Opisana na tym forum cyklicznoœÌ obiegu Wenus dooko³a S³oùca, zobrazowana w postaci pentagramu, ma swoje praktyczne zastosowanie w astrologii ju¿ od czasów Majów. A w³aœciwie stosowana by³a w ich czasach, jak równie¿ w czasach sumeryjskich. W tej chwili, dziêki równie¿ temu formum i w³asnym badaniom nad astrologi¹ i potencja³ami, znów odkrywam ten zapomniany cykl.
Planeta Wenus obiega S³oùce w ci¹gu 225 ziemskich dni. Obieg ten cechuje siê niezwyk³¹ harmoni¹ i cyklicznoœci¹. Patrz¹c na punkty na ekliptyce, w których Wenus jest w koniunkcji z S³oùcem (po jej pe³nym obegu wokó³ S³oùca), powstaje szeœcio-etapowy, zamkniêty cykl. Po po³¹czeniu punktów koniunkcji powstaje figura pentagramu (lub pentaklu, bior¹c pod uwagê zamkniêcie pentagramu w kole).
Przyjrzyjmy siĂŞ obecnej sytuacji na niebie oraz dat kiedy Wenus ma koniunkcjĂŞ ze SÂłoĂącem. Obok przedstawione sÂą daty koniunkcji w kolejnoÂści pokazanej rĂłwnieÂż na rysunku:
Nale¿y dodaÌ, ¿e miejsce powrotu Wenus do pierwszego wierzcho³ka pentagramu, czyli nowego etapu cyklu, jest przesuniête œrednio o 4° (w prawo), co odpowiada tak¿e przesuniêciu o tyle stopni cyklu ascendentu na Ziemi i jest tak¿e zwi¹zane z dobowym i rocznym obrotem Ziemi maj¹cym œrednio 364 dni, wzglêdem 360 stopni ko³a.
Takie przesuniêcie powoduje, ¿e wystêpuje widziany z Ziemi "ruch" figury pentagramu po ekliptyce. Jest to ruch prawoskrêtny i wynosi œrednio 4° na 6 lat wenusjaùskich (obiegów Wenus wokó³ S³oùca), czyli 6 cyklów; lub 8 lat ziemskich.
DokÂładnie pokazaÂłem omawiane przesuniĂŞcie poniÂżej (punkty 1 i 6), wraz z datami wystÂąpienia koniunkcji Wenus i SÂłoĂąca:
Widzimy tutaj przesuniêcie koniunkcji i inne po³o¿enie figury wzglêdem tej prezentowanej na poprzednim schemacie. Poprzednio, w punkcie o nr 1, koniunkcja mia³a miejsce w 21° Kozioro¿ca, a pokazana tutaj: w 2° Kozioro¿ca (koniunkcja nr 6 ma miejsce w 28° Strzelca).
Takie uÂłoÂżenie pentagramu, zwiÂązane z wskazanymi datami, jest przeze mnie wykonane celowo, gdyÂż dotyczy to kolejnego cyklu koniunkcji Wenus, zwiÂązanego z takim uÂłoÂżeniem figury, ktĂłre odpowiada "biaÂłemu" pentagramowi (patrz niÂżej).
Wenus by³a badana zarówno przez Majów ( 6 w. p.n.e.) jak i w czasach sumeryjskich (4-2 w. p.n.e.) i w obu kulturach mia³a wp³yw na cyklicznoœÌ czasów pokojowych i wojennych; mi³oœci i nienawiœci.
Ta dualnoœÌ przedstawiana jest w pentaklu i dotyczy przyjêtej w kulturze, a zapocz¹tkowanego w XIX w. przez Eliphas'a Levi'ego, obrazowania pentaklu: harmonijnego (bia³ego, z wierzcho³kiem w zenicie (MC)) i dysharmonijnego (czarnego, z wierzcho³kiem w IC (dole nieba (ko³a)):
Pentagram dzieli ko³o na 5 czêœci, ka¿dy po 72°. Wyznacza on aspekty zwi¹zane z tym podzia³em: kwintyl 72° i bikwintyl 144°.
BiorÂąc pod uwagĂŞ ruch prawoskrĂŞtny i porĂłwnujÂąc dwa pierwsze kosmogramy, widaĂŚ, Âże w obecnych czasach cykl Wenus zbliÂża nas do harmonii (harmonijnego uÂłoÂżenia pentagramu), ktĂłrÂą kulminacjĂŞ osiÂągniemy w latach 70-tych i 80-tych XXI w. Dla porĂłwnania przedstawiĂŞ obraz kulminacji poprzedniego okresu nieharmonijnego - proszĂŞ zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na daty:
Przejœcie z pozycji harmonijnej do nieharmonijnej, lub odwrotnie, zajmuje pokonanie 36° ekliptyki. Cztery stopnie jest wielkoœci¹ uœrednion¹ przesuniêcia po zakoùczeniu jednego cyklu w praw¹ strone ekleptyki, a w obecnym czasie stanowi wiêksz¹ wartoœÌ, która wynosi, w przeliczeniu na lata: 130 lat (ok. 1940 - 2070).
Pentagram by³ znany jako "Gwiazda Isztar", a póŸniej jako "Gwiadza Izydy". Mistycy pitagorejscy widzieli w nim symbol doskona³oœci. [Wikipedia, Pentagram]
"Isztar (sumeryjskie Inanna) byÂła najwaÂżniejszym ÂżeĂąskim bĂłstwem Mezopotami. Bogini miÂłoÂści i zmysÂłowoÂści, ale rĂłwnieÂż wojny i zemsty. KrĂłlowa niebios. ImiĂŞ Isztar (wczeÂśniej Esztar) w jĂŞzyku akadyjskim spokrewnione jest z imionami: Attar (poÂłudniowoarabskie bĂłstwo) i Astarte (fenicka bogini, biblijna Asztoret). Sumeryjskie "Inanna" prawdopodobnie wywodzi siĂŞ od Nin-ana ("Pani Nieba"). WystĂŞpuje rĂłwnieÂż w formie Inana oraz Innin. Wszystkie te imiona dotyczÂą Wenus.
W Isztar moÂżna wyodrĂŞbniĂŚ 3 aspekty:
•bogini miÂłoÂści cielesnej
•bogini wojny. Dla AsyryjczykĂłw byÂła niÂą zwÂłaszcza Isztar z Arbeli.
•utoÂżsamianie bogini z planetÂą Wenus. W tej formie wystĂŞpowaÂła czasami pod imieniem Ninsianna." [Wikipedia, Isztar]
StÂąd teÂż wziĂŞÂły siĂŞ postacie zwiÂązane z Wenus i jej dwulicowoÂściÂą:
dobra i z³a wró¿ka
WracajÂąc do Wenus jako wÂładczyni 6-go domu i znaku zodiaku Panny, przypatrzmy siĂŞ jej umiÂłowaniu porzÂądku i harmonii. PrzykÂładem takim, w odniesieniu do pentagramu, jest "zÂłoty podziaÂł", szeroko omĂłwiony na tym forum.
Z "zÂłotym podziaÂłem" zwiÂązane sÂą np. "zÂłoty prostokÂąt" i "zÂłota spirala", figury spotykane w naszej codziennej rzeczywistoÂści jak i obserwowane w makro i mikrokosmosie (m.in. w budowie ludzkiego ciaÂła ludzkiego jak i budowie i dziaÂłaniu kosmosu), bĂŞdÂące przedmiotem studiĂłw "ÂświĂŞtej geometrii".
Cechy Panny, jako znaku zodiaku, s¹ powszechnie znane. Cechuje j¹ porz¹dek, perfekcja i dok³adnoœÌ. Funkcja Wenus równie¿ przynale¿y do tych cech. Jest ni¹ przede wszystkim harmonia i harmonizacja - doskona³oœÌ i doskonalenie.
Liczba "6" jest pierwsz¹ liczb¹ doskona³¹ - liczb¹ naturaln¹, która jest sum¹ wszystkich swoich dzielników w³aœciwych [Wapedia, liczba doskona³a]: 6=3+2+1. Nastêpn¹ liczb¹ doskona³¹ jest 28, a nastêpnie 496, 8128, 33550336, 8589869056 i 137438691328.
Jest powiedzenie: diabe³ tkwi w szczegó³ach. Powiedzenie to dotyczy Wenus, znaku Panny, którego to znaku Wenus jest w³adc¹ (Wenus ma cechy znaku zodiaku Panny) i oczywiœcie potencja³u "6" (Panna jest szóstym znakiem zodiaku).
Sumeryjska Inanna przedstawiana jest z dziwnymi przedmiotami, uwaÂżanymi za przyrzÂądy miernicze, ktĂłre to majÂą zwiÂązek z ksztaÂłtem liczby 6, przedstawionym niÂżej w obrazie pokazujÂącym jej ewolucjĂŞ (Wikipedia, liczba 6):
Wenus i znak zodiaku Panny dotyczy dok³adnoœci, szczegó³owoœci, harmonii, skrupulatnoœci itp, a sk¹d mowa o diable? Inanna sta³a siê wzorem dla jednej z kart wielkich arkanów tarota, pocz¹wszy od tarota Marsylskiego i tarota Rider-Waite:
Pokazane s¹ tutaj arkana 15 (Diabe³) i 6 (Kochankowie). W zapisie numerologicznym obie karty maj¹ potencja³ "6" (1+5=6). Karty te s¹ zbie¿ne ze sob¹ i widaÌ tutaj jak s³uszne jest powiedzenie: mi³oœÌ i nienawiœÌ s¹ dwiema obliczami tego samego.
Cech¹, która powoduje t¹ skrajnoœÌ jest emocjonalnoœÌ, która cechuje Wenus i znak Panny. EmocjonalnoœÌ jest przeciwieùstwem uczuciowoœci, tak jak analiza jest przeciwieùstwem syntezy.
Astrologicznie jest to przedstawione nastĂŞpujÂąco:
Wenus i znak Panny jest w opozycji do znaku Ryb i Neptuna, tak jak Diabe³ jest w opozycji do Boga i nienawiœÌ jest po przeciwnej stronie mi³oœci - stanowi¹ one jednak zwi¹zek (opozycja ma cechy Wagi i Saturna) tak jak w mijaj¹cej epoce Ryb by³ zwi¹zek miedzy Bogiem vs Diab³em. Równoczeœnie Wenus i znak Panny s¹ w aspekcie kwadratury do Strzelca i Prozerpiny, których reprezentantem jest Chrystus (i Koœció³ Chrystusowy), który jest w konflikcie z Diab³em i Wenus.
Do powy¿szych przyk³adów nale¿y dodaÌ, i¿ Nauka, oparta na analizie i szczegó³ach, równie¿ jest domen¹ Wenus i znaku Panny; s³u¿¹ca raz wojnie, raz pokojowi; równie¿ w tej postaci jest w konflikcie z Koœcio³em, co znamy dobrze z praktyki.
DuchowoœÌ, bêd¹ca po stronie Ryb i Neptuna jest w opozycji do Nauki i Wenus; obie mog¹ po³¹czyÌ studia, z wiar¹ buduj¹ce œwiatopogl¹d, nale¿¹ce do domeny Strzelca.
Tak oto prezentuje siĂŞ Wenus, Inanna - doskonaÂła Panna.
wiêcej o astrologii, numerologii i rozwoju potencja³ów na
www.czasduszy.plAmiel
