I jeszcze cos waznego dla kazdeg z nas
niech kazdy poczuje w swoim sercu
czy chce zabijac innych ludzi czy inne zyjace istoty, czy chce widziec w ich oczach strach, czy chce z nimi walczyc, rywalizowac, oszukiwac, oklamywac, niszczyc?
Kazdy kto ma serce we wlaciwym miejscu powie NIE, dlaczego wiec to robimy? Kto nam to podpowiada? szatan? Nie sadze podpowiada nam to nauka ktora "wysysamy z mlekiem matki" a czy ta matka miala wplyw na to jak sie uksztaltowala i jak nas ksztaltuje?
Badzmy uczciwi wobec siebie , przynajmniej ja sie staram. To nie jest latwe ale czasami sa przeblyski i mozna to dostrzec w calkiem innym swietle. Zycze sobie kazdemu aby tego swiatla bylo coraz wiecej.

East, to jest twoja droga, kazdy wybiera wlasna. Jestesmy przywiazani do materializmu, ale kto nam to wszczepil? Co jest wazne? tego nie wiemy a przynajmniej wiekszosc z nas. Ale kazdy ma wyobraznie i potrafi sobie wyobrazic np. grupe prawdziwych przyjaciol przy ognisku w szczerym polu, gdzie pieka kartofle, rozmawiaja, czasem sie spieraja ale wspieraja sie i sa sobie oddani. lacza sie w jednosc. a na przeciwleglym biegunie postawic panow w garniturach, sterowanych  ludzi kroporacji w gabinetach, w krawatach gdzie omawiaja wazne dla nich kwestie, a kazdy w kazdym widzi wroga do ktorego musi sie usmiechac, kazdy z nich cos robi ale nie wie komu sluzy i czemu to sluzy. Jakas gra ustawiona na szachownicy nie przez nas pionkow. A pozniej (pisze to z doswiadczenia) po powrocie do domu, ciezkie, koszmarne noce w mokrej poscieli, gdzie tysiace mysli zamiast odpoczynku przewija sie w swiadomosci. I gdzies tam resztki instynku ktore kolacza sie w udreczonej glowie, czy dobra jest ta rywalizacja ktora narzucili nam inni. Czy latwo jest zwolnic kogos z pracy, bo sie nie nadawal wg zasad korporacji? czy latwo jest robic cos przeciw sobie?
Z mojego punktu widzenia to jest calkowitym zaprzeczeniem nas samych, to cos narzuconego przez innych (tu sobie kazdy moze odpowiedziec przez kogo i dlaczego) zasad gry. A przeciez nie musimy od razu przystepowac do tej gry. Jezeli sie obudzimy zobaczymy absurd tego wszystkiego, i powiedzenie nie czyn drugiemu co tobie nie mile nabierze nowego znaczenia. bo tak naprawde wyrzadzamy wieksza krzywde sobie.
Mam jakies przeblyski, wizje dotyczace nowej ery. Moze to wyglada infantylnie ale sa podobne do publikacji swiadkow jehowy - jednosc, dobroc, wspolpraca bez wyzysku czy to materialnego czy emocjonalnego. pozyjemy i zobaczymy. jezeli ma byc lepiej to ten swiat musi w tym kierunku pojsc, nie ma innego wyjscia. jezeli nie to  w swietle tego co sie dzieje nie ma juz zadnego sensu po to aby zyc.

East masz racje, system nam zostal narzucony, jestesmy praktycznie od niemowlectwa poprzez rodzicow, kosciol, media, szkoly programowani na ten sztuczny twor ludzi,ktorzy maja duzo wieksza wiedze i wladze nad nami, wiec nie dziwie sie ze wiekszosc spoleczesntwa (przykladem jest Szewc) nie wyobraza sobie (co sie nie miesci w glowie tego nie ma) ze moze byc inaczej - uwazaja ze moga byc rozne ustroje kapitalizm czy socjalizm itp ale musi byc panstwo  i wladza_nad_nimi , nie widza jak rak coraz bardziej toczy chora tkanka i to sie nie sprawdzilo. Caly czas niewielu ludzi rozumie, ze nadchodzi czas zmian. Karma kazdego czlowieka, spoleczenstwa, cywilizacji to rownowaga i dazenie do rownowagi. Im bardziej szala wagi przechyla sie w jedna strone, tym bardziej przechyli sie w druga strone, az nastapi wyrownanie.
A jezeli nastapia zmiany to nie wyobrazam sobie ze wszystko zostanie po staremu. wtedy zmiany nie mialy by zadnego sensu.
Jezeli nastapia zmiany takze w ludziach, na wszystkich poziomach w sercu i umysle kazdego czlowieka, kiedy nikt nie bedzie sie bal byc swietym ..czyli normalnym, kiedy norma stanie sie dobroc, pomoc, zyczliwosc, wspolczucie, bezinteresownosc to po co nam bedzie stary system? po co bedzie armia jak czlowiek drugiego czlowieka nie bedzie strzelal? kiedy nie bedzie wykolejencow opetanych na punkcie wladzy, pieniedzy, dobr materialnych?

