Nauka Kabały jest wyjątkowa pod względem sposobu, w jaki mówi o tobie, czy o mnie, o nas wszystkich. Kabała nie dotyczy niczego abstrakcyjnego, dotyczy tylko sposobu, w jaki zostaliśmy stworzeni i tego, jak funkcjonujemy na wyższych poziomach istnienia.
Jedna z jej części mówi o opuszczaniu się wyższych sił ze świata nieskończoności. Świat nieskończoności jest naszym stanem początkowym i w nim istniejemy jako jeden, zjednoczony system dusz, które są ze sobą całkowicie powiązane. Następnie, ze świata nieskończoności, studiujemy porządek opuszczania się światów, sfirot i parcufim do świata, w którym żyjemy.
Na ten temat napisanych zostało wiele książek, począwszy od patriarchy Abrahama, który cztery tysiące lat temu napisał księgę zwaną Sefer Jecyra (Księga Stworzenia). Następnym ważnym dziełem jest księga Zohar, napisana w drugim wieku naszej ery. Po księdze Zohar pojawiły się prace ARI, znanego szesnastowiecznego kabalisty. W 20 wieku ukazały się dzieła kabalisty Jehudy Aszlaga.
Teksty Aszlaga najbardziej odpowiadają naszemu pokoleniu. Opisują one podobnie jak inne źródła kabalistyczne strukturę wyższych światów - to, jak opuszczają się one i kolejno powołują do istnienia niższe światy, jak powstał nasz świat, wszechświat, nasza planeta oraz jak ewoluowało życie. Nauka o tym, jak został stworzony ten system i jak opuszcza się on do naszego świata pozwala nam opanować metodę wejścia w niego i zarządzania nim.
Przede wszystkim studiujemy 6-tomową księgę Talmud Eser ha-Sfirot (Nauka o 10 sfirotach), napisaną przez J. Aszlaga. Zaprojektowana ona jest jako pomoc naukowa wraz z pytaniami, odpowiedziami, materiałami do powtarzania i zapamiętywania, wyjaśnieniami, wykresami i szkicami. Można nazwać ją, jeśli chcesz, fizyką światów wyższych, opisującą prawa i siły zarządzające wszechświatem.
Materiał ten stopniowo transformuje ucznia, ponieważ szukając sposobu, aby wejść i zacząć żyć w świecie duchowym, człowiek stopniowo dostosowuje się i dostraja do materiału.
Nauka kabały w ogóle nie zajmuje się tym, co dotyczy życia w tym świecie. Przeciwnie, studiując ten system osiągamy na nowo nasz poziom, na którym znajdowaliśmy się, zanim się opuściliśmy - ten sam poziom, na którym będziemy na końcu naszego podnoszenia się z tego świata. W czasie tego podnoszenia, studia Kabały budują wewnątrz ucznia taki sam system jak wyższy system.
System ten zaczyna wszystko uporządkowywać i przejawiać się w człowieku, który pragnie go osiągnąć i który studiuje go z tym zamiarem. Podobnie jak kropla nasienia potencjalnie może ewoluować w istotę ludzką, a następnie rozwinąć się do w pełni dojrzałego i dorosłego człowieka, nauka Kabały rozwija nasze pragnienie osiągnięcia wyższego poziomu istnienia.
Z początku jest to maleńkie pragnienie zwane "punktem w sercu". Ten punkt jest jak zarodek naszych przyszłych stanów. Poprzez studiowanie struktur wyższego świata, rozwijamy informację "genetyczną" wewnątrz tego punktu, a wraz z jej rozwojem kształtuje się w nas struktura przypominająca wyższe poziomy.
Dlatego studia te są tak cenne. Nawet jeśli nie rozumiemy ani jednej rzeczy z tego, co czytamy, zwyczajne próbowanie zrozumienia kabalistycznych tekstów kształtuje punkt w sercu, pragnienie Wyższego i punkt ten zaczyna się rozwijać. Im bardziej się rozwija, tym mocniej odczuwamy pojawianie się nowego stworzenia, nowych i różnych odczuć świata wewnątrz nas.
W ten sposób, nauka Kabały daje nam możliwość odczucia światów wyższych, zrozumienia wszystkiego, co nam się przytrafia i co najważniejsze, możliwość samodzielnego sterowania tymi procesami.
Więcej znajdziesz tu:
http://www.kabbalah.info/polakab/teksty_wprowadzajace/wstep.php