Choose fontsize:
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.
 
Strony: 1   Do dołu
  Drukuj  
Autor Wątek: Manuskrypt Voynicha - najbardziej tajemnicza księga świata  (Przeczytany 6315 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.
Leszek
Administrator
Ekspert
*****
Wiadomości: 1391



Zobacz profil WWW Email
« : Grudzień 04, 2009, 15:37:23 »

Manuskrypt Voynicha - najbardziej tajemnicza księga świata

Manuskrypt Voynicha – pergaminowa księga oprawiona w skórę składająca się ze 136[1] dwustronnie zapisanych (do dziś przetrwało 120) welinowych kart formatu 6 na 9 cali (15 x 22,5 cm) pokrytych rysunkami, wykresami i niezrozumiałym pismem. Swoją nazwę zawdzięcza Wilfriedowi M. Voynichowi, amerykańskiemu antykwaryście i kolekcjonerowi antyków polskiego pochodzenia, który w roku 1912 nabył rękopis od oo jezuitów z Willi Mondragone we Frascati koło Rzymu. Do dziś manuskrypt uchodzi za jeden z najbardziej tajemniczych manuskryptów średniowiecza, ponieważ jego autor, pismo oraz język do dziś pozostają nieznane. Pierwsza podobizna rękopisu (faksymile) została wydana w 2005 roku[2].


Rozkładane ilustracje w manuskrypcie przedstawiają diagramy przypominające obiekty astronomiczne.


Manuskrypt Voynicha jest przedmiotem intensywnych badań prowadzonych przez profesjonalnych kryptologów, jak i amatorów, m.in. przez uznanych amerykańskich i brytyjskich specjalistów od łamania kodów, którzy działali podczas II wojny światowej (żadnemu z nich nie udało się rozszyfrować ani jednego słowa). Ta seria niepowodzeń spowodowała, że manuskrypt stał się słynnym przedmiotem kryptologii historycznej (...)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Manuskrypt_Voynicha

Co do zawartości Manuskryptu Voynicha, to tak naprawdę nikt nie jest w stanie powiedzieć nic pewnego, jako że do dziś nie został odczytany. Ilustracje jednakże mogą sugerować, że jest to jakaś księga alchemiczna, której treść autor chciał zachować w tajemnicy. Manuskrypt składa się z kilku rozdziałów, przynajmniej tak można wywnioskować z ilustracji, choć nie ma gwarancji na to, że są one związane z treścią:

    * Sekcja zielarska: wiele nie zidentyfikowanych i fantastycznych roślin;
    * Sekcja astronomiczna: z większością symboli zodiakalnych;
    * Sekcja biologiczna: "anatomiczne" rysunki i ludzkie postacie;
    * Sekcja kosmologiczna:  z kołami, gwiazdami i niebiańskimi sferami;
    * Sekcja farmaceutyczna: z nazwami i częściami roślin;
    * Sekcja przepisów: wiele krótkich paragrafów.

Dodatkowo znaleźć tam można:

    * stronicowanie i zbieranie numerów (sygnatur);
    * kilka "sekwencji-kluczy", przewijających się przez całą księgę;
    * trochę staroniemieckiego pisma, prawdopodobnie dodanego później;
    * nazwy miesięcy w sekcji astronomicznej, prawdopodobnie dodane później;
    * kilka przykładów obcego pisma, innego od reszty manuskryptu;
    * tekst znajdujący się na ostatniej stronicy dokumentu, nie będący częścią Manuskryptu, który można odczytać jako: "michiton oladabas", być może wskazówka - klucz do odszyfrowania tekstu.