ale aby to nastapilo czlowiek musi zrozumiec i poczuc w sercu i swiadomosci ze materia jest niczym bez ducha, jest wrecz czyms zbednym, bezuzytecznym i bezwartosciowym. wystarczy spojrzec na nasze ciala po smierci.

dokladnie przypowiesc De Mello brzmi
"Bogaty przemys³owiec z Pó³nocy poczu³ niesmak, widz¹c pewnego rybaka z Po³udnia, spokojnie opartego o swoj¹ ³ódŸ i pal¹cego fajkê.

-        Dlaczego nie wypÂłyn¹³eÂś ÂłowiĂŚ? – zapytaÂł przemysÂłowiec.

-        Bo juÂż zÂłowiÂłem doœÌ na dzisiaj – odpowiedziaÂł rybak.

-        Dlaczego nie Âłowisz wiĂŞcej niÂż to konieczne? – nalegaÂł przemysÂłowiec.

-        A có¿ bym z tym zrobiÂł? – zapytaÂł z kolei rybak.

-        ZarobiÂłbyÂś wiĂŞcej pieniĂŞdzy – padÂło w odpowiedzi. – MĂłgÂłbyÂś wtedy zaÂłoÂżyĂŚ motor do twojej Âłodzi, wypÂływaĂŚ na g³êbsze wody i ÂłowiĂŚ wiĂŞcej ryb.

Wtedy te¿ zarobi³byœ doœÌ pieniêdzy, by kupiÌ sobie nylonow¹ sieÌ, dziêki czemu mia³byœ jeszcze wiêcej ryb i wiêcej pieniêdzy. Szybko zarobi³byœ i na drug¹ ³ódŸ... i, byÌ mo¿e, na ca³¹ flotê. By³byœ wtedy bogaty tak jak ja.

-        I co bym wtedy robiÂł? – zapytaÂł rybak.

-        MĂłgÂłbyÂś wtedy usi¹œÌ i cieszyĂŚ siĂŞ z Âżycia – odpowiedziaÂł przemysÂłowiec.

-        A jak myÂślisz, co ja wÂłaÂśnie w tej chwili robiĂŞ? – zapytaÂł zadowolony rybak..."

prosta prawda , ze to nie przedmioty daja nam szczescie...

ale nie o to mi chodzilo, oaza wolnosci - film ktory zalinkowalam pokazuje ze spoleczenstwo bez bata nad soba w nakazow, zakazow, ustaw, przepisow, podatkow i calego aparatu wladzy moze funkcjonowac normalnie, ba nawet lepiej niz my. umie sie zorganizowac co znaczy ze nie jest prawda ze tylko rezim i tylko wladza moze organizuje spolecznosc. spolecznosc oddolnie sama sie potrafi sie swietnie zorganizowac. a to czy sie zorganizuje bogato czy biednie tylko od tej spolecznosci zalezy. tamtym wystarcza to co maja, a zauwazcie ze usmiech im nie schodzi z twarzy a w oczach widac szczescie (tak tak Szewc, bez plazmy i najnowszego modelu komorki), tak samo jest w krajach azjatyckich - w przeciwienstwie do naszej krainy szczesliwosci.
Ja za kazdym razem jak wracam z Azji juz na lotniskach europiejskich nie moge sie pozbierac - wracam z miejsca gdzie sie czuje ducha, zadowolenie, zyczliwosc, szczescie  - do wspanialego bogactwa, techniki, ludzi w garniturach z makowym zegarkiem na rece i markowym laptopem przed oczami, oczami ktore nie widza nic poza migajacymi cyferkami na monitorze, zalatwianiem zaleglych maili, nerwowych telefonow i jeszcze szybszego biegu w wyscigu do....mety...? i patrzacych na zegarek, wciaz malo czasu....

