Model Gwiezdnej Matki skÂłada siĂŞ z piĂŞciu bryÂł platoĂąskich wpisanych jedna w drugÂą. 
ÂŹrĂłdÂło:
http://www.goldenmean.info/kit/
Struktura Gwiezdnej Matki.1. W centrum Gwiezdnej Matki znajduje siĂŞ oÂśmioÂścian (diament).
2. OÂśmioÂścian jest wspĂłlnym jÂądrem dla dwĂłch odrĂŞbnych, przenikajÂących siĂŞ czworoÂścianĂłw.
1 czworoÂścian opisany na oÂśmioÂścianie
2 czworoÂściany opisane na oÂśmioÂścianie
tworzÂące tzw. tetraedr gwiaÂździsty (GwiazdĂŞ Dawida w trzech wymiarach)
(niebieskie gwiazdki wskazujÂą wierzchoÂłki pierwszego czworoÂścianu)
3. Dwa przenikajÂące siĂŞ czworoÂściany majÂą osiem wierzchoÂłkĂłw,
które po³¹czone liniami prostymi wyznaczaj¹ krawêdzie Szeœcianu Metatrona:
Okazuje siĂŞ, Âże szeÂścian moÂżna wpisaĂŚ w dwunastoÂścian. W tym celu naleÂży przechyliĂŚ szeÂścian w stosunku do jego wÂłasnej podstawy dokÂładnie o 32 stopnie. WĂłwczas osiem wierzchoÂłkĂłw szeÂścianu idealnie pokryje siĂŞ z oÂśmioma wierzchoÂłkami dwunastoÂścianu.
Co wiêcej, gdy przechylony o 32 stopnie szeœcian obrócimy wokó³ pionowej osi symetrii 5 razy, to wierzcho³ki szeœcianu wyrysuj¹ wszystkie wierzcho³ki dwunastoœcianu, a krawêdzie szeœcianu obróconego piêÌ razy utworz¹ pentagram (widoczny w œrodku ostatniego obrazka). Oto ca³y ten proces:
W powy¿szym procesie mamy do czynienia z po³¹czeniem geometrii szeœciok¹tnej (heksagonalnej) z geometri¹ piêciok¹tn¹ (pentagonaln¹). Jeœli d³ugoœÌ krawêdzi szeœcianu wynosi 1.0, to d³ugoœÌ krawêdzi dwunastoœcianu wyniesie 0.618, a d³ugoœÌ krawêdzi dwudziestoœcianu wyniesie 1,618... Jest to tzw. Z³ota Proporcja. Ka¿da z tych dwóch geometrii niesie ze sob¹ pewne w³aœciwoœci wynikaj¹ce ze stosunków liczbowych czy te¿ proporcji w nich zawartych. O znaczeniu czy te¿ funkcjach obu tych geometrii bêdzie jeszcze mowa.
Zobacz: http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=15.msg266#new
PozostaÂło jeszcze wpisanie dwunastoÂścianu w dwudziestoÂścian.
Aby to zrobiĂŚ przedÂłuÂżamy krawĂŞdzie dwunastoÂścianu (biaÂłe kulki tworzÂą jego wierzchoÂłki)
a¿ do momentu, gdy krawêdzie te zetkn¹ siê ze sob¹ tworz¹c 12 wierzcho³ków dwudziestoœcianu.12 wierzcho³ków dwudziestoœcianu (¿ó³te kulki)
WidaĂŚ teÂż szeÂścian wpisany w biaÂłe wierzchoÂłki 12-Âścianu.
Czy to juÂż jest Gwiezdna Matka?
Otó¿ nie, albowiem brakuje nam ostatniej, pi¹tej bry³y platoùskiej - dwudziestoœcianu.
Gdy po³¹czymy 12 wierzcho³ków krawêdziami otrzymamy dwudziestoœcian
Teraz musimy tylko przedÂłuÂżyĂŚ krawĂŞdzie 20-Âścianu, aby otrzymaĂŚ wierzchoÂłki Gwiezdnej Matki.Dla utrzymania stabilnoÂści konstrukcji wierzchoÂłki te zostaÂły "spiĂŞte" krawĂŞdziami.
(KrawĂŞdzie 'spinajÂące' wierzchoÂłki tworzÂą dwunastoÂścian)
Czym jest Gwiezdna Matka?Jest modelem fraktala ukazujÂącym wzajemne relacje miĂŞdzy 5 bryÂłami platoĂąskimi, ktĂłre osadzone sÂą tutaj jakby w jednym gnieÂździe. W naturze Gwiezdnej Matki leÂży naprzemienne generowanie (na zasadzie pulsowania) dwunastoÂścianu i dwudziestoÂścianu, ktĂłre wyznaczajÂą ÂścieÂżki dla idealnego (fraktalnego) i niedestrukcyjnego przepÂływu energii.