Istnieje kilka teorii na temat zawartości Manusklryptu Voynicha:

    * jest to zbiór odkryć i wynalazków Rogera Bacona, zapisany bardzo skomplikowanym kodem,
    * stek bzdur, napisany przez średniowiecznego włoskiego szarlatana, mający zaimponować jego klienteli,
    * rzadki modlitewnik Katarów, który nie został zniszczony przez Inkwizycję,
    * ciąg znaków bez żadnego znaczenia, sprokurowany przez dr Johna Dee i Edwarda Kelly'ego w celu wyłudzenia pieniędzy.

http://www.teksty.gildia.pl/kormak/manuskrypt_voynicha

Inne:
http://www.paranormalne.pl/index.php?showtopic=13686&st=0&p=222131&#entry222131
« Ostatnia zmiana: Grudzień 04, 2009, 16:11:50 wysłane przez Leszek » Zapisane

miłość radość piękno
Echnaton
Aktywny użytkownik
***
Płeć: Mężczyzna
Wiadomości: 241



Zobacz profil Email
« Odpowiedz #1 : Maj 24, 2010, 17:26:06 »

Manuskrypt Voynicha dzieli od blisko stulecia naukowców i amatorów. Jedni twierdzą, że to autentyk, inni, że fałszerstwo. Najnowsze analizy tej księgi dowodzą jednak, że ten artefakt faktycznie powstał ponad pół tysiąclecia temu.

Nie wiadomo jaki tytuł nosi ta księga. Oficjalnie mówi się o niej Manuskrypt Voynicha, od nazwiska antykwariusza Wilfrieda M. Voynicha. To oprawiona w skórę księga spisana na welinowym pergaminie, o wymiarach ok. 15 na 22,5 cm. Do dziś przetrwało 120 stron z początkowych 272. Treść tego manuskryptu jest podzielona na części, te zaś na rozdziały. Z ilustracji, którymi księgę bogato opatrzono, można wywnioskować, że mówi ona o takich dziedzinach, jak astronomia lub astrologia, zielarstwo, wodolecznictwo.

Voynich w 1912 r. kupił rękopis od jezuitów z Villa Mondragone we Frascati pod Rzymem. Zakonnicy nie byli zainteresowani niezrozumiałym zielnikiem, za jaki księgę uważali, a Voynicha zaintrygowała właśnie tajemniczość znaków na pergaminowych kartach.

Trzeba przyznać, że nie tylko wspomniana księga jest niezwykła. Także jej odkrywca, to nietuzinkowa postać. Wilfrid Michael Voynich, urodzony 31 października 1865 r. w Telszy, zmarły 19 marca 1930 r. w Nowym Jorku, był Polakiem z polsko-litewskiej rodziny szlacheckiej. Nazywał się Michał Habdank-Wojnicz. W 1885 r. wstapił do założonej przez Ludwika Waryńskiego organizacji rewolucyjnej Proletarjat. W 1886 r. został aresztowany przez carską policję i zesłany na Syberię, skąd uciekł w 1890 r. Następnie trafił do Londynu gdzie w 1893 r. ożenił się z Ethel Lilian Boole, córką angielskiego matematyka George Boole. W 1914 r. wyjechał z żoną do USA, gdzie przybrał nazwisko Voynich i zajął się działalnościa antykwaryczną.



Wróćmy do zagadkowego manuskryptu. Wg badań prowadzonych najpierw przez Voynicha, a potem zastępy naukowców i amatorów, pierwsza wzmianka o księdze pojawiła się ok. 1585 r. Manuskrypt trafił wówczas do Pragi, na dwór cesarza Rudolfa II. Rudolf, którego panowanie trwało do 1552 do 1612 r., ineresował się wszystkim, co tajemne - wspierał prace alchemików, astrologów i wywoływaczy duchów, poza tym kolekcjonował niezwykłe przedmioty. Źródła mówią, że Manuskrypt Voynicha za 600 dukatów sprzedał cesarzowi angielski alchemik, astrolog i szpieg John Dee. Po latach księga w niejasnych okolicznościach trafiła z praskich zbiorów cesarza do jezuitów we Frascati.

Przeprowadzone w latach 70. XX-go w. analizy metodą radiowęglową wykazały, że pergamin, na którym spisano księgę powstał pomiędzy 1300 a 1660 r. Te mało precyzyjne ustalenia były poddawane w wątpliwość przez wielu badaczy. Stawiano nawet hipotezę, że księgę sfałszowano na początku XX-go w., a głównym podejrzanym był sam Voynich. Ten stan rzeczy zmieniły jednak najnowsze analizy pergaminu i atramentu przeprowadzone przez ekspertów z uniwersytetu stanowego Arizony w Tucson w grudniu 2009 r. Amerykańscy naukowcy stwierdzili, że Manuskrypt Voynicha powstał pomiędzy rokiem 1404 a 1438. Mamy więc jeden pewnik – księgę spisano 600 lat temu.



Voynich badał księgę aż do swej śmierci. W 1960 r. wdowa po antykwariuszu przekazała anuskrypt nauce - właścicielem artefaktu stała się biblioteka Uniwersytetu Yale, gdzie do dziś Manuskrypt się znajduje.

Na pierwszy rzut oka Manuskrypt Voynicha przypomina inne almanachy wiedzy z okresu od XV do XVII w. Jednak botanicy nie są w stanie ustalić, jakie rośliny namalowano na stronach księgi, a astronomowie wskazać konstelacje umieszczone na załączonych tam mapach nieba. Poza tym językoznawcy i kryptolodzy nie potrafią stwierdzić w jakim języku i jakim pismem, czy też kodem, skreślono treść manuskryptu.

Na temat Manuskryptu Voynicha powstało wiele hipotez. Wg niektórych badaczy jest to tajna księga templariuszy, gdzie opisano ich sekretne praktyki magiczne i lokalizację ukrytych skarbów. Inna koncepcja mówi, że to święta księga Katarów, która przetrwała rozprawę Kościoła z tą sektą. Inni twierdzą, że Manuskrypt Voynicha jest zaszyfrowanym kompendium wiedzy jakiegoś alchemika, czy uczonego. A nawet że to księga spisana językiem aniołów.

Fizyk z Yale, dr W. Benett stwierdził w 1976 r., że tekst wykazuje pokrewieństwo z językami Polinezji, a wg brazylijskiego uczonego J. Stolfle, może to być fonetyczny zapis w języku chińskim.

W kwietniu 2007 r. wyniki analizy komputerowej tajemniczej księgi przedstawił Austriak dr Andreas Schinner, fizyk teoretyczny i ekspert w dziedzinie programowania z Uniwersytetu im. Johannesa Keplera. Analizy statystyczne, wg Schinnera wykazują, że znaki, którymi spisano księgę, nie przekazują żadnej treści.

- To bełkot – twierdzi dr Schinner. - Statystyczne właściwości tekstu wskazują, że mamy do czynienia z żartem, albo oszustwem. Wcześniej, w 2004 r., do podobnego wniosku doszedł Brytyjczyk, dr Gordon Rugg z Uniwersytetu Keele. Wg niego, manuskrypt to dzieło oszusta.

- W tekście występują subtelne regularności struktury i rozkładu słów, dlatego nikt poważnie nie rozważał możliwości, że to dzieło jest najzwyczajniejszą w świecie mistyfikacją - stwierdzi dr Rugg w wypowiedzi dla mediów.

Czy faktycznie ta księga jest fałszerstwem? Ustalenie wieku manuskryptu dowodzi jednoznacznie, że nie wykonano go, aby wyłudzić pieniądze od cesarza Rudolfa. Nie jest też spreparowaną na początku XX-go w. „fałszywką”. Autorstwo i treść Manuskryptu Voynicha wciąż stanowi zagadkę.

Tadeusz Oszubski

http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,Najbardziej-tajemnicza-ksiega-swiata,wid,12298811,wiadomosc.html
Zapisane

Wolność daje kolosalną energię, intensywność i żywotność. Tracicie ją zupełnie, uznając autorytety profesorów, czy duchowych przywódców. Uczuciowo jesteście sentymentalni, ogromnie przywiązani do jakiegoś boga, czy jakiejs osoby. Nie daje to energii ponieważ kryje w sobie lęk. - Jiddu Krishnamurti
Strony: 1   Do góry
  Drukuj  
 
Skocz do:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap
BlueSkies design by Bloc | XHTML | CSS

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

gryzonie swietageometria poranaprzygode watahablackheart mohikanie