fajnie ze jestes zorganizowanym narodem i sie cieszysz z tego:)
ale wiedz, ze jeszcze jakby cie ten zroganizowany narod nauczyl troche kultury byloby jeszcze lepiej,
powodzenia

jeszcze sporo osob mysli jak ty uwazajac ze panstwo i wladza stanowi baze bez ktorej nie da sie zyc. na szczescie coraz wiecej ludzi odkrywa tak naprawde swoja prawdziwa nature i zrozumienie ze to panstwo i wladza jest zrodlem wszelkiego zla. m.in dlatego coraz wiecej powstaje portali i forow podobnych do tego zeby po prostu odkryc i zrozumiec cos co tak naprawde nosimy w sobie.

szewc, wydaje ci sie.
ja mam zaprawe w podrozowaniu do podobnych miejsc, moze jak ci sie kiedys uda tam dotrzec, pobyc, pozyc, chwile - nie mowie o 3 dniach z wycieczka z biurem podrozy, ale co najmniej miesiac gwarantuje ci ze zmienisz zdanie, a twoja plazma na scianie czy pobliski hipermarket wydadza sie smieszna plastikowa namiastka prawdziwego zycia, bez ktorych nie tylko mozesz sie obyc, malo tego, stanowia niepotrzebny balast.

wkleje ci moj art. jaki na pisalam dla jednego z portali turystycznych

Jest godzina 6 rano - Thalpitija - maÂła cejloĂąska wioska rybacka obmywana ciepÂłymi falami oceanu Indyjskiego budzi siĂŞ ze snu. Wstaje sÂłoĂące jak przez caÂły rok dokÂładnie o tej samej porze. ZewszÂąd sÂłychaĂŚ niesamowity gwar ptactwa, rechot Âżab, pohukiwanie gekonĂłw, pianie kogutĂłw, owadĂłw brzĂŞczÂących w zaroÂślach i wszystkich moÂżliwych dÂźwiĂŞkĂłw natury z tej czĂŞÂści Âświata.

Mocna bryza oceanu i Âświt budzÂą ÂśpiÂących na plaÂży obok swoich katamaranĂłw rybakĂłw, tych ktĂłrzy nie majÂą domĂłw, albo teÂż tych ktĂłrzy wolÂą spĂŞdziĂŚ noc w powiewie wiatru niÂż dusznych, byle jak skleconych chatkach po tragedii tsunami.

Postanawiam pochodziÌ po pla¿y, póki nie jest a¿ tak bardzo gor¹co. Obserwujê budz¹ce siê ¿ycie. Rybacy, którzy s¹ ju¿ na pla¿y niespiesznie zaczynaj¹ oceniaÌ si³ê wiatru, wysokoœÌ fali i mo¿liwoœci dzisiejszego po³owu. Uœmiechaj¹c siê, gestykuluj¹c dyskutuj¹ czy wyp³yn¹ dziœ na po³ów. W koùcu jedna z grup pomimo wysokiej fali i niebezpieczeùstwa decyduje siê na prace. Zaczynaj¹ siê gard³owe nawo³ywania cz³onków grupy, którzy dzisiejszej nocy spali w swoich chatkach. S³ysza³am ju¿ kilkakrotnie te dŸwiêki ale zawsze kojarzy³am je z jakimœ zwierzêciem. Okaza³o siê ¿e mê¿czyŸni wypracowali jakiœ specjalny system porozumiewania-nawo³ywania, który pozwala g³osowi przebiÌ siê przez g³oœny szum wiatru i oceanu. Zwyk³y okrzyk jest nies³yszalny w nawet odleg³oœci 5 metrów.

Wreszcie dwa katamarany pomiêdzy, którymi rozci¹gniêta jest sieÌ wyp³ywaj¹ na wody. Ci, którzy nie decyduj¹ siê na po³ów kibicuj¹ konkurencji w ich zmaganiach z wysok¹ fal¹, zanosz¹c proœby do Buddy o ich szczêœliwy powrót i dobre ³owy.

