Klucz do prawdziwej Kabały
Wiele opisów metod kabalistycznych nie oferuje poważnemu uczniowi żadnych
teoretycznych szczegółów, nie mówiąc już o prawdziwych punkach odniesienia dla ich
praktyki. W większości podają one filozoficzne przedstawienie mikro- i makrokosmosu.
Nawet prymitywne nacje, niezależnie od rasy czy umiejscowienia, posiadały własną religię,
czy koncepcję Boga i w konsekwencji, również pewien rodzaj teologii. Każda teologia może
być podzielona na dwie części: część egzoteryczną i ezoteryczną, gdzie nauki egzoteryczne
przeznaczone są dla zwykłych ludzi, a wiedza ezoteryczna jest teologią wtajemniczonych i
wysokich kapłanów. Egzoteryczne nauki nigdy nie zawierały niczego o prawdziwej magii czy
kabale. Zatem jedynie magowie i kabaliści mogli stać się wtajemniczonymi ludów
prymitywnych.
Uczeń kabały nie może zatem uzyskać jakiegokolwiek poglądu o ideologii kabalistycznej,
gdyż z jednej strony nie jest w stanie odnaleźć drogi w tym wielkim poplątaniu opinii, a z
drugiej strony wciąż jest w ciemnościach z powodu sprzecznych twierdzeń podawanych w
różnych książkach.
Nauka kabały, tj. teurgia, jest bardzo stara i powstała w Oriencie. Od zarania czasu, starożytni
mędrcy ukrywali swoje największe sekrety w uniwersalnym, czyli metaforycznym języku, co
można zobaczyć na podstawie hieroglifów Egipcjan i innych ludów starożytnych. Starożytni
mędrcy mogli przekazywać swoją wiedzę jedynie w języku metafor, tj. w sposób
symboliczny. Zatem rozumienie ich nauk zawsze zależało od poziomu dojrzałości danego
ucznia. Cała mądrość Orientu została wyłożona jedynie w języku symbolicznym. Mądrość
pozostaje zatem tajemnicą dla niedojrzałych, czyli dla osób, które nie osiągnęły określonego
stanu dojrzałości poprzez rozwinięcie swojej indywidualności pod przewodnictwem mistrza,
guru. Dlatego aż do dzisiaj wszystkie prawdziwe książki wtajemniczenia zgadzają się ze sobą
odnośnie tego, że bez osobistego guru wtajemniczenie jest nie tylko niemożliwe, lecz nawet
niebezpieczne. Prawdziwy wtajemniczony musiał stopniowo tłumaczyć symboliczne
znaczenie zapisów swojemu uczniowi, zgodnie z jego rozwojem i uczył go symbolicznego, tj.
metaforycznego języka. Uczeń szybko przyzwyczajał się do języka swojego mistrza i
ponownie, był w stanie przekazywać mądrość jedynie w tej symbolicznej postaci.
Kabała jest nauką liter, nauką słowa i języka, lecz nie języka intelektu, a języka
uniwersalnego. Określenie „kabała” wywodzi się z języka hebrajskiego. Niektóre systemy
religijne używają innych nazw tej nauki. Na przykład w Indiach i Tybecie, nauka słów
nazywana jest Tantra. Inne systemy religijne z kolei mówią o „formułach” etc.
Za prawdziwego kabalistę można uważać jedynie człowieka, który – zgodnie z
uniwersalnymi prawami – jest w stanie prawdziwie zmaterializować w sobie boskość w taki
sposób, że będzie przemawiał jako bóstwo. Praktykujący kabalista jest zatem teurgiem,
ucieleśnieniem Boga, istotą, która jest w stanie stosować uniwersalne prawa w ten sam
sposób, co makrokosmiczny Bóg.
Mag, który po swoim wtajemniczeniu i osobistym rozwoju ku doskonałości, zrealizował
wewnątrz siebie połączenie ze swoim Bóstwem, może zgodnie z tym działać. Tak samo może
to robić i kabalista, z tą jedyną różnicą, że kabalista do zewnętrznego wyrażania swojego
boskiego ducha używa Boskiego Słowa. Każdy prawdziwy mag, posiadając władzę nad
uniwersalnymi prawami, może stać się kabalistą poprzez nabycie wiedzy o praktycznej
kabale. Struktury kabały przytaczane w wielu książkach z pewnością odpowiadają
teoretykowi, który chce poznać zasady, lecz są całkowicie niewystarczające w odniesieniu do
praktyki, która pozwala na właściwe stosowanie mocy słowa.
