Czas

[Michał-Anioł]

"  Niekiedy zagadnienia czwartego wymiaru rozwiązuje się, rozpatrując  czas jako czwarty wymiar przestrzeni. Przesłankę tego poglądu stanowi to, że w kinematyce czas uważany jest za konieczny warunek ruchu, jak przestrzeń. I ten związek między czasem i przestrzenią pozwala rozpatrywać czas jako jeden z wymiarów przestrzeni. Taki wniosek jest zupełnie prawidłowy, ale nie rozwiązuje problemu, dopóki zachowana jest idea  ruchu. Aby pojąć czas jako czwarty wymiar przestrzeni, konieczne jest psychologiczne przyswojenie idei ruchu i zrozumienie jego względności.

Teoria czasu jako czwartego wymiaru przestrzeni ma następujące znaczenie: Jeśli czas jest wymiarem przestrzeni, to — jak z tego wynika — nie poruszamy się w czasie, ale znajdujemy się bezpośrednio w nim. Zatem zdarzenia nie stają się, lecz istnieją. My tylko przechodzimy obok nich i przez nie. I za nami pozostają one takimi, jakimi były przy nas i jakimi były, zanim do nich doszliśmy. Według tej teorii przeszłości i przyszłości nie ma, jest tylko jedna teraźniejszość lub, wyrażając się inaczej i dokładniej, nasze ciała i wszystkie przedmioty, i zjawiska świata  cechują się rozciągłością w czasie. Zmiany z biegiem czasu nie istnieją, jest tylko różnorodny obraz w różnych punktach tej rozciągłości.

Idea czasu jako czwartego wymiaru przestrzeni została szczegółowo opisana w książce Tertium Organum. Na razie można powiedzieć tylko jedno: czas na pytanie o czwarty wymiar nie odpowie, dopóki uznajemy ideę ruchu w czasie. Dopóki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni, koniecznym dopełnieniem każdej liczby wymiarów, co oznacza, że za liczbę wymiarów w przestrzeni trójwymiarowej (jeśli uzna się czas za czwarty wymiar przestrzeni) należy uważać 3 + 1, w przestrzeni czterowymiarowej: 4 + 1; w ogóle według teorii stałego istnienia i rozciągłości w czasie liczba wymiarów zawsze wynosi n + 1, gdzie 1 oznacza czas.

 Hinton próbuje określić czwarty wymiar zarówno z punktu widzenia fizyki, jak i psychologii. Wiele miejsca w jego książkach zajmuje opis wypracowanej przez niego metody ćwiczenia świadomości w celu poznania czwartego wymiaru.

Jest to długi szereg ćwiczeń odbiorczego i wyobrażeniowego aparatu świadomości, wykorzystujących serie różnokolorowych sześcianów, które należy zapamiętać w jednym położeniu, potem w drugim, trzecim, a następnie starać się wyobrazić je sobie w nowych kombinacjach.

Osoby, które interesują się tą metodą, powinny sięgnąć do książek Hintona, ponieważ nie sposób wyłożyć w skrócie systemu tych ćwiczeń.

Podstawowa idea, jaką kierował się Hinton przy tworzeniu tej metody ćwiczeń, sprowadza się do tego, że aby przebudzić „wyższą świadomość”, należy „unicestwić siebie” w wyobrażeniu i świadomości świata, to znaczy trzeba się nauczyć poznawać i wyobrażać świat  nie z osobistego punktu widzenia (jak zazwyczaj poznajemy i wyobrażamy), lecz takim, jakim on jest. Przy tym trzeba się najpierw nauczyć  wyobrażać sobie rzeczy nie takimi, jakimi się wydają, ale takimi, jakimi są, chociażby po prostu geometrycznie, następnie zaś powinna się już pojawić zdolność  ich poznawania, to znaczy widzenia takimi, jakimi one są.

 Hinton twierdzi, że jeśli w czwartym wymiarze istnieje zdolność widzenia, to przedmioty naszego świata będziemy widzieć zupełnie inaczej, nie tak, jak zwykle.