Bêd¹ siedzieÌ na pla¿y czekaj¹c na ich powrót, ¿uj¹c betel le¿¹c sennie pod palmami.

Godzina 9 rano, katamarany szczĂŞÂśliwie wracajÂą i zaczyna siĂŞ ciĂŞÂżka praca rĂŞcznego wyciÂągania grubymi linami sieci. WyglÂąda to tak ze dwie grupy mĂŞÂżczyzn w szeregu, kaÂżda z nich w odlegÂłoÂści kilkudziesiĂŞciu metrĂłw, wspĂłlnie ciÂągnÂą liny ÂśpiewajÂąc przy tym pieϝ, ktĂłra bÂądÂź to pozwala im skuteczniej ciÂągn¹Ì sieci, zaklinaĂŚ zÂłowione ryby, lub jeszcze coÂś innego. DomyÂślam siĂŞ, Âże jest to waÂżne bo przy kaÂżdej z dwĂłch grup chodzi „solista”, ktĂłrego jedynym zadaniem jest intonowanie pieÂśni, a ktĂłremu odpowiada caÂła grupa. Przypomina to trochĂŞ Âśpiewanie modlitwy w koÂściele, kiedy to ksiÂądz intonuje a wierni chĂłrem odpowiadajÂą.

Po dwĂłch godzinach, kiedy sÂłoĂące juÂż bardzo mocno przygrzewa i ciĂŞÂżko wytrzymaĂŚ poza cieniem, sieĂŚ wraz z zawartoÂściÂą przy wielkich okrzykach ÂłowiÂących zostaje wyrzucona na piasek.

Od razu dooko³a robi siê zbiegowisko mê¿czyzn i na wpó³ nagich dzieci. Wszyscy siê przekrzykuj¹ komentuj¹c wyniki po³owów. Na moje oko zawartoœÌ sieci to ok. 50kg. Ale nie ma powodów do wielkiego zadowolenia bo wiêkszoœÌ to mikroskopijne rybki przedstawiaj¹ce niewielk¹ wartoœÌ finansow¹. Natychmiast zaczyna siê selekcja, wiêksze ryby, za które dostan¹ dobr¹ zap³atê do kosza, odpadki do oceanu a ma³e rybki zostan¹ roz³o¿one na sieci na pla¿y aby wysch³y w promieniach s³oùca. PóŸniej mo¿na je sprzeda¿ za grosze na miejscowym targu.

Rozmawiam z jednym z rybakĂłw pytajÂąc o poÂłowy – udaje mi siĂŞ zrozumieĂŚ z jego pokrĂŞtnego angielskiego - „madam od czasu tsunami jest wielki problem z rybami, jest ich kilkakrotnie mniej, jest teÂż problem z pogodÂą, opadami i falÂą oceanu – nic nie moÂżna przewidzieĂŚ, kto kiedyÂś sÂłyszaÂł o deszczu w styczniu czy lutym? A teraz czasami w nocy popada.” Deszcz w nocy oznacza niespokojny ocean i brak ryb.

Reszta dnia up³ywa sennie, po pla¿y snuj¹ siê kobiety zbieraj¹ce jakieœ szcz¹tki palm czy innych roœlin na podpa³kê do ugotowania kolacji, mê¿czyŸni le¿¹ leniwie pod palmami ¿uj¹ betel, dzieci weso³o harcuj¹ w falach, dooko³a krêc¹ siê wychudzone psy. Niektórzy bêd¹ siê wspinaÌ na palmy aby zerwaÌ owoc kokosu, na którym ca³a ichniejsza kuchnia siê zaczyna i koùczy, albo te¿ wylaÌ sfermentowane mleko do wiaderka i wypiÌ za zdrowie. Drzewo kokosowe podobnie jak ma³e banany jest symbolem dobrobytu. Z niego jest mleko, pokarm sta³y dodawany do ka¿dej niemal¿e potrawy, arak, z niego mo¿na zrobiÌ naczynia, czy wreszcie utkaÌ sieci, jest doskona³¹ podpa³k¹ do kuchni czy grilla.

Podchodzi do mnie jeden z „ szeryfĂłw” grupy, ktĂłra dziÂś nie wypÂłynĂŞÂła.

Sentencjonalnie oznajmia z szerokim uÂśmiechem z pod wielkiego kapelusza „no fishing, no eating”. Przypadkowo obok mnie stoi Fernando – miejscowy „biznesmen” wÂłaÂściciel tuk-tuka. Fernando daje mĂŞÂżczyÂźnie 50 rupii na Âśniadanie. UÂśmiech rybaka natychmiast siĂŞ powiĂŞksza. Jest totalnie szczĂŞÂśliwy.

Tak samo jak ci wszyscy biedni ludzie. SÂą bardzo ubodzy i bardzo Âżyczliwi, ÂżyjÂą dniem dzisiejszym i chwilÂą, ktĂłra trwa, nie myÂślÂą o jutrze przecieÂż jakoÂś to bĂŞdzie, nie myÂślÂą o przeszÂłoÂści – przeszÂłoœÌ nic nie zmieni w ich obecnym Âżyciu. O dawnych tragediach opowiadajÂą z uÂśmiechem – przecieÂż udaÂło im siĂŞ przeÂżyĂŚ. WiĂŞc przeÂżyjÂą i teraz – zamiast siĂŞ zamartwiaĂŚ moÂżna wspĂłlnie poÂśpiewaĂŚ, porozmawiaĂŚ czy popatrzeĂŚ jak codziennie sÂłoĂące zachodzi. PoleÂżeĂŚ pod palmÂą i pomedytowaĂŚ.

Wracam do hoteliku. Wysoko na niebie Âświeci ksiĂŞÂżyc w peÂłni, jasny, zimny czarujÂąc swoim blaskiem. Po drodze sÂłyszĂŞ gdzieÂś Âśpiewy muzeumaĂąskie, pieÂśni buddyjskie, wieczorne krzÂątanie kobiet. Po pysznej wegetariaĂąskiej kolacji udajĂŞ siĂŞ do prostego pokoju, gdzie poza ³ó¿kiem, szafÂą, maÂłym stolikiem i moskitierÂą nie ma nic. ÂŻadnego telewizora, Internetu, radia, prasy. ZmĂŞczona kÂładĂŞ siĂŞ do ³ó¿ka.. Za oknem szumi ocean i myÂślĂŞ jak niewiele potrzeba aby poczuĂŚ siĂŞ kompletnie spokojnym i szczĂŞÂśliwym. MoÂże zamiast pomnaÂżaĂŚ dobra – wystarczy je zredukowaĂŚ? To chyba ostatnia myÂśl jaka towarzyszy mi przed zaÂśniĂŞciem..

po prostu jestes tak zaprogramowany jak sila rzeczy jest prawie kazdy z nas ze nie dostrzegasz ze moze byc inaczej.
polecam filmik wojciecha cejrowskiego o iquitos

Iquitos – miasto dla zuchwaÂłych, czyli miasto gdzie nie ma Âżadnego paĂąstwa, jest tylko pieniÂądz a w zasadzie samorzÂąd pieniÂądza. Iquitos to jedno z najwiĂŞkszych miast dla zuchwaÂłych – gdzie nikt nie rzÂądzi. Mimo, iÂż miasto funkcjonuje wg. logiki rynku naleÂży na nie spojrzeĂŚ przez inny pryzmat: braku jakiejkolwiek wÂładzy politycznej oraz administracyjnej. Co interesujÂące, w praktyce Âżycie bez owych wÂładz jest moÂżliwe i co najwaÂżniejsze – bardziej ludzkie.
http://www.tomasso.pl/iquitos-miasto-dla-zuchwalych/

masz prawo watpic, ale ze nie bardzo rozumiesz pytanie to troche sie dziwie...

MEM HEI SHIN, czytaj, czytaj, i jeszcze raz czytaj zanim skomentujesz
wyraznie zanim post wkleilam napisalam ze jest to post z racjonalista.pl. uznalam ze jest ciekawy i tyle.
poniewaz juz cie kiedys prosilam abys mi dal spokoj i sie mnie nie czepial kategorycznie ponawiam prosbe. z laski swojej nie odpowiadaj na moje posty, a wycieczki osobiste radze robic przed lustrem. bez odbioru