Wystarczy przedÂłuÂżyĂŚ krawĂŞdzie dwunastoÂścianu, aby nieuchronnie skrzyÂżowaÂły siĂŞ one wyznaczajÂąc w ten sposĂłb wierzchoÂłki dwudziestoÂścianu. I odwrotnie - przedÂłuÂżajÂąc krawĂŞdzie otrzymanego 20-Âścianu uzyskamy wierzchoÂłki 12-Âścianu.
DwudziestoÂścian i dwunastoÂścian moÂżna wiĂŞc wpisywaĂŚ/opisywaĂŚ na sobie naprzemienne W NIESKOĂCZONOÂŚĂ.
Owo pulsowanie oparte jest na ZÂłotym Podziale i daje nam w efekcie idealny trĂłjwymiarowy fraktal, opisujÂący zjawisko niedestrukcyjnej kompresji falowej oraz wspomnianego juÂż przyspieszenia, ktĂłre JEST grawitacjÂą.
WedÂług Dana Wintera Gwiezdna Matka wyznacza geometriĂŞ DNA, siatki Ziemi i Zodiaku.
Jako, Âże na
pulsujÂący szkielet dwunastoÂścianu i dwudziestoÂścianu
"skÂładajÂą siĂŞ naprzemiennie wiÂązki krawĂŞdzi obu wieloÂścianĂłw (...) i w ktĂłrym wzrostem promieni, powierzchni i wolumenĂłw rzÂądzi w postĂŞpie geometrycznym rytm zÂłotego ciĂŞcia - dostrzegamy tu idealny archetyp dynamicznego wzrostu" [M. C. Ghyka - "ZÂłota Liczba", s. 44-45]
*.
Ten idealny archetyp jest idealnym trójwymiarowym FRAKTALEM, który "p¹czkuje" w nieskoùczonoœÌ tworz¹c naprzemienne 12-20-12-20-œciany... Jest on obrazem
krzyÂżowania siĂŞ wszystkich fal
opartego na proporcji ZÂłotego PodziaÂłu.
Owo "p¹czkowanie" idealnego fraktala umo¿liwia wpisywanie Szeœcianu Metatrona w kolejne "szkielety" dwunasto- i dwudziestoœcianu, dziêki czemu tworz¹ siê kolejne "œwiaty" na ró¿nych poziomach Stworzenia.
RzeczywistoœÌ jest jednak bardziej z³o¿ona. Tworz¹ j¹ bowiem nie tylko wyjœciowe kszta³ty piêciu bry³ platoùskich, ale tak¿e ich wzajemne przenikanie siê, ich projekcje, przekroje i odbicia w ró¿nych nak³adaj¹cych siê na siebie skalach. Pamiêtajmy jednak, ¿e ewolucja z definicji zak³ada ruch.
PoglÂądowa ilustracja tego ruchu:
*Cytat pochodzi z:
Matila C. Ghyka - "ZÂłota Liczba. RytuaÂły i rytmy pitagorejskie w rozwoju cywilizacji zachodniej"
"Z³ota liczba", wydana pierwotnie po francusku, robi³a prawdziw¹ furorê w Europie lat trzydziestych XX w. Autor, wykorzystuj¹c bogaty materia³ historyczny i porównawczy z ró¿nych dziedzin - od fizyki atomowej poprzez dzieje architektury i sztuki a¿ po biologiê - œledzi historiê "z³otej liczby" i zwi¹zanych z ni¹ pojêÌ rytmu oraz harmonii w kulturze zachodniej od czasów Pitagorasa do dziœ. I dochodzi do zaskakuj¹cego wniosku, ¿e geometryczna, oparta na liczbie interpretacja œwiata, bêd¹ca odkryciem Pitagorasa i przez ca³e wieki stanowi¹ca rdzeù ezoterycznego nauczania w tajemnych bractwach (po nowo¿ytne wolnomularstwo!) to nie tylko historyczny wyró¿nik zachodniej cywilizacji, lecz tak¿e jedno z ¿ywych do dziœ jej Ÿróde³; przecie¿ poszukiwanie przez fizyków nowych geometrii przestrzeni to nic innego - twierdzi³ B. Russell - jak nawrót do pitagoreizmu..."http://www.universitas.com.pl/ksiazka/Zlota_liczba_1481.htmlKopia tego postu znajduje siê w dziale "3. Wszechœwiat i jego geometryczne wzorce"
http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=15.msg107#new