Zazwyczaj widzimy przedmioty powyżej lub poniżej nas, lub też na równi z nami, z prawej lub z lewej, przed nami lub za nami zawsze z tej strony, którą się ku nam zwracają, a także w perspektywie. Nasze oko jest instrumentem skrajnie niedoskonałym: daje w wysokim stopniu błędny obraz świata. To, co nazywamy perspektywą, jest w istocie deformacją widzianych przedmiotów, spowodowaną źle zbudowanym instrumentem optycznym — okiem. Widzimy przedmioty zdeformowane. Tak samo je sobie wyobrażamy. Owo wyobrażanie sobie zdeformowanych przedmiotów jest nawykiem, to znaczy przyzwyczajeniem stworzonym przez nasze niedoskonałe widzenie, które osłabia zdolność wyobrażania. Nic nas jednak nie zmusza, abyśmy koniecznie wyobrażali sobie przedmioty świata zewnętrznego w ich zdeformowanym kształcie.  "

Piotr D. Uspienski

http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

[Jerzy Karma]

Hinton ma rację, że w czwartym wymiarze przedmioty ujrzymy inaczej. Możemy to stwierdzić już tutaj. Bowiem przesłanek mamy dość.
Wiemy, iż to zmysły /mózg to też zmysł/ określają stan naszego widzenia. Np. oko powoduje widzenie dwuwymiarowe i dopiero regularne ukształtowanie form świata i ruch pośród nich kształtują program w mózgu, który powoduje trójwymiarowy odbiór świata. Zatem dodatkowy zmysł może mieć dużą zmianę na naszą ogólną percepcję.
Widzimy zatem nie tylko samymi oczami. Jeśli za widzenie uznamy już samą zdolność odbioru rzeczy w przestrzeni, to "odpowiednio wrażliwe" osoby mogą widzieć słuchem, choć przyznam, że nie wiem do końca, czy to słuch wyczuwa masę materii, czy jakiś inny zmysł - gdy wydaje się być cicho, lecz masa jest wyczuwalna bezdotykowo. Niektórzy obserwując bardziej spektakularne działanie tej zdolności /także u mistrzów sztuk walki/ nazywali to szóstym zmysłem.
Tak już jest, że każdy dodatkowy nazywa się szóstym, więc inni szóstym nazywają zdolność jasnowidzenia. /Podobnie niektórzy nazwali czas czwartym wymiarem przestrzeni./

Z ludzkim widzeniem jest jak z czasem. Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym świecie. I dobrze, bo kierujemy się tym - co tu jest przydatne.
Jeśli więc oko widzi źle, to zdolność poruszania się w przestrzeni pozwoliła stworzyć w mózgu program, który złe widzenie oka skorygował. Zatem nasz mózg pokazuje nam świat w trzech wymiarach zupełnie poprawnie - co możemy sprawdzić ruszając ku widzianym przedmiotom.
Okazuje się wówczas, że dotyk potwierdzi nam to - co ukazał mózg. Przedmioty będą dokładnie tej samej formy - zatem niezdeformowane.
Jeśli jednak ktoś zmieni formy przedmiotów i przestrzeni nadając im regularność i kąty przez nas na co dzień nie spotykane - wówczas program nasz mózgu odczyta je wg innych układów odniesienia dając niezgodny obraz z rzeczywistością i ... nasz ruch w przestrzeni oraz dotyk ukażą nam, iż "źle widzieliśmy".
Pojęcie czasu, czym by nie było, jest bardzo pomocnym pojęciem w komunikacji - nawet jeśli każdy przez nie będzie rozumiał coś innego, to wszyscy intuicyjnie wiedzą, że dotyczy ono spraw związanych z naszą pamięcią i niewiedzą /niepamięcią/. Dlatego sam często używałem pojęcia czasu. Np. gdy nazwałem człowieka "rośliną czasu". Rośniemy zatem w czasie nie mając możliwości przemieszczania się w nim w sposób przestrzenny. Podobnie jak roślina - choć stoi w trzech wymiarach, nie porusza się w nich tak jak zwierzęta, choć rośnie w trzech wymiarach. Podobnie człowiek rośnie w czasie.
Wzrost rośliny jest jej czasem. Co jednak się stanie z owym czasem, gdy roślina stanie się dojrzała? A co by było, gdyby oderwała się "od korzeni" i poszła w "nowy świat" i w "nowy czas"? :-)
Zatem i tu wygląda na to, że czas jest czymś subiektywnym i tworzą go jedynie doświadczane zjawiska.
Jednak to, że coś jest subiektywne, w tych wymiarach nie znaczy, iż mało istotne. Bowiem niezwykle silnie podlegamy tym subiektywizmom. Nawet jeśli nazywano je mają. Zresztą i Boga nazywano największym magikiem :-) My jednak tkwimy po uszy w oczarowaniu :-)
Iluzja jest naszą rzeczywistością tak dalece - jak daleko jesteśmy złożeni z iluzji. Magnes przyciąga bardzo silnie inny magnes - póki jest magnesem. I to przyciąganie jest jego rzeczywistością.
Podobnie czas jest rzeczywistością człowieka, gdyż działają tu wielkie siły. Chociaż docierają niczym bajki doniesienia o ludziach, którzy uwolnili się od własnej natury, a w ten sposób uwolnili się od wpływu owych sił. Słyszymy o tym... jedni nie wierzą, inni marzą... Wszyscy jednakowo trwając w swojej ukochanej naturze.
Zresztą: Dlaczego nie trwać? Skoro jak powiedział jeden mój przydzielony przez los znajomy: Nie chcę nieba, bo w niebie nie byłoby boksu. ;-)
Możliwe, że otrzymaliśmy to - czego pragnęliśmy. Nawet jeśli już pragnienia trochę się zmieniły :-) I dokładnie tak to też opisują Wedy mówiąc: Bóg daje duszy to, czego pragnęła. Do tego doświadczyć tego z obu stron, czyli np.: Chcesz zabijać? Będziesz zabijał i będziesz zabijany. By smak był pełny. I jak ktoś zechce dodać: Bilans zerowy.
Zatem niebiańska księgowość.

"Dopóki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni"
Piotr D. Uspienski
http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

to nie czas powoduje zjawiska, lecz zjawiska sprawiają wrażenie czasu

Napisałem na: http://www.boga.fora.pl/paranormalne-czy-normalne,13/czas-wg-totalizmu,160.html#825 kilka rzeczy:
1. Czas to nic innego jak oddziaływania. Tych zaś jest niezliczona ilość. Oczywiście istnieją potężnie oddziałujące czynniki czasu, jak i czynniki czasu działające w sposób tak nikły, że można je określić jako mikroczas.
2. Każdy element tego i nie tego świata oddziałujący na mnie jest czynnikiem czasu.

Tam także podaję ujęcie czasu wg totalizmu. Z jednej strony zgadzam się z tym ujęciem, gdyż wskazuje ono na źródło naszego postrzegania czasu - naszego bycia w czasie; lecz z drugiej strony to tylko postrzeganie - wrażenie, nie zaś obiektywne zjawisko.

"Dopóki istnieje idea ruchu, czas jest koniecznym warunkiem percepcji wszelkiej przestrzeni, koniecznym dopełnieniem każdej liczby wymiarów, co oznacza, że za liczbę wymiarów w przestrzeni trójwymiarowej (jeśli uzna się czas za czwarty wymiar przestrzeni) należy uważać 3 + 1, w przestrzeni czterowymiarowej: 4 + 1; w ogóle według teorii stałego istnienia i rozciągłości w czasie liczba wymiarów zawsze wynosi n + 1, gdzie 1 oznacza czas."
Piotr D. Uspienski
http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/paradygmat_wyobrazni/uspienski_4ty_wymiar.htm

Należy tu dodać jeszcze, że tylko dla "czasu rośliny" - czyli czasu liniowego.
Jeśli rozwiniemy sam czas na liczbę wymiarów i zaczniemy rozpatrywać trójwymiarowy czas, wówczas wymiary przestrzenne mogą inaczej przebiegać z wymiarami czasu.
Samo przemieszczanie się w czasie wprowadza już w inny - dodatkowy - wymiar czasu. I jest tożsame z nowego rodzaju władzą nad materią - nad czynnikami. Co wskazuje, że czas jest określony przez relację z czynnikami. Te zaś wynikają z naszej natury, percepcji, stanu umysłu - nie mentalnej myśli, bo umysł to coś ZNACZNIE więcej. Mentalna myśl objawia się tu w niezwykle nikły sposób.
Gdyby czas był czymś innym niż czynniki, nie byłoby możliwe przemieszczanie się w nim nawet w "sposób rośliny ludzkiej".

[Michał-Anioł]

Mam wrażenie że nastąpiła tu jakaś korekta przy przenoszeniu wątku


Do Michała:
 Popatrz teraz na dół, a zobaczysz, że jest informacja, iż ten Twój post miał modyfikację - którą jest ten dopisek.

[east]

Jerzy Karma napisał :

Z ludzkim widzeniem jest jak z czasem. Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym świecie. I dobrze, bo kierujemy się tym - co tu jest przydatne.

Michał Anioł napisał

Podstawowa idea, jaką kierował się Hinton przy tworzeniu tej metody ćwiczeń, sprowadza się do tego, że aby przebudzić „wyższą świadomość”, należy „unicestwić siebie” w wyobrażeniu i świadomości świata, to znaczy trzeba się nauczyć poznawać i wyobrażać świat  nie z osobistego punktu widzenia (jak zazwyczaj poznajemy i wyobrażamy), lecz takim, jakim on jest. Przy tym trzeba się najpierw nauczyć  wyobrażać sobie rzeczy nie takimi, jakimi się wydają, ale takimi, jakimi są, chociażby po prostu geometrycznie, następnie zaś powinna się już pojawić zdolność  ich poznawania, to znaczy widzenia takimi, jakimi one są.

Widzenie rzeczy takimi , jakie one są ? Czyli jakimi ? Wprowadzamy jakiś dodatkowy aspekt poznania, dodatkowy wymiar , ale czy obiektywy ? Czy jednoznaczny i taki sam dla każdego badającego  ? Weźmy na przykład sposób geometryczny.  To , co robi Nassim jest fascynujące , gdyż wyjaśnienia rzeczywistości, które podaje odbywają się w sposób ściśle matematyczny. Jest to jakiś sposób, ale nie ma w nim mowy o odmiennym postrzeganiu. W dalszym ciągu używamy tylko tych zmysłów, które mamy .

We wstępie tego posta wkleiłem interesujące , jak mi się wydaje, zdanie Jerzego. Interesujące o tyle, że zauważa on iż  "Widzimy odpowiednio do naszych potrzeb w tym świecie. I dobrze, bo kierujemy się tym - co tu jest przydatne."
To ważne zdanie. Niedawno spotkałem osobę , która wyraziła ciekawą koncepcję, iż pierwsi inteligentni ludzie mieli aktywny dodatkowy zmysł, którego my obecnie nie posiadamy  - tzw "trzecie oko" . Niestety, w trakcie ewolucji ten organ przestał być używany i zanikł. Zastanawiałem się dlaczego?  Są ludzie, którzy nawet dzisiaj z tego korzystają więc można przypuszczać, że po prostu organ ten uległ wyłączeniu . Czyżby przestał być przydatny ? A może został wyłączony  ? ( ten problem na razie zostawmy bo wymagałby wprowadzenia "spiskowej teorii dziejów" ).
Za pomocą trzeciego oka można było czerpać energię, tzw pranę wprost z kosmosu. Można też było widzieć energie kształtów czy też aurę drugiego człowieka, a nawet pole magnetyczne ( wyjaśniałoby to tajemnicze podróże pradawnych wikingów do Ameryki , czy tez migracje ludności po Pacyfiku ). Podobno jaskiniowy człowiek malował wyobrażenie mamuta na ścianie po to, aby nawiązać z nim kontakt i przekazać, że będzie na niego polował i że go zabije, aby zjeść Wtedy w praktyce używał trzeciego oka. Było to wielce praktyczne ćwiczenie, gdyż w ten sposób myśliwy obmyślał dokładny plan polowania i dodawał sobie odwagi. Według tej koncepcji, zwierzęta wyczuwały intencje myśliwego i łatwiej poddawały się jego planom. To właśnie w ten sposób człowiek miał podporządkować sobie cały świat zanim wkroczył w erę cywilizacji technicznej.

Koncepcja trzeciego oka wyjaśnia również poniekąd dlaczego ludzie na całej Ziemi malowali te same symbole krzyży otoczonych koncentrycznymi kołami / wieńcami . W filmie Tunderbolts of Gods , Talbota ( http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?topic=45.msg170#msg170 ) pojawia się twierdzenie, że ludzie wtedy obserwowali na niebie zjawiska ( elektryczne ), których dzisiaj już nie ma i jest to, według mnie, najsłabsze ogniwo całego wywodu w tym filmie, bo nikt nie jest w stanie podać  DLACZEGO tych zjawisk już nie ma. Natomiast koncepcja trzeciego oka wyjaśnia, że to nie zjawiska zanikły , lecz organ, dzięki któremu człowiek mógł obserwować te zjawiska.

I tutaj pojawia się pytanie o to DLACZEGO ten dodatkowy organ miał się zdezaktywować.

W tym momencie chciałbym wprowadzić koncepcję  Hintona  , a mianowicie "że aby przebudzić „wyższą świadomość”, należy „unicestwić siebie” w wyobrażeniu i świadomości świata, to znaczy trzeba się nauczyć poznawać i wyobrażać świat  nie z osobistego punktu widzenia ". Trzecie oko , lub jak nazywa to Hinton -połączenie z "wyższą świadomością "   jest utrudnione z powodu "osobistego punktu widzenia", o którym my moglibyśmy napisać jako o EGOTYCZNYM  punkcie widzenia. O tym samym piszą publicyści powołując się na zanik więzi człowieka z naturą. Ten zanik więzi spowodowany jest rozbuchanym ego.  W swojej pysze ego nazywało rdzenną ludność żyjącą od wieków w zgodzie z naturą - dzikusami. Z tego powodu ego w okrutny sposób niemalże wytępiło   Indian  - rdzennych mieszkańców obu Ameryk, Inków, a mieszkańców Afryki uznano za podludzi i uczyniono z nich niewolników. Dzisiaj nie ma już jaskrawych tego przejawów, ale zwróćcie choćby uwagę na ignorancję z jaką ego usiłuje modyfikować naturalną żywność, patentować ją, tak jakby było jej stworzycielem. Przykładów można by mnożyć, ale każdy wie o co mi chodzi więc się powstrzymam .  Zatem według mnie czynnikiem , który odebrał człowiekowi prawdziwą jego moc i naturalnie potężne możliwości jest jego własne ego.

Wracając do czasu.

Powiedzmy ,że człowiek okiełzna swoje ego , zmniejszy je do rangi narzędzia , a tym samym uwolni drzemiące w nim możliwości. Odblokował swoje naturalne połączenie z wyższą świadomością i na powrót aktywował trzecie oko. Jak wówczas zmieniła by się koncepcja czasu i postrzeganie czasu ?
Możemy to prześledzić na przykładzie kalendarza Majów ( jak i samej kultury Majów ), który opierał się na cyklach astronomicznych ( kalendarz haab ) , ale przede wszystkim służył do rozwoju duchowego prowadząc człowieka - istotę połączoną z całym uniwersum- przez całe jego życie ( kalendarz tzolkin ). Czas pełnił u Majów rolę świętą. Oba kalendarze - haab i tzolkin - były ze sobą ściśle sprzężone. Haab służył celom administracyjnym , księgowym i innym codziennym, tak samo , jak nam służy kalendarz gregoriański, zaś tzolkin służył człowiekowi jako elementowi wszechświata, ale jednocześnie umożliwiał im korzystanie z tej potęgi wszechświata. Wystarczy spojrzeć na maestrię, precyzję i ponadczasowość wykonania majańskich piramid. Dzięki tzolkin Majowie byli w stanie przewidzieć przyszłość. Do tego stopnia, że ich cywilizacja nagle zniknęła z powierzchni Ziemi. Majowie odeszli, zniknęli bez śladu. Dzisiaj czytamy o nich jako o "Tkaczach czasu, graczach uniwersum"  (autor Magda Wimmer).
Przy całej swojej przemyślności odnośnie odmierzania czasu , życia czasem i w nim , Majowie zawsze wskazywali na dwa niezmienne aspekty czasu : życie toczy się zawsze TERAZ oraz na powiązanie czasu i życia w teraz, ze wszystkim , co żyje. Do tego stopnia, że do dziś zachowało się majańskie pozdrowienie ( jak u nas "cześć" ) "In Lakee`ch" = ja to inny Ty.
Dosłownie ( cytat z książki Majowie Tkacze Czasu, Gracze Uniwersum ) " Ich celem było ciągłe wskazywanie na znaczenie wzoru  13  liczb i 20 słońc-symboli, dla ludzi i wszystkich innych istot żyjących , dla planety Ziemia i dla całego Uniwersum. Pokazali, że wszystko jest ze sobą wzajemnie powiązane i że wzór małej części jest taki sam , jak wzór wielkich połączeń ". Znali więc również fraktalność wszechświata.
Napisałem o tym, gdyż rozważając o czasie nie sposób jest pominąć tak ważnej koncepcji, jaką posługiwali się Majowie.
Ich wiedza jest tajemnicza i nie wiemy skąd mogłaby pochodzić, chociaż oni sami wskazują na jej pozaziemskie pochodzenie . Cokolwiek przez to rozumieć kultura Majów nie rozkwitła dzięki jakimś obcym, pozaziemskim istotom, tylko dzięki nim samym. Bez względu na to skąd pochodziła ich wiedza. Zatem i w ich przypadku, podejrzewam, istniał bezpośredni kanał komunikacji z "wyższą świadomością". Kanałem tym jest oczywiście koncepcja trzeciego oka jako narzędzia do wyższego wymiaru.
Moim zdaniem.

[Leszek]

Prosimy Was o pisanie nowych postów w tym temacie w nowej lokalizacji.

Tutaj: http://forum.swietageometria.info/index.php/topic,223.msg1440.html#msg1440

Wątki przekopiowane do nowej lokalizacji będą tutaj zamykane i z podaniem linka do nowej lokalizacji - jak wyżej.
(Jest to zawsze link do OSTATNIEGO posta, który widzisz w wątku na starym forum)

Przepraszamy za mały kłopot, bo trzeba się zarejestrować ponownie w nowej lokalizacji. Mogę (jako admin) zrobić to za każdego, który sobie tego zażyczy i przesłać mu na e-maila nowe hasło (z nowego forum), które sam  łatwo sobie zmieni w zakładce PROFIL/Ustawienia dotyczące konta.  Wyślę wszystkim instrukcję jak to zrobić.

Wszystkich poinformuję w środę/czwartek o powodach przenoszenia forum.
Wyślę wówczas wszystkim forumowiczom wiadomość na PW.

Przepraszamy za tą niedogodność. Liczymy na wyrozumiałość.

Pozdrawiamy!

Zespół Forum