
Fale stojące powstają w wyniku nałożenia się fali z jej własnym odbiciem od przeszkody. W zaprezentowanych eksperymentach wzbudzone dźwiękiem fale odbijały się od brzegu okrągłego naczynia. Fala stojąca w ośrodku stacjonarnym. Punkty oznaczają węzły fali.
Fala stojąca (czarna) będąca złożeniem dwóch fal biegnących w tym samym kierunku, ale o przeciwnych zwrotach (czerwona i niebieska)
Poniżej zamieszczam zestawienie częstotliwości tonów dźwiękowych generowanych przez poszczególne planety Układu Słonecznego w dwóch "kategoriach": 1) w oparciu o czas obrotu planety wokół własnej osi 2) w oparciu o czas obiegu planety wokół Słońca.
Metoda: podniosłem (w oktawie) ton podstawowy każdej planety do zakresu, w którym słyszy go ludzkie ucho. Dla każdej planety podałem dwie (słyszane przez ludzkie ucho) częstotliwości jej (niesłyszalnego) tonu podstawowego: 1) PIERWSZA częstotliwość słyszalna, to pierwszy ton, który pojawia się w zakresie słyszalności ludzkiego ucha. 2) Druga podana częstotliwość, to ton podstawowy planety podniesiony (w oktawie) do częstotliwości mieszczącej się w oktawie razkreślnej.
Poniżej dwa obrazki. Pierwszy to kompletny, całościowy obraz obliczeń. Obliczałem do 15 miejsca po przecinku, lecz zamieściłem tylko do 1 miejsca po przecinku - dla graficznej przejrzystości). Drugi obrazek to końcowe zestawienie wyników obliczeń + tabela tonów muzycznych z zakresu oktawy razkreślnej. [Obliczenia zostały wykonane dla wszystkich 9 planet, łącznie z Plutonem.]
1) kompletny, całościowy wykaz obliczeń*
2) końcowe zestawienie wyników obliczeń dla "tonów orbitalnych" (niewirowych) + tabela tonów z zakresu oktawy razkreślnej. +
Wnioski. Okazało się, że częstotliwość tonów wyliczonych z ruchu planet jest bardzo zbliżona do przyjmowanych oficjalnie częstotliwości muzycznych tonów. Przy czym większa zbieżność występuje w przypadku tonów generowanych przez ruch planet wokół Słońca, niż przez ruch planet wokół własnej osi. Gdy spojrzymy na częstotliwość najniższych tonów (najniższych słyszalnych w zakresie ludzkiej słyszalności), to okazuje się, że różnice między tonami wygenerowanymi przez ruchy planet i tymi, które przyjmuje się za powszechnie obowiązujące są minimalne. Rozbieżności wzrastają podczas podnoszenia tych tonów o kolejne oktawy. Jeśli jednak przyjąć za układ odniesienia PIERWSZE SŁYSZALNE przez ludzkie ucho tony (nie te z oktawy razkreślnej), wówczas jesteśmy bliżsi potwierdzenia tego, że planety odgrywają tony, których częstotliwość pokrywa się oficjalnie przyjętą nomenklaturą tonów muzycznych...
Dźwięki wszystkich planet uderzone jednocześnie nie układają się jednak w jeden harmonijny akord. Okazuje się, że niektóre planety wydają ten sam ton, który układa się harmonicznie z tonami innych planet co najwyżej w interwały - kwartę "cis-fis" (Merkury, Ziemia, Pluton i Jowisz) lub kwintę "d-a" (Mars i Wenus). Można by jeszcze kombinować i szukać innych powiązań i proporcji, ale pozostawiam to już zainteresowanym.
Czy można uznać powyższe wyniki za potwierdzenie istnienia Harmonii Sfer? Niech sobie każdy odpowie sobie sam na to pytanie. Tym bardziej, że dane dotyczące ruchu planet nie są idealnie ścisłe, bo Ziemia wiruje z małymi odchyłkami w "tę albo tamtą" stronę. *Do obliczeń wykorzystałem dane astronomiczne z portalu Astronomia.pl - Polski Portal Astronomiczny działającego pod patronatem Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. http://www.astronomia.pl/
P.S Podnoszenie częstotliwości podstawowego tonu planety jest wędrówką przez częstotliwości fali elektromagnetycznej. To, co zostało opisane powyżej należy do obszaru akustycznego planet. Gdybyśmy podnosili dalej częstotliwość podstawowego tonu planet "wzdłuż" fali elektromagnetycznej, to wkroczylibyśmy do obszaru optycznego, który pozwoliłby nam określić kolor danej planety. Innymi słowy, częstotliwość planety podnoszona w oktawie uplasowałaby się w końcu w jakimś punkcie widma optycznego.
Ponoć Ziemia optycznie plasuje się w obszarze koloru zielonego. Nie obliczałem tego osobiście, ale zetknąłem się z takim twierdzeniem w jednym z numerów kwartalnika Pentagram. http://www.rozekruispers.pl/kwartalnik.php
Planeta obracająca się wokół własnej osi wydaje dźwięk, podobnie jak puszczona w ruch zabawka dla dzieci zwana "bączkiem". Jako, że planety różnią się między sobą wielkością, masą i prędkością obrotu wokół własnej osi zakładamy, że każda z nich wydawać będzie właściwy dla siebie ton dźwiękowy (częstotliwość tonu dźwiękowego).
Posługując się prostą matematyką można obliczyć tony dźwiękowe poszczególnych planet i sprawdzić czy "ton Ziemi" tworzy z tonami dźwiękowymi innych planet Układu Słonecznego muzyczną harmonię.. W tym celu należy obliczyć częstotliwość drgań poszczególnych planet (podstawowy ton dźwiękowy planet pozostający poza zakresem słyszalności ludzkiego ucha) i następnie przetransponować otrzymane częstotliwości tonów (podnieść je o określoną ilość muzycznych oktaw) do zakresu słyszalnego przez ludzkie ucho. Najpierw kilka słów o tym czym jest dźwięk.
Otóż dźwięk jest falą. Falę stanowi rozchodzące się w jakimś ośrodku zaburzenie, zmiany jakiejś wielkości.. Za dźwięk uważa się słyszalne przez ludzi drgania cząsteczek tego ośrodka - drgania zachodzące z częstotliwościami od 16 Hz do 20 KHz. W szerszym sensie miano dźwięku przysługuje także drganiom ośrodka niesłyszalnym przez ludzi - ultradźwiękom (są to drgania zachodzące z częstotliwością powyżej 20 KHz) i infradźwiękom (są to drgania o częstotliwościach poniżej 16 Hz).
Gdyby fali dźwiękowej przyjrzeć się dokładniej (gdyby ją "sfotografować"), dałoby się zobaczyć, że składają się na nią cykliczne zgęszczenia i rozrzedzenia powietrza. Te obszary zagęszczeń i rozrzedzeń przesuwają się z prędkością dźwięku w pewnym kierunku. Wpadając do czyjegoś ucha wywołują w nim wrażenie dźwięku. Na obrazku: ciemny odcień to obszary o większej gęstości powietrza. jasny odcień to obszary rozrzedzeń powietrza. http://www.daktik.rubikon.pl/akustyka/akustyka.htm http://www.daktik.rubikon.pl/akustyka/akustyka_dzwieki_nieslyszalne.htm Obliczanie tonu dźwiękowego wydawanego przez Ziemię. Aby obliczyć ton dźwiękowy wydawany przez daną planetę będziemy potrzebować dwie definicje - definicję tego czym jest częstotliwość oraz definicję oktawy.
Częstotliwość Częstotliwość określa liczbę cykli zjawiska okresowego występujących w jednostce czasu. W układzie SI jednostką częstotliwości jest herc (Hz). Częstotliwość 1 herca [1Hz] odpowiada występowaniu jednego zdarzenia (cyklu) w ciągu 1 sekundy. http://pl.wikipedia.org/wiki/Cz%C4%99stotliwo%C5%9B%C4%87
Popularny kamerton wydający ton "la" czy też a'(a', czytaj: a razkreślne) wynosi 440Hz, czyli wibracja tonu a', wynosi 440 drgań na sekundę. Ile razy na sekundę drga Ziemia? Co jest jednym drganiem? Z definicji częstotliwości wynika, że za jedno drgnięcie Ziemi można przyjąć jeden obrót Ziemi wokół własnej osi lub czas jednego obiegu Ziemi wokół słońca. Postąpimy więc inaczej niż Pitagoras i za punkt wyjścia weźmiemy nie odległości między planetami, lecz dwa ruchy, które planety wykonują. Będą to kolejno - ruch wirowy planety wokół własnej osi oraz ruch orbitalny planety wokół Słońca.
Obliczenie tonu Ziemi na podstawie jej ruchu wokół własnej osi. Gdyby Ziemia robiła jeden obrót wokół własnej osi w ciągu jednej sekundy, to drgałaby z częstotliwością jednego Hertza (1Hz). Jednak Ziemia dokonuje obrotu dookoła swej osi w ciągu 24 godzin = 1440 minut = 86400 sekund. Oznacza to, że Ziemia drga z częstotliwością 1/86400 Hz., bo w ciągu jednej sekundy robi 1/86400 obrotu wokół własnej osi. Skoro człowiek słyszy dźwięki z zakresie 16Hz - 20000Hz, to dźwięku wydawanego przez Ziemię nie usłyszy. Trzeba ten dźwięk przetransponować w górę stosując muzyczną oktawę.
Na instrumentach strunowych, np. na gitarze, oktawę tonu wyjściowego wydawanego przez określoną strunę otrzymujemy dzieląc (skracając) strunę dokładnie o połowę. Gdy podnosimy ton wyjściowy o oktawę, jego częstotliwość wzrasta dwukrotnie. Przykładowo podnosząc a'= 440Hz o oktawę otrzymujemy a''= 880Hz, itd.
Aby usłyszeć ton Ziemi musimy więc podwajać jego częstotliwość wyjściową (1/86400Hz) otrzymując coraz to wyższą oktawę tonu Ziemi, aż do momentu, kiedy ton ten stanie się słyszalny dla ludzkiego ucha.
WYNIK Pomnożyłem podstawową częstotliwość Ziemi 25 razy (1/86400 x2x2 itd.)i otrzymałem wartość 388,358Hz w zakresie tzw. tonów podstawowych. Z portalu http://solar.poczet.com/index.html wziąłem dokładną wartość obrotu Ziemi wokół własnej osi, która wynosi 23h 56min 4,09s Po obliczeniu z tą nową wartością, częstotliwość tonu Ziemi podniosła się nieco i wyniosła 389,4Hz. Tak czy inaczej istnieje mała rozbieżność między przyjmowaną oficjalnie wysokością tonu g'=392Hz, a otrzymanym wynikiem tonu Ziemi = 389,4Hz. Niemniej jest to częstotliwość zbliżona do częstotliwości g'= 392Hz Oznacza to, że dźwięk Ziemi, to (prawie) dźwięk g'.
26 lat temu naukowców z całego świata zaskoczył widok sześciokątnej chmury na Saturnie, której zdjęcia dostarczyły sondy Voyager 1 i 2. Naukowcy nie potrafili nic powiedzieć na temat przyczyn tak niesamowitego zjawiska. W kropce są nadal, zwłaszcza po ostatnich zdjęciach, które dostarczyła sonda Cassini.
Dwa obrazki sześciokąta (z NASA):
Przelatująca przy Saturnie sonda Cassini dostarczyła nowe zdjęcia północnego bieguna tej planety. Okazuje się, że sześciokąt stworzony z chmur, mimo 26 lat, istnieje nadal. Kevin Baines z Jet Propulsion Labolatory, zajmujący się spektrometrią światła widzialnego i podczerwonego nie potrafi wyjaśnić tego dziwnego zjawiska: "Nigdy nie widzieliśmy czegoś takiego na żadnej planecie. Co więcej, Saturn ma cienką atmosferę gdzie występują okrężne cyrkulacje i fale, stąd też jest to ostatnie miejsce gdzie można by przypuszczać, że powstanie tam jakakolwiek geometryczna figura" - mówi naukowiec. Na naszej planecie wokół biegunów występuję podobne zawirowanie... to na Saturnie ma jednak kształt sześciokąta i nie ma szans aby takowe występowało naturalnie. Dziwny układ chmur na Saturnie ma średnicę 15 tysięcy mil - a więc moglibyśmy zmieścić tam całą naszą planetę. Zjawisko jest na dodatek o tyle dziwne... że mimo faktu, że chmury wirują i są w ciągłym ruchu... sześciokąt nadal nie zmienia swojego kształtu. 21 grudnia 2008r. Naukowcy przecierają oczy ze zdumienia. Na Saturnie wokół do dziś tajemniczego sześciokątu pojawia się czasowo dziwna zorza.
Zdjęcie wykonała sonda Cassini orbitująca wokół Saturna w listopadzie 2008 roku. Dziwna aura to najprawdopodobniej naładowane cząsteczki gazu unoszące się w atmosferze tej planety. Nigdy jednak tego typu zjawisko nie było widziane w tak potężnej skali. "To nie jest zwykła zorza takiego typu jakie są widziane na naszej planecie" - mówi Tom Stallard, naukowiec z Uniwersytetu w Leichester w Wielkiej Brytanii. Zorza jest na tyle dziwna... że potrafi znikać co 45 minut zupełnie jakby jej wcześniej nie było. Wyjaśnienie tej tajemniczej osobliwości doprowadzi nas z pewnością do odkrycia nowych praw rządzących fizyką - mówi Nick Achillleos z University College w Londynie.
Wenus i pentagram - geometria pięciokątnego cyklu Wenus.
Wenus i Ziemia kreślą na niebie pentagram - pięcioramienną gwiazdę. Każdy z pięciu wierzchołków pentagramu wyznaczany jest przez koniunkcję (dolną) Ziemi i Wenus, która ma miejsce raz na 584 dni. Oznacza to, że wyrysowanie wszystkich pięciu wierzchołków pentagramu trwa 2920 ziemskich dni (5 x 584 dni), czyli 8 ziemskich lat. W tym samym czasie Wenus obiega Słońce 13 razy. Dokładniejsze dane (do dwóch miejsc po przecinku): http://www.astro.uni.wroc.pl/vt-2004/vt-mechanika.html
Pokaż wiadomości
Fakt. Jest dość spektakularna. Cytuję:
