Historia Lubi się Powtarzać!?

[Michał-Anioł]

Coraz częściej zacząłem się spotykać z taką nazwą :Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego co nieodparcie mi się kojarzy z obecną Unią E.

Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego pierwsza wzmianka 1254, do 1512 Święte Cesarstwo Rzymskie, niem. Heiliges Römisches Reich , (łac.) Sacrum Romanum Imperium , nazwa odwołująca się do idei jak i tworu politycznego średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europy.
Posługiwano się tą nazwą w odniesieniu do terytorium podlegającego monarchom używającym tytułu "cesarza rzymskiego" i miała ona oznaczać instytucjonalną oraz ideową ciągłość pomiędzy uniwersalnym  i chrześcijańskim cesarstwem rzymskim epoki późnego antyku a godnością cesarską przyjętą najpierw przez Karolingów, królów Franków, a potem ich następców w Niemczech, Ludolfingów i kolejnych królów niemieckich. W 1157 r. pojawiła się w piśmiennictwie niemieckim formuła "Święte Cesarstwo", natomiast fraza "Święte Cesarstwo Rzymskie" jeszcze później, w 1254 roku. Król niemiecki miał być jednocześnie królem Italii  (jako następca Ostrogotów i Longobardów) i uniwersalnym cesarzem rzymskim dla łacińskiego Zachodu, rówieśnikiem i odpowiednikiem bizantyjskiego cesarza dla greckiego Wschodu.

Dopiero w 1441 r. pojawiła się potoczna nazwa (nigdy urzędowa) "Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego", która, inspirowana niemieckimi ambicjami narodowymi i złupieniem Rzymu 86 lat później, miała wyrażać immanentną przynależność godności cesarskiej do monarchów wybieranych przez kraje niemieckie zgodnie z ich prawami. Nazwa ta przetrwała także w historiografii jako popularne określenie Rzeszy Niemieckiej późnego średniowiecza i okresu XVI-XVIII wieku, jednakże w aktach prawnych Cesarstwa pojawiła się tylko raz i, co należy podkreślić, nigdy nie funkcjonowała jako urzędowa nazwa jakiegokolwiek państwa. Usankcjonowana prawnie[1]  nazwa organizacji została w 1512 jako Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation , Sacrum Romanum Imperium Nationis Germanicæ istniejąca do 1806 unia chrześcijańskich terytoriów Europy Centralnej.

Więcej tutaj
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99te_Cesarstwo_Rzymskie_Narodu_Niemieckiego

Historia lubi się powtarzać (vide ostatnie info z Niemiec)
Zwróćcie uwagę jak długo rządzili ówczesną Europą

Należy pamiętać, że ciągłość instytucjonalna cesarstwa rzymskiego formalnie nigdy nie została przerwana. W 476 r. n.e. król ostrogocki Odoaker uznał się symbolicznie wasalem Zenona, cesarza wschodniego. Po upadku państwa ostrogockiego zawsze któryś z italskich możnych przyjmował tytuł cesarski, choć oczywiście nie był w stanie wymusić uznania swojego autorytetu przez ówczesnych władców. Przyjęcie godności cesarza rzymskiego najpierw przez Karola Wielkiego w 800  roku, a potem Ottona I w 962 należy traktować jako odnowienie realne Cesarstwa Rzymskiego, jednakże na płaszczyźnie ideologiczno-formalnej było to jedynie przekazanie owej godności, nigdy nie zarzuconej, w nowe ręce. Współczesna historiografia uznaje datę 962  roku jako początek istnienia Świętego Cesarstwa Rzymskiego z uwagi na to, że od tego momentu tytuł cesarzy rzymskich dla świata zachodniego został na trwałe związany z tronem niemieckim.

[Raistlin]

Z tego co pamiętam z lekcji Historii to po Niemcach do kontynuowania Cesarstwa Rzymskiego zabrała się także Rosja, a że u nich jak coś raz postanowili tak się tego trzymają, toteż wątpię, żeby jej te aspiracje wyparowały. Tak więc jeśli coś to mamy dwa państwa które ewentualnie aspirować do tytułu Cesarstwa.

Z tego co też pamiętam to historycznie Rosja nie wyrzekła się aspiracji do połączenia wszystkich ziem należących do Rusi dlatego tak zawzięcie chcę odzyskać kontrole nad wszystkimi Państwami ZSRR. Tak więc ewentualne Cesarstwo mogło by objąć także Polskę.

UE mogła by także być takim cesarstwem, ale niesądzeń, żeby kiedykolwiek doszło by do takiej sytuacji, że Niemcy zdominowały by wszystkie inne państwa z Wielką Brytanią i Francją na czele.

Tak więc, jeśli już wyszukiwać gdzieś Cesarstwa Rzymskiego to w Rosji. Jest ona jednym krajem-Mocarstwem, a nie jakimś dziwnym związkiem kilkudziesięciu krajów z których każdy dba o własne interesy. Na razie UE trzyma się nieźle ale jak długo? A Rosja będzie trwać 

A i tak czy Rosja, czy Niemcy, to i tak my Polacy mamy przechlapane.


Pozdrawiam 

[Michał-Anioł]

Co to właściwie znaczy feudalne państwo i kim byli masoni w przed rewolucyjnej Francji.
Ciekawie wyglądają liczby 300 000 ludzi było w stanie utrzymać w szachu 26mln.



Systemem społeczno-politycznym Francji przedrewolucyjnej był feudalizm, którego rodowód sięgał średniowiecza. Zgodnie z nim społeczeństwo francuskie było podzielone na stany. Pierwszym stanem było duchowieństwo Kościoła rzymskokatolickiego, które liczyło ono w przededniu rewolucji około 120 tysięcy członków. Do Kościoła należała jedna dziesiąta ziem uprawnych. Dochody z tych włości płynęły głównie do kiesy wysokich dostojników, a tymi mogli zostać głównie szlachcice, co tworzyło podziały w samym Kościele. Niższe duchowieństwo było więc niezadowolone i nastawione reformatorsko.[potrzebne źródło]

Stanem drugim była szlachta w liczbie około 180 tysięcy. I tu również istniały wewnętrzne podziały. Dostęp do dworu i władzy – miała przede wszystkim bogata arystokracja. Uboższa szlachta, bez wielkich majątków, mogła najwyżej zajmować wysokie stanowiska w biurokracji, armii i administracji na prowincji. Stan szlachecki był stanem najbardziej uprzywilejowanym. Wspólnota stanowa gwarantowała mu prawa i przywileje niedostępne dla reszty społeczeństwa. Do panów feudalnych należała przeważająca część gruntów, posiadali również wsie i miasteczka. Oba uprzywilejowane (m. in. zwolnione od obowiązku płacenia podatków) stany – duchowny i szlachecki – stanowiły łącznie nieco ponad 1% społeczeństwa francuskiego, które w przededniu rewolucji liczyło około 26 milionów ludzi.

Najliczniejszy stan trzeci obejmował chłopstwo i mieszczaństwo (99% ludności Francji, w tym mieszczaństwo 15%, a chłopstwo 84%). Chłopi pełnili istotną rolę w gospodarce, gdyż uprawa roli stanowiła główne źródło dochodów monarchii francuskiej. Utrzymywały się feudalne stosunki własnościowe; chłopi byli zobowiązani do świadczeń na rzecz szlachty, Kościoła oraz państwa, w tym także do świadczeń osobistych. Nastąpiły jednak pewne zmiany w stosunku do średniowiecza. Już tylko 2 miliony chłopów było całkowicie uzależnionych od swoich panów. Te dwa miliony żyjące w poddaństwie potrzebowało zgody właściciela-szlachcica w takich kwestiach jak zawarcie związku małżeńskiego. Żaden natomiast chłop nie mógł, bez zgody pana, opuszczać uprawianej przez siebie ziemi. Nie posiadał także prawa do własności.

Jednak, przez lata, przyzwyczajono się do praw nabytych i raczej nikt nie próbował odbierać chłopom uprawianej przez nich ziemi. Do obowiązków chłopstwa należało uiszczanie czynszów dzierżawczych, składanie zwyczajowych danin, określona praca na rzecz Kościoła, wykonywanie prac szarwarkowych. Szczególnie uciążliwe były jednak podatki. Chłopi płacili podatki na rzecz króla, Kościoła (dziesięcina) i pana. Dotyczyły też ich różne zakazy, nie mogli polować nawet na własnej ziemi, natomiast szlachta mogła, często nakazując wieśniakom płoszyć zwierzynę. Chłopi nie mogli prowadzić młyna, tylko jedną prasę do winogron. Gdy przychodził nieurodzaj, sytuacja stawała się dla nich krytyczna.

Mieszczaństwo było grupą bardzo zróżnicowaną. Bogaci mieszczanie swoją dobrą, bądź względnie dobrą sytuację finansową zawdzięczali handlowi, przemysłowi i bankowości. Ludność miast w ciągu XVIII wieku wzrosła pięciokrotnie. Paryż w końcu stulecia liczył 600 tysięcy mieszkańców, Lyon 100 tysięcy, Bordeaux 80 tysięcy, podobnie Marsylia i Rouen. Rzeczywistość ta wpływała na zwiększenie znaczenia mieszczaństwa, w tym głównie bogatej burżuazji. Stare przepisy cechowe nadal często krępowały produkcję. Bogaci mieszczanie znali założenia filozofii Voltaire'a, Jeana Jacques'a Rousseau, Jacques'a Bernardina de Saint-Pierre'a, Encyklopedię Denisa Diderota, Jeana d'Alembert'a i Claude'a Adriena Helvétiusa. Wielu z nich należało do lóż masońskich krytycznych wobec absolutyzmu.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rewolucja_francuska

Tak się narodził kapitalizm