Funkcjonowanie i współdziałanie pomiędzy ciałem, duszą i duchem odbywa się w każdym
człowieku automatycznie, czy jest on wtajemniczony w naukę hermetyczną, czy nie. Dla
kabalisty jest to tabliczka mnożenia: zna on wszystkie procesy i jest tym samym w stanie
ułożyć swoje życie zgodnie z uniwersalnymi prawami.
Ta wiedza odróżnia wtajemniczonego od nie-wtajemniczonego, gdyż wtajemniczony,
nauczywszy się praw, wie jak praktycznie je wykorzystywać i jest w stanie równoważyć
wszelką dysharmonię pomiędzy ciałem, duszą i duchem. Poza tym, wtajemniczony poprzez
swoje świadome podejście do uniwersalnych praw, jest w stanie prowadzić rozważne życie w
zgodzie z tymi prawami i kroczyć ścieżką do doskonałości. Patrząc pod tym kątem, widać już,
że wtajemniczenie jest czymś bardzo wyjątkowym, oferującym szczególne spojrzenie na
życie. Wtajemniczony patrzy na świat zupełnie innymi oczyma niż pozostali ludzie. Różne
przeciwności losu, na jakie narażony jest wtajemniczony, nigdy nie uderzą go mocno i on
nigdy nie będzie cierpiał. Widać to wyraźnie po rozważeniu tego, co zostało powyżej
powiedziane.
Z kabalistycznego punktu widzenia, człowiek jest doskonałym ucieleśnieniem wszechświata,
gdyż został stworzony na obraz Boga. Człowiek jest najwyższą istotą na naszej ziemi i
wszystko, co w dużej skali ma miejsce we wszechświecie, ma również miejsce – w małej
skali – w człowieku. Widziany z hermetycznego punktu widzenia, człowiek przedstawia
miniaturowy świat, tj. mikrokosmos, w przeciwieństwie do wszechświata, makrokosmosu.
Zatem, z hermetycznego punktu widzenia, prawdziwy kabalista jest najwyższym
wtajemniczonym, gdyż działa on jako Bóg w miniaturowym świecie, mikrokosmosie, a
stosując prawa analogii, może stać się również aktywny w makrokosmosie.
Na drodze do doskonałości nie powinno być pośpiechu. Doskonałość we wszystkim wymaga
czasu i dojrzałości. Z hermetycznego punktu widzenia istnieją właściwie tylko dwie drogi:
droga do „świętości” i droga do „doskonałości”. Droga do świętości ma tak wiele systemów,jak wiele istnieje religii na ziemi. Ten, kto wybiera drogę do świętości, decyduje się na realizowanie w sobie tylko jednego bądź kilku boskich aspektów i zazwyczaj jest uważany za symbol danej boskiej idei. Poza kilkoma wyjątkami, jego świętość staje się przeszkodą –
biorąc pod uwagę świat, czy mniej dojrzałych ludzi – gdyż z powodu dewocji swoich
uczniów, wyznawców, naśladowców etc., często jest on hamowany w swojej misji, zadaniu i rozwoju.
Nie trzeba specjalnie podkreślać, że zrozumienie fundamentalnych
prawd, tj. praw uniwersalnych, wymaga magicznej równowagi na wszystkich trzech płaszczyznach. Ten, kto ściśle stosuje się do uniwersalnych praw na wszystkich trzech
płaszczyznach, kto rozumie je wyraźnie i całkowicie nad nimi panuje, jest nie tylko panem
swojego miniaturowego świata, lecz również panem wszechświata.
Ekspert kabały zaznajamia się z różnymi rodzajami wyliczeń i będzie w stanie idee wyrazić poprzez liczby, lub odwrotnie, przekształcać liczby w idee. Co więcej, będzie mógł rzekształcać je na liczby i ubierać liczby w litery. Czyniąc to, może on poznawać własną jaźń, a tym samym, również Boga. Kabalista będzie rozumiał doskonałość praw, będzie wiedział, że dobro i zło, brane dosłownie, są jedynie religijnymi wyrażeniami, bo w rzeczywistości oba pierwiastki, tj. pozytywny i negatywny, są konieczne, gdyż jeden nie może istnieć bez drugiego. Kabalista zawsze będzie kierował się ku dobremu i nigdy nie będzie gardził negatywnym; będzie starał się je opanować, gdyż Stwórca nie stworzył niczego nieprzydatnego.
Całą książkę znajdziesz tu:
http://franzbardon.pl/pliki/KluczDoPrawdziwejKabaly.